In de aanbieding: yoghurtijs gemaakt van melk waarin boerenmeisjes hebben gesparteld

Op uitnodiging van kunstpodium Into Nature, bekend van kunstmanifestaties in Drenthe, klopten Lily Dollner en Lieve van Meegen aan bij de boerderij van Peter Oosterhof in Foxwolde en die van Sytze van der Goot in Paterswolde om lichamelijk te ervaren wat er komt kijken bij het melken van koeien en het maken van yoghurtijs.

Letterlijk aan den lijve. Voor een kunstproject stapten Dollner en Van Meegen onder het toeziend oog van een kudde koeien in een zinken kuip vol melk, waar in een later stadium 155 liter yoghurtijs van is gemaakt. Wie daarvan wil proeven, kan terecht in een koeienstal aan de Madijk in Eelderwolde.

Daar hoort een instructie bij: 1. Bezoek in de stal de tentoonstelling Licking along, waarmee de twee in Groningen wonende kunstenaars een toelichting geven op hun bevindingen. 2. Kijk op twee schermen naar de film Volle melk, waarin naast het melkproces ook te zien is hoe twee jonge vrouwen een melkbad nemen. 3. Ga thuis op internet na hoe actrice Sydney Sweeney een blok zeep liet maken van haar eigen badwater.

Het idee voor Licking along en Volle melk ontstond na het zien hoe koeien met een liksteen hun zoutbalans op peil houden. Het inspireerde Dollner (Ierland, 2000) en Van Meegen (Eindhoven, 1994) tot een zintuiglijke (her)ontdekking van het leven op de boerderij waarbij nu eens niet de mens, maar de koe en de natuurlijke omgeving centraal staan.

Met name de film is spectaculair. We zien in Volle melk hoe de kunstenaars de geur van hooi opsnuiven. We zien hen met blote voeten in een koeienvlaai stappen. We zien hoe ze koeien knuffelen. We zien hoe ze een hand in de mond van een kalfje steken. We zien hoe melk vanuit een koeienspeen rechtstreeks in hun mond wordt gespoten.

Om het nog intiemer te maken: we zien hoe Dollner en Van Meegen uit de kleren gaan en samen in de melk zakken en kopje onder gaan. We zien wat het contact met gekoelde zuivel – 4 graden Celcius – met een huid doet. We horen hoe hun ademhaling verandert. We zien hun tepels hard worden.

Het idee dat aan onze voedselproductie nauwelijks of geen mensenhanden te pas komen, heeft iets geruststellends – wel zo schoon en dus veilig. Tegelijkertijd is het vreemd dat we niet (willen) weten waar ons voedsel vandaan komt en hoe het wordt gemaakt. Licking along laat zien dat het anders kan.

De vraag is uiteindelijk: hoe smaakt yoghurtijs gemaakt van melk waarin twee ‘boerenmeisjes’ hebben liggen spartelen? Het antwoord is verkrijgbaar in Eelderwolde. Zolang de voorraad strekt.