John Fogerty brengt het publiek in Grolloo in extase met een dampende set vol tijdloze Creedence-klassiekers Foto: Rens Hooyenga
Met John Fogerty bracht de zesde editie van het Holland International Blues Festival wederom een legende naar ‘Blues Village’ Grolloo. Praktisch uitverkocht, met tweemaal bijna 13.500 bezoekers die zich op een zonovergoten festivalterrein vrijdag en zaterdag laafden aan de blues. Volgend jaar weer, dan op 14 en 15 juni.
Met een vraag hoeven de bezoekers van de tweede dag van het Holland International Blues Festival zich niet meer bezig te houden. Want de Amerikaanse zangeres Beth Hart is er, nadat ze vorig jaar op het laatste moment haar optreden moest annuleren. De hoofdact van de zaterdag stond nu op de vrijdagavond zelfs gewoon in het publiek om de show van John Fogerty te zien en wie oplette zag haar rustig over het terrein wandelen.
Zo gaat dat in Grolloo, een klein Drents dorp waar sinds 2016 eenmaal per jaar grote wereldsterren in een imposante tent optreden. Waar de entree van het terrein zich tussen de twee dorpscafés bevindt, recht tegenover het mooi verlichte borstbeeld van Harry ‘Cuby’ Muskee (1941-2011). En waar de voettocht vanaf het keurig ingerichte parkeerterrein langs de kerk voert, over het Harry Muskeepad.
In het zonnetje op het Holland International Blues Festival. Fotograaf: Rens Hooyenga
Sprookje
We zijn er misschien ondertussen aan gewend, maar het is en blijft natuurlijk een sprookje. Wie had jaren geleden kunnen denken dat in een weiland in het tot Blues Village omgedoopte dorp, waar de inwoners het festival liefdevol omarmen, zoiets zou gebeuren?
Muskee moest eens weten dat er op de plek waar hij in 2011 zijn laatste grote concert gaf tijdens het kleinschaliger festival Groeten Uit Grolloo nu zoiets moois is ontstaan. En dat allemaal als een soort eerbetoon aan de man die met zijn Blizzards het dorp op de nationale blueskaart zette in de jaren zestig. En dat dan rond zijn geboortedag op 10 juni.
Van Bonnie Raitt en Jeff Beck tot Ringo Starr
Met dank aan Johan Derksen die zijn vriend zoiets wel postuum gunt. En niet te vergeten de geldschieters vanaf het eerste uur, de vermogende zakenmannen Jan Lagendijk en Gregory Elias, die de praktische kant van het verhaal overlaten aan organisator Mojo.
Goed, Eric Clapton is nog steeds niet geweest en zal ook wel niet meer komen. Wat zou het, de sterren die wel kwamen doen hem vergeten. Bonnie Raitt, Tedeschi Trucks Band, Buddy Guy, Jeff Beck, Joe Bonamassa en Van Morrison, het is slechts een greep. En er kwam met Ringo Starr zelfs een ex-Beatle.
Australische soul als opwarmer
Als op de vrijdag halverwege de middag Hearty Har opent, straalt de zon. Shane en Tyler zien we later op de avond terug als ze hun vader John Fogerty op gitaar begeleiden. Goed trouwens dat er gezien het warme weer niet moeilijk wordt gedaan over het meenemen van flesjes water het terrein op, dat gaat beslist wel anders op menig groot evenement.
The Teskey Brothers geven in Grolloo een voorproefje van hun derde plaat. Foto: Rens Hooyenga
Na Bette Smith en Joanne Shaw Taylor is het iets na achten tijd voor een van de smaakmakers van deze editie. De Australische broers Josh en Sam Teskey hebben in korte tijd naam gemaakt met hun soulvolle variant van de blues. Zonder opsmuk strooien de witte dertigers met gloedvolle songs waarin de doorleefde stem van de oudste, Josh, een hoofdrol speelt. Veel nieuw werk ook, aangekondigd als southern soul, dat vrijdag verschijnt op de derde cd, The Winding Way.
Tijdloos oeuvre Creedence Clearwater Revival
Als na afloop het opzwepende Nutbush City Limits van Ike & Tina Turner uit de speakers klinkt en voor enige opwinding zorgt, wordt duidelijk dat het geleidelijk tijd is om het tempo wat omhoog te gooien. Nog even, zegt spreekstalmeester Erwin Nijhoff. Vier jaar geleden werd John Fogerty al aangekondigd, maar ja, de pandemie zette er een streep door. En vorig jaar vond hij het vanwege de oorlog in Oekraïne te riskant door Europa te touren.
Om twaalf over tien ziet de volgestroomde tent de Amerikaan in een inleidend filmpje wat vertellen. Over hoe blij hij is dat hij na een strijd van bijna vijftig jaar de rechten van de door hem geschreven liedjes weer in zijn bezit heeft gekregen. Alle reden voor een feestje dus nu de strijd is gestreden, tijd voor The Celebration Tour. ,,Dit is voor het eerst dat ik op tournee ben en de rechten bezit. Hier heb ik altijd naar uitgekeken”, zegt de levende legende.
Gitaar die Fogerty bespeelde tijdens Woodstock
Het licht gaat aan en daar rent Fogerty kwiek, toch 78 jaar, het podium op waar zijn band al klaarstaat. Vanzelfsprekend draagt hij een geruite blouse, zo’n houthakkershemd. En meteen is helder dat de man er zin in heeft, dat zijn humeur niet kapot te krijgen is en dat die lach het komende uur niet meer van zijn gezicht zal gaan. Met Up Around The Bend trapt hij af en daarna volgen de klassiekers elkaar in hoog tempo op. ,,We hebben weinig tijd!” En hup, daar klinkt Green River en Born On The Bayou.
Fogerty, opvallend goed bij stem, neemt toch nog even een moment om het publiek te vertellen over vroeger. Hoe hij opkeek tegen de Britten Jimmy (Page), Jeff (Beck) en Eric (Clapton) toen hij in Amerika zijn carrière begon met Creedence Clearwater Revival. ,,Deze gitaar, een Rickenbacker, heb ik in de eerste week van 1969 gekocht, na onze eerste hit, Suzie Q. Ik stond er ook mee op Woodstock! En dit lied schreef ik na dat festival”, zegt hij terwijl Who’ll Stop The Rain wordt ingezet.
66 memorabele minuten
Mooi ook hoe Fogerty, niet alleen een begenadigde songschrijver maar ook een bekwame gitarist, tijdens The Old Man Down The Road in duel gaat met zijn zoon Shane. ,,Ik heb de beste baan van de wereld”, zegt hij en schenkt zich een glaasje in om te proosten.
Het had het moment kunnen zijn waarop Bruce Springsteen tevoorschijn was gekomen zoals de geruchten de ronde deden. Immers, toch in de buurt voor een zondagse show in Limburg. Maar nee, het mocht niet zo zijn. Misschien maar beter ook, The Boss had met die verrassing immers veel aandacht opgeëist. ,,De Hank Williams van onze generatie”, noemt Springsteen Fogerty wel. Hoe tijdloos en van meerdere generaties zijn oeuvre is, blijkt wel uit de luistercijfers op Spotify. CCR is na een halve eeuw nog ongekend populair en wordt veel vaker gestreamd dan Springsteen.
Na de uitsmijters Rockin’ All Over The World, Bad Moon Rising en Proud Mary is de koek op. Het waren 66 memorabele minuten in Grolloo.
