Antonio López: ‘Mari in Embajadores’ (1962) olieverf op paneel (80x75cm).
In het Drents Museum worden we begroet door de levensgrote beelden van de Spaanse meester Antonio López. Zijn schilderijen zijn wonderen van monumentaliteit en realisme.
De werkelijkheid is veel meer dan een herkenbaar voorwerp of onderwerp, zoals ons bed, de stad, onze naasten, een vaas met bloemen. Een kunstenaar heeft een leven nodig om die te verkennen, te leren kennen en te doorgronden. Kijk naar het werk van de Spaanse beeldhouwer en schilder Antonio López (Tomellosa, 1936), zoals dat nu in het Drents Museum is te zien. Levensgrote mensfiguren in brons, gips of witte was. Stadslandschappen, interieurs, stillevens en straten van olieverf. Dat kennen we toch allemaal? Moeten we daarvoor naar een museum?
Meer dan louter kijken
Ja, juist wel. Want de werkelijkheid van Antonio López toont alle soorten werkelijkheden die we maar kunnen bedenken. Er bestaan verschillende termen voor: hyperrealisme, surrealisme, fotorealisme, magisch realisme, noem maar op.
Antonio López zoekt zijn leven lang naar hoe hij zich tot het Realisme moet verhouden, al in de tijd dat Realisme verboden was onder het Franco-regime. Die zoektocht zien we terug in zijn werk, dat maakt het spannend, een proces dat verder gaat dan louter kijken en constateren dat het allemaal net echt is of hoe knap en meesterlijk alles gebeeldhouwd en geschilderd is. Want meteen in het begin van de tentoonstelling wekt het realisme van een van zijn beelden al verbazing. Een vrouwenfiguur. Maar waarom steekt het ijzeren frame door haar hand heen? Heeft ze een huidziekte? Wat doen die rafels aan haar rok? Is dit net echt?
Brandende kaars in de lucht
En kijk, op veel van zijn schilderijen is in al die herkenbare interieurs of straatscènes vaak iets vreemds aan de hand. Op Mari in Embajadores uit 1962 kijken we vanaf de derde verdieping uit over een straat in de herfst, kale bomen, beregend asfalt. Maar rechts opent Mari, de inmiddels overleden echtgenote van Antonio, voorzichtig een deur op een kier en kijkt naar ons. Als ze de deur nog verder zou openen, valt ze op straat. Twee werkelijkheden zijn hier op een onwerkelijke manier verenigd. Nu vallen ons ook het zwevende glas met bloemen op en de brandende kaars die door de lucht zwiert. Magisch Realisme. Droombeelden en telekinetische werkelijkheid.
Op een realistisch schilderij van een kast, zweeft een kandelaar met kaars, op een bronzen reliëf zweeft een baby door de kamer, in de museumzaal staan babyhoofden van twee meter hoog. Superrealistisch gebeeldhouwd, maar volstrekt onrealistisch van formaat. Een verbazingwekkende reis door de werkelijkheid.
