Drie dagen Eurosonic in Groningen. Wat je ook doet, je krijgt maar een fractie van de muziek mee

Regen, kou, een natte broek en dito sokken – het begin van Eurosonic 2023 was als vanouds, maar dan op een manier die je liever niet hebt. En natuurlijk stond er een rij op de Vismarkt voor Huize Maas, vlak voordat de Oekraïense band Love’n’Joy woensdagavond om half acht het festival aftrapte.

Eenmaal binnen was het leed snel vergeten. We mogen weer, na twee digitale edities ESNS! En wat nou koude, natte voeten? ,,Veel mensen uit de Oekraïense muziekindustrie vechten nu aan het front”, memoreerden de drie jongens uit Kiev, na twee energieke rocksongs over het nog kleumende publiek te hebben uitgestort.

Natuurlijk was Love’n’Joy blij dat ze het festival mochten openen, maar er zijn belangrijker zaken. ,,Wij zijn op een permanente liefdadigheidstour en zamelen geld in voor eerstehulpkits en zo, voor de muzikanten aan het front. Doe mee!”

En verder gingen ze, met hun stevige liedjes voor het goede doel.

Gelukkig werd het in de loop van de woensdagavond minder nat en bleef het donderdag en vrijdag droog. Hoe de omstandigheden ook zijn, als muziekliefhebber je weg vinden op Eurosonic blijft een onmogelijke opgave. Want waar ga je heen, met showcases van ruim 250 opkomende, onbekende Europese acts op meer dan 20 locaties in de stad Groningen, verspreid over drie avonden? Nog afgezien van het niet-officiële, gratis randprogramma.

Eurosonic is sinds 1995 uitgegroeid tot het grootste showcasefestival van Europa. Met meer dan 4000 muziekprofessionals die overdag de ESNS-conferentie bezoeken en praten over zaken als eerlijke betaling van popmusici, verduurzaming, diversiteit en nog veel meer. ’s Avonds bekijken ze de artiesten, die op zoek zijn naar live optredens, labels, boekers, pr-agenten en/of managers. En publiek natuurlijk.

Wat je ook doet op Eurosonic, heen en weer sjezen tussen de podia op de fiets, of rustig lopend je weg langs mogelijke pareltjes zoeken, als bezoeker zie je nooit meer dan 5 tot 10 procent van het totale aanbod. Zonder garantie dat je de vrienden of collega’s die er rondlopen ook echt tegenkomt. Wel stuit je gegarandeerd op rijen, zeker bij gewilde locaties als Huize Maas of Vera.

Natuurlijk zingen op Eurosonic altijd namen rond van niet te missen, vaak Britse acts. Maar juist namen als Wet Leg, Sam Smith, Fontaines D.C. en Celeste ontbraken dit jaar. Een nawee van de Brexit? Feit is dat geen van de bands van de ‘Sound of 2023’, een gerenommeerde BBC-lijst, in Groningen aanwezig was. Er werden wel andere bands genoemd: The Heavy Heavy, O., KEG, The Bug Club.

Zeven jonge acts werd donderdagavond in de Stadsschouwburg beloond met een Music Moves Europe Award, de Europese prijs die eerder door nu grote namen als Dua Lipa, Adele, Rosalía en Stromae werd gewonnen. Vorig jaar, op de digitale editie, viel Groninger Blanks nog in de prijzen.

De Italiaanse Sans Soucis kreeg dit jaar de Grand Jury Prize. ,,Ik ben zwart en queer en muziek heeft me geholpen om mijn weg te vinden in het leven”, zei de zichtbaar ontroerde winnares, die later optrad in het Grand Theatre. ,,Er gaat veel mis bij de Europese Unie”, merkte de hoge EU-pief op die haar de prijs mocht uitreiken. ,,Maar ik ben er trots op om te zien wat hier met Europees geld, heel weinig eigenlijk, allemaal wordt gedaan.”

Vlak na de prijsuitreiking mocht een andere winnares, Queralt Lahoz uit Spanje demonstreren dat ook zij volkomen terecht was bekroond. In de sfeervolle Stadsschouwburg maakte de Spaanse met een wervelende show, inclusief verkleedpartij, en passant duidelijk waarom haar land focusland was op deze editie van Eurosonic. Volwassen popmuziek met veel potentie, waarin de eigen wortels, zoals flamenco, fraai geïntegreerd zijn.

Zulke hoogtepunten zijn zeldzaam op een festival waarop zich, onder al dat talent dat droomt van een internationale carrière, natuurlijk ook heel veel middelmaat aandient. Meer dan 90 procent van de artiesten zien we nooit meer terug. Dat is ook de charme van Eurosonic. En als er dan opeens een supertalent voor je neus staat, zoals Latanya Alberto vrijdagavond in de Akerk, komt dat des te harder binnen.

Tramhaus, de euforische postpunkband uit Rotterdam, die de donderdag in Vera afsloot, was er ook zo een. Nou ja, afsloot. Daarna ging de Eurosonic-nacht voor diehards nog verder met het nieuwe nachtprogramma. Met onder meer een optreden van THYS, beter bekend als Noisia’s Thijs de Vlieger, in bar Smoke aan de Grote Markt.

Gelukkig was er ook een podium als DOT, waar meer experimentele acts beluisterd konden worden vanuit een luie stoel. Zoals donderdag de intrigerende Poolse, klassiek geschoolde celliste Dobrawa Czocher. Even energie tanken voor een volgend obscuur rammelbandje of een bezoekje aan de Grote Markt, waar ESNS Air voor leven in de brouwerij zorgde.

Was er een trend te bespeuren in drie dagen Eurosonic? Stefan van der Wielen van Orange Skyline meende van wel. Bij het optreden van de Groningse band op de Grote Markt voorzag hij de pers ongevraagd van advies. ,,Als een journalist aanwezig is, zullen we dan afspreken dat er boven het verslag van Eurosonic komt te staan: ‘De gitaar is terug’?”

Leuk geprobeerd, maar helaas. De gitaar is natuurlijk nooit weggeweest. Het aanbod is in de loop der jaren alleen veel gevarieerder geworden. Dat was ook nu weer het geval en wel zodanig dat grote lijnen nauwelijks waren aan te wijzen, of het moet juist die enorme diversiteit zijn. Wat een groot goed is, natuurlijk.

Wat we wel konden constateren was dat de emancipatie van de vrouw in de popmuziek anno 2023 in elk geval op het podium een feit is: naast heel veel vrouwelijke acts, viel op dat het aantal gitaarbandjes waarin geen vrouwen meespelen inmiddels in de minderheid is. Daarmee heeft ESNS een van de doelen die het zich enkele jaren geleden stelde met glans gerealiseerd.

Nu de muziekindustrie zelf nog. Ook een probaat middel tegen de The Voice-achtige misstanden.