Hannah Mae (26) uit Emmen blijft met beide voetjes in het veen. 'Muziek is mijn rode draad'

Voor Hannah Mae was 2024 een jaar vol mijlpalen. Haar muziek klonk niet alleen op de Nederlandse radio, maar veroverde ook Vlaanderen. Ze werd verkozen tot Artiest van het Jaar op Popgala Noord en uitgeroepen tot Emmenaar van het Jaar. Toch laat ze zich niet meeslepen door de roem. „Vaak sta ik er pas later bij stil wat me allemaal is overkomen. Op het moment zelf is dat soms moeilijk te bevatten.”

Op 7 februari ligt haar debuutalbum Rode Draad in de winkels. Het titelnummer zou je, met enige fantasie, een weerspiegeling van haar muzikale reis kunnen noemen. „Muziek is echt de rode draad in mijn leven”, zegt Hannah Mae (op 16 november 1998 in Emmen geboren als Hannah Schoonbeek). „Wat er ook gebeurt, muziek is er altijd. Het helpt me in elke situatie.”

Aanvankelijk ging het nummer over een relatie tussen twee mensen, maar in een gesprek met provinciegenoot Daniël Lohues veranderde de insteek. „Toen we er bij een kop thee over spraken, hielp hij me om het nummer te herschrijven naar iets wat meer over mijzelf ging. Waar ben ik eigenlijk naar op zoek in het leven? Dat is uiteindelijk de kern van het lied geworden.”

Hannah Mae debuteerde in 2019 met de single Back To You, die veel bekendheid kreeg als soundtrack van een supermarktreclame. Na drie Engelstalige singles ging het roer om. „Toen ik met het producersduo The Companions (Stefan van Leijsen en Sasha Rangas, red.) en Simon Leferink werkte, vroegen ze: ‘Wil je het eens in het Nederlands proberen?’ Diezelfde middag schreven we De Kerkstraat.”

De overstap bleek een schot in de roos. Het duet Wat Wil Je Van Mij met Metejoor stond zowel in Nederland als in Vlaanderen meer dan een halfjaar in de Top 40. Maar naast deze radiovriendelijke hits bevat Rode Draad een aantal nummers die een persoonlijker inkijkje geven in het leven en de gedachten van de zangeres. „Daar zit ook wat meer country in. Dit album moest een compleet beeld schetsen van wie ik ben.”

Het afsluitende nummer, Je Kleine Meisje, is bijvoorbeeld een eerbetoon aan haar ouders. „Zij hebben me altijd meegegeven dat ik iets moet doen wat ik echt leuk vind. Voor mij was het daarom logisch om vol voor de muziek te gaan. Dat voelde niet als een sprong in het diepe.”

Maar soms botst die nuchtere kijk op het leven met de realiteit van de muziekindustrie. „In dit vak heb je het wel een beetje nodig om groots te durven dromen en risico’s te nemen, ook als dat minder zekerheid biedt.” 

Afgelopen najaar was Hannah Mae te zien in Beste Zangers, een van de populairste muziekprogramma’s op de Nederlandse televisie. „Ik vond het enorm spannend – met weinig slaap en veel emoties – maar vooral ook heel bijzonder en leuk. Je stopt zoveel tijd en liefde in een liedje, en dan krijg je de kans om het recht voor de persoon te zingen voor wie je het hebt uitgekozen. Andersom is het minstens zo speciaal om te horen hoe anderen jouw nummers interpreteren.”

 

Een van de meest memorabele momenten was voor haar de uitvoering van Als Jij Me Nu Kon Zien door Matthijn Buwalda. „Dat is een heel persoonlijk liedje voor mij. Het raakte me enorm.” Ook de interpretatie van Waterdicht door Karin Bloemen maakte indruk. Hannah schreef die tekst, over kwetsbaar durven zijn, met haar moeder in gedachten. „Karin zong het juist vanuit een moederperspectief, wat het een nieuwe lading gaf. Heel bijzonder om je eigen liedje op zo’n manier terug te krijgen.”

De duettenaflevering was niet alleen voor de kijkers hét klapstuk van dit seizoen. „Het was ook de laatste aflevering die we opnamen, dus iedereen was comfortabel met elkaar en lekker los. Enorm gezellig. Sowieso vind ik muziek maken met andere mensen het leukste wat er is.”

Dat geldt ook voor het creëren van nieuwe muziek. „Als het heel druk is in mijn werkleven, vind ik het wel eens lastig om te gaan zitten schrijven. Dan vind ik het heel fijn om met andere mensen te werken die iets in mij naar boven kunnen halen. Waarvan je denkt: o ja, wacht, dat luikje zat er ook nog. Het zit wel in mij, maar dan zit ik in een andere modus.”

Ze hield mooie vriendschappen over aan Beste Zangers. „Vooraf zeiden oud-deelnemers tegen me: ‘Je wordt in korte tijd heel hecht, het voelt als een soort familie.’ Eerlijk gezegd dacht ik toen: ‘Ja, dat zal wel.’ Maar het bleek echt zo te zijn. Je zit met een kleine groep in een bijzondere, intensieve situatie en dat schept een band. De jongens van Tangarine bijvoorbeeld, die zijn zo enorm grappig. En zó waanzinnig goed.”

Na de lancering van haar album staat de zangeres een uitverkochte clubtour te wachten, die op 21 februari aftrapt in De Oosterpoort in Groningen. Daarnaast staan er deze zomer veel festivals op de planning, waaronder Pinkpop. „Dat is natuurlijk echt een legendarische plek om te mogen spelen.”

Maar hoe groot de mensenzee voor het podium straks ook is, zodra het applaus is weggestorven begint ‘gewoon’ de terugreis naar huis, naar Nieuw-Weerdinge. „Geen idee hoe mijn leven er over 10, 20 jaar uitziet. Maar de rust en de ruimte werken op dit moment goed voor mij. Mijn vriend zegt het vaak: ‘Blijf maar met beide voetjes in het veen staan.’ Met al die nuchtere mensen om me heen moet dat wel lukken.”