Doe Maar was in 1983 enorm populair onder tienermeisjes. Foto: Archief DvhN
Jaloersmakend kwiek ogen ze, Henny Vrienten (70), Ernst Jansz (70), Jan Hendriks (69) en de iets jongere René van Collem (56). Hoewel niet super beweeglijk, toont Doe Maar vanaf de geruststellende opener Alles doet ’t nog een souplesse die je eerder van een dertiger verwacht dan van veteranen.
De routine straalt er in de uitverkochte Oosterpoort na vier decennia vanaf. Het zit het zichtbare spelplezier gelukkig niet in de weg. De indertijd zo geraffineerd in elkaar gezette nummers doen de rest, met een fraaie rol voor de drie op de achtergrond opgestelde blazers.
Doe Maar viert deze herfst met de clubtournee dat de band veertig jaar geleden werd opgericht en begin jaren tachtig uitgroeide tot het grootste popfenomeen in de Nederlandse muziekhistorie. En na al die tijd staan de in het collectieve geheugen gegrifte nummers – de setlist bevat er 27 – nog overeind als een huis.
Groningen is de zesde plaats die Doe Maar aandoet op weg naar de finale in Carré, Amsterdam. En de machine is ondertussen geolied. Vrienten steelt als frontman de show. Coole zonnebril op, strooiend met diepe bastonen. En net als Jansz (24/2 in Simplon) is hij uitstekend bij stem. ,,Was ik maar een vrouw, dan breide ik met jou”, klinkt het in .
Natuurlijk, sinds de eerste reünie in 2000 – en de toen uitgebrachte plaat – is er niets toegevoegd aan het oeuvre. Het teren op successen uit het korte bestaan van de band is in het geval van Doe Maar geen enkel probleem. Het zal deels te maken hebben met de klasse van nummers als , en .
Maar wat was het ook een slimme keuze indertijd om de Nederlandse taal te drenken in dansbare en aanstekelijke zwarte ska (uptempo), reggae (mellow) en zelfs zo hier en daar dub. De vrouwen, ouder vooral maar toch ook nog wel jonger en in grote meerderheid in de zaal aanwezig, weten er wel raad mee.
Waar veel bands het na een wederopstanding moeilijk hebben geloofwaardig te blijven, heeft Doe Maar daar op een of andere manier geen last van. Het blijft stijlvol wat de mannen afleveren en ze wekken geen moment de indruk het puur en alleen om de poen te doen. Op je 70ste ? Bij Doe Maar kan het, als afsluiter in de toegift. Zolang alles het nog doet, is dit jeugdsentiment waar de tijd geen vat op heeft.
