Bruut geweld in sterk gespeeld ’Wraak’ niet geschikt voor tere zieltjes | ★★★☆☆

De film Wraak is gebaseerd op het boek van Marijn Schrijver en Wouter Laumans, dat het vervolg was op hun bestseller Mocro Maffia. En net zoals die serie is dit niet voor tere zieltjes.

In Wraak volgen we de jacht van het OM op een groep jonge criminelen, die worden aangestuurd vanuit Marokko. Naast goed geld verdienen is, niet verrassend, wraak ook een drijfveer. De jongere broer van kopstuk Gio (een sterke intense rol van Yassine Ouaich) is eerder geliquideerd in Amsterdam, en dat kan Gio niet over zijn kant laten gaan.

Ondertussen heeft het OM goud in handen met een doorbraak in het kraken van pgp-berichten (versleuteld). Al zitten daar ook de nodige juridische haken en ogen aan.

Noortje Herlaar is overtuigend als vasthoudende officier van justitie Sabine, die het niet altijd even nauw neemt met de regels. Tegenover haar staat de jonge Sous (Hamza Ochtman) als mogelijk kroongetuige zijn mannetje.

Het is jammer dat regisseur Jonathan Elbers de vaart vaak uit zijn verhaal trekt door het geheel te laten vertellen door Sous in een verhoorcel. Show, don’t tell is een gouden filmregel, die voor Wraak helaas niet opgaat. En dat is jammer, want de scènes in Marokko, de brute opening, en met name een confrontatie tussen Gio en Sabine zijn allemaal raak. Het maakt van Wraak een rauwe vertelling met sterk spel, maar hier had meer in gezeten.