Roden Girl Choristers vieren 25 jaar met schitterend jubileumconcert in de Martinikerk in Groningen

De bijna dertig meiden (leeftijd: 7 tot 17 jaar) van dirigente en artistiek leider Sonja de Vries wonnen het gevecht uiteindelijk glansrijk, bijgestaan door het Margaretha Consort en Sietze de Vries op het orgel. Maar het voortdurende lawaai van buitenaf leidde wel erg af van de prachtige Engelse koormuziek, die al 25 jaar het handelsmerk is van het meisjeskoor.

„We moeten de cultuur bevechten op de hordes”, constateerde Johannes Leertouwer na afloop met een kwinkslag. De violist en dirigent was een van de bijna 400 bezoekers van het jubileumconcert. Leertouwer werkt bij zijn hooggeprezen uitvoeringen van de Matthäus-Passion met de Nieuwe Philharmonie Utrecht al jaren samen met de Roden Girl Choristers.

„De kwaliteit die dit koor biedt is overweldigend”, constateerde Leertouwer na afloop, en dat was niet voor het eerst. „Ik heb veel met jongenskoren gewerkt en ik wil niemand tekort doen, maar dit koor is echt uitzonderlijk. Al die kinderen die met hart en ziel zingen, echt verbonden met wat er uit hun strotjes komt. Die beleving! De liefde en al het werk dat Sonja erin stopt. Dat is zo waardevol.”

Roden Girl Choristers werd in het jaar 2000 opgericht door Bouwe Dijkstra, de man die ook aan de wieg stond van het beroemde Roder Jongenskoor. In 2008 nam Sonja de Vries de leiding over. Voor het jubileumconcert, dat zondagmiddag ook in de Grote Kerk in Meppel was te horen, zocht ze de samenwerking met het Margaretha Consort van de Drentse gambiste Marit Broekroelofs.

Dat leidde tot een heel gevarieerd programma met in het eerste deel Engelse kerkmuziek uit de barok en in het tweede deel kerkmuziek uit de Anglicaanse traditie. Met als constante die glasheldere meisjesstemmen, die als een stralend licht de ziel verlichtten en het lichaam diep beroerden. „Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik dat kleine meisje met die vlechtjes zag meedirigeren in dat stuk van Mawby”, vertelde Jaap de Kok. „Zo puur!”

De Kok is dirigent van het Roder Jongenskoor, dat een week eerder zijn 40-jarig jubileum vierde met een concert in de Akerk in Groningen. „Wij werkten samen met The Northern Consort. Dat was fantastisch, net als vanavond. Beide koren hebben een heel eigen geluid. We staan allebei in de traditie van de Engelse koorscholen, maar ook in Engeland klinkt elke kathedraal anders. Het niveau was vanavond kneiterhoog!”

In de Martinikerk deden in sommige stukken ook de jonge meisjes van het opleidingskoor mee, zoals het meisje met de vlechtjes, de 8-jarige Ingeborg Pieterse, dirigente in de dop. „Prachtig toch, zo vrij als ze op het podium staan”, zei De Vries na afloop met een glimlach. „Ik heb ze uit het hoofd laten zingen. Bijna alle meiden van de koorschool deden mee. Alleen de 6-jarigen zijn echt nog te jong om op het podium te staan.”

In O come, let us sing unto the Lord van Colin Mawby maakten zelfs voormalige choristers hun opwachting. In de 17 jaar dat ze het meisjeskoor nu leidt, heeft De Vries zeker 200 meiden voorbij zien komen en aantal van hen was voor het jubileum naar Groningen gekomen. „Ik zag ze op het podium voor het eerst terug”, vertelde de dirigente. „Ik heb ze opnames gestuurd. Tijd om te oefenen hadden we niet, maar het ging heel goed.”

De Roden Girl Choristers hebben sowieso het tij mee, vertelde De Vries. „Vorig jaar hebben we 27 concerten gegeven en dat betaalt zich dit jaar uit. Ik krijg ongelofelijk veel zegen op mijn werk. Zo zijn we uitgenodigd om in 2027 te komen zingen bij het 1400-jarig bestaan van de kathedraal in York. En we zijn gefilmd voor een documentaire over choral evensongs, die met kerst verschijnt.”

De choral evensongs, gezongen kerkdiensten, vormen wat De Vries betreft de kern van wat ze met haar koor doet. „Ik vind mijn werk het mooist als het liturgisch is ingebed”, zegt ze. „Zo’n concert als vanavond is fantastisch, maar het gaat om de evensong.” Mede daarom getuigde ze in het voorwoord van het programmaboekje van haar geloof, dat de drijvende kracht is achter al haar activiteiten.

Voor haar en haar man Sietze de Vries, die een prachtig nieuw stuk (The Night) schreef voor het jubileumconcert, vormen de Roden Girl Choristers een schakel naar de Toekomst, met een hoofdletter. ‘Waarin de hand de voet niet bevraagt, maar aanvult’, zoals ze in het voorwoord schrijft. ‘Waarin ik wij word. Waarin de één niet meer is dan de ander, maar wel een andere verantwoordelijkheid heeft.’

Overigens zijn niet alle meiden die meezingen gelovig en dat is ook zeker geen vereiste, benadrukt De Vries. „Maar ik vind het belangrijk dat mensen weten wie ik ben en hoe zo’n programma ontstaat. Zonder die liturgische setting is het voor mij leeg. Het komt echt van binnenuit. Dit is wie ik ben.” Zoals ze haar voorwoord besluit: ‘Zo komen we bij Morgen. Met zilver op zak en goud in het verschiet.’