Robben Ford wil 7de editie Holland International Blues Festival Grolloo energie geven

Damn right farewell. Zo heet de afscheidstournee van de legendarische Amerikaanse gitarist Buddy Guy. Op zijn 87ste komt hij vrijdag nog een keer langs in Blues Village Grolloo. Net als zijn landgenoot Robben Ford wordt hij speciaal overgevlogen voor het bluesfestival.

Buddy Guy zagen we in 2017 al eens in Drenthe, de 72-jarige Ford zal een dag na hem op het podium staan in de tent waarin 15.000 mensen kunnen. Hij hoeft er minder ver voor te vliegen, want tegenwoordig woont Ford in Londen na jaren in Parijs te hebben gebivakkeerd. ,,Spelen is nu eenmaal wat ik doe”, zegt Ford die even de tijd heeft genomen voor een telefonisch interview.

,,Maar ik tour een stuk minder dan ik heb gedaan. Ik kies de plekken waar ik speel zorgvuldig. Het is vooral het reizen dat veeleisend is. Het spelen zelf blijft geweldig. Ik houd nog altijd van muziek en het spelen met andere mensen geeft een grote voldoening.”

Ford groeide op in een muzikaal gezin en pakte voor het eerst een gitaar toen hij 14 jaar was. Het was na het horen van The Paul Butterfield Blues Band. ,,Een van de gitaristen, Mike Bloomfield, is mijn grote held.” In San Francisco zag hij vervolgens als tiener veel grote sterren hun versie van de blues spelen: Eric Clapton, B.B. King, Albert King, Led Zeppelin. ,,En Jimi Hendrix. Hij was natuurlijk in feite ook een bluesgitarist.”

,,Eind jaren 60 was een ongelooflijke tijd voor de elektrische gitaar”, stelt Ford. ,,Het is tegenwoordig geheel anders. Iemand van 8 jaar kan nu mede dankzij internet al technisch geweldig zijn. Het is veel moeilijker voor muzikanten geworden om zich te onderscheiden en er is veel meer concurrentie.”

Waar het volgens Ford allemaal om draait, is soul. ,,Technisch perfect gitaar kunnen spelen is prachtig, maar zonder gevoel in de donder heeft het geen karakter en persoonlijkheid.” Ook aan dat onmisbare element besteedt hij aandacht als het gaat om het overbrengen van wat hij de afgelopen zestig jaar heeft geleerd. Samen met zijn vrouw Anne Kerry maakt hij wekelijks filmpjes voor de betalende abonnees van zijn website. ,,Ik zie het als mijn taak om mijn kennis te delen en door te geven aan een jongere generatie.”

Los van zijn eigen omvangrijke repertoire werkte Ford ook samen met tal van grootheden. Als twintiger begeleidde hij met de jazzfusionband L.A. Express de Canadese zangeres Joni Mitchell. Het maakte grote indruk op Ford die de twee jaar aan haar zijde als het meest vormend ziet.

Natuurlijk, het was ook bijzonder George Harrison te mogen begeleiden ten tijde van zijn elpee Dark Horse. ,,Maar de persoon die mij het meeste zelfvertrouwen heeft gegeven, is Miles Davis. Ik was 35 en man wat was ik nerveus toen hij me vroeg hem te begeleiden tijdens de tournee om de plaat Tutu te promoten. Miles gaf me echt het gevoel dat hij me waardeerde.”

Tijdens zijn optreden in Grolloo laat Ford zich begeleiden door drie muzikanten die hij oppikte in Londen. Een toetsenist bespeelt een Hammond-orgel, er is een saxofonist en een drummer. De setlist is samengesteld en focust op materiaal van de platen Pure (2021) en Tiger Walk (uit 1997).

,,Ik probeer niet te veel te blijven hangen in het verleden”, zegt Ford. ,,En op een festival zijn de omstandigheden niet echt intiem en dan is het verstandig meer energieker werk te spelen.”

Het betekent wel dat zijn persoonlijke favorieten ditmaal niet aan bod komen: Rose Of Sharon (van Into The Sun) en Nazareth (van Bullet, gemaakt met de band Renegade Creation). ,,Het is nog een hele kunst om tijdens een festival echt contact met het publiek te maken en te communiceren.”