Dit is zoals Otto Krol de stad ziet als hij erin ronddwaalt | Kunst kijken met Eric Bos

Bij een schilderij van Otto Krol blijf je hangen. Dat zit ‘m in de helderheid en kleurigheid ervan. En in het onderwerp: de stad. Otto Krol werd in 1949 in Groningen geboren. Wat hij schildert is de architectuur. De bruggen, silo’s, muren, daken, torens, flatgebouwen, alles waar een stad in bouwkundige zin uit bestaat. Het zijn stadsgezichten, details ervan, maar het zijn ook abstracte volumes, geometrische vormen. Dat is zoals Otto Krol de stad ziet als hij erin ronddwaalt of vanaf een balkon of uit een raam naar buiten kijkt.

Zo kijken wij doorgaans niet, maar we kennen het wel van vakanties, als je aan de achterkant van je appartement of hotel zit en je tegen muurvlakken, daken en schoorstenen aankijkt. Dat zien we terug in het werk van Otto Krol dat in Kunsthandel Peter ter Braak in Groningen wordt geëxposeerd.

Wanneer je er binnenloopt is het of de galerie van binnen door de zon wordt verlicht. Dat zonnige straalt van de schilderijen af, natuurlijk vooral van stadsgezichten van zuidelijke steden als Malaga, Lissabon of Barcelona. Zelfs kale muren kunnen hoogst aantrekkelijk zijn, denk je dan. Soms lijken de stadsgezichten op stillevens, verschillende bouwvolumes in verschillende kleuren naast en achter elkaar geplaatst. Alsof de Bolognese schilder Morandi meekeek toen Otto Krol het schilderde.

Niet alles bestaat uit gebouwen. Opvallend is de aanwezigheid van een onderwerp als de trein, die immers de verbinding tussen de steden vormt. Otto Krol zag een felle lichtplek op de groene bank van een coupé. Dat schilderde hij. Op andere treincoupéschilderijen zitten mensen te lezen. Een lege coupé en dan een vrouw met een boek in haar hand. Hopperachtige voorstellingen zijn dat, Amerikaans Realisme. Soms heeft het ook een Arie Schippersachtige kwaliteit, eenzelfde oog voor bijzondere details.

Otto Krol weet ook van het doodgewoonste stadsmeubilair iets bijzonders te maken, zoals een knalgroene industriële stoppenkast met schakelaar en contactdozen eromheen. Mensen, dingen, bouwsels, iets simpels als een vrouw in knalrode kleren voor een saaie parkeermeter, het worden ineens spannende composities.

Otto Krol schildert vaak met verdunde olieverf. Daardoor ontstaat een transparant effect en een zichtbare kwaststeek die de lichtheid, luchtigheid en beweeglijkheid van zijn werk versterken. Dat lichte, dat plezier in het schilderen dat ervan afstraalt, geldt voor al zijn werk. Het is een hoogstpersoonlijke ode aan de stad en haar bewoners. Amsterdam, Parijs, Cádiz of de Rivierenbuurt in Groningen. Voor Otto Krol vertegenwoordigen ze een grote schoonheid en wij kijken ernaar en ontdekken dat de stad inderdaad prachtig is.

www.facebook.com/ericrhbos