Hilde Vos (37) uit Zuidlaren tourde met Johan Derksen en zong met Bennie Jolink: 'Toen ik Dolly Parton hoorde zingen, was er geen weg meer terug'

Ja, ze heeft meegedaan aan The Voice of Holland. En nee, ze hield daar geen nationale bekendheid aan over. Maar binnen haar eigen genre – authentieke country – is de in Zuidlaren woonachtige Hilde Vos (1986) een rijzende ster.

„Onder de beroemde Country Music Association hangen allerlei kleinere organisaties die zich inzetten voor buitenlandse acts. Artiesten die normaal gesproken niet zomaar aan de bak komen in Texas. Het komt erop neer dat ze zeggen: kom in oktober maar een weekje muziek maken in Austin.”

„Ik was een jaar of 15, 16 – net uit de Barbie-fase – toen ik in Nijmegen de befaamde platenzaak Kroese bezocht. Ik was altijd al iemand die het een beetje anders wilde, en misschien daarom bleef mijn blik hangen op een grote foto van Dolly Parton. Ik dacht: wauw! En in die tijd kon je nog cd’s beluisteren achter de balie. Vanaf het moment dat ik haar hoorde zingen, al bij de eerste tonen, was er voor mij geen weg meer terug. Het klinkt een beetje euforisch, maar ik had echt mijn roeping gevonden.”

„Dat is ergens op de middelbare school geweest. Je kent het wel: de verkering is uit en daar schrijf je dan iets over. Het werd serieuzer toen ik in contact kwam met Dick van Altena (onder meer bekend van de countrygroep Major Dundee, red.). Hij gaf mij gitaarles en was benieuwd of ik er ook nog wat bij kon zingen. Ik zong wat ik geschreven had; dat vond hij te gek. Ik heb vervolgens meegedaan aan een soort wedstrijd van de Ilse DeLange-fanclub. Ik won en dacht bij mezelf: wacht eens even... Toen ben ik ook gaan opnemen. Mijn eerste album verscheen in 2011. Maar pas op mijn laatste twee platen hoor je een volwassen vrouw die dingen heeft meegemaakt, die moeder is geworden en iets te vertellen heeft. Dat geldt zeker voor Home, uit 2022.”

„Ja, als ik Fokke niet had gekend, had Bennie me waarschijnlijk niet gebeld. Al moet ik zeggen dat Bennie ook iemand is die alleen doet waar hij zich lekker bij voelt. Hij kan het heel erg waarderen als mensen hun eigen muziek schrijven. Maar tuurlijk, je hebt wel even een opstapje nodig.”

„Ja, maar dat is niet wie ik ben. Het is één groot circus. Ik heb veel meer gehad aan een tournee met Johan Derksen. Dat was echt een snelcursus ‘volwassen worden in de muziek’. Johan had Dick van Altena gevraagd of hij nog een toffe countryzangeres kende die níet haar agenda al vol had, maar wel de boel kon dragen. Dick had mij aangeprezen als de beste zangeres van Nederland. Nou ja, dat weet ik allemaal niet zo goed. Maar hij denkt net zo zwart-wit als Johan, dus oké.”

„Ook dat was toeval. Fokke speelde, als invaller, mee op Edwins plaat. Bij de cd-presentatie in Spijkerboor heb ik Edwin voor het eerst zien optreden. Ik versta niet veel van het Gronings – ik ben geboren in Nijmegen – maar Edwin zong een nummer over zijn dochtertje en dat raakte me onwijs. Zijn stem, de manier waarop hij het bracht... En ik voelde gewoon: met die man wil ik zingen. We bleken ook nog eens een liefde voor countrymuziek te delen. Dus voor ik het wist hadden we een tournee afgesproken.”

„De gemiddelde concertbezoeker vindt het fijn om iets bekends te horen. Maar wij willen dicht bij onszelf blijven en niet gewoon een coverband zijn. Dus vertellen we ook verhalen over de muziek. Niet te veel, maar zeker wel wat. Deze duetten zijn ons veel waard en je merkt dat het publiek dat oppikt. Laatst sprak ik iemand die al voor de zesde keer kwam kijken. Dan denk ik: we hebben toch iets goed gedaan.”