Herman Brood & The Wild Romance in maart 1989, met v.l.n.r. bassist Ruud Englebert, gitarist Dany Lademacher, frontman Herman Brood, drummer Roy Bakker en gitarist David Hollestelle. Dany Lademacher en David Hollestelle treden zaterdag met Wild Romance op in EM2. Foto: Gerard Wessel
Herman Brood zou op 5 november zijn 75ste verjaardag hebben gevierd. Ware het niet dat hij het op zijn 54ste voor gezien hield na een leven vol drank, drugs en rock-’n-roll. Maar het fenomeen Brood leeft nog. Tijd voor een boek waarvoor fotograaf en schrijver Gerard Wessel putte uit zijn archief en uitvoerig sprak met mensen die Brood van nabij meemaakten.
Na het fotoboek Gerard Wessel fotografeert Herman Brood is er nu Brood & Gerard Wessel. Daarin beschrijft Wessel (Zwolle, 1960) hoe hij besmet raakt met het Broodvirus. Het gebeurt tijdens een optreden van Herman Brood & His Wild Romance in de IJsselhallen, net na het verschijnen van Shpritsz (1978). De bezwete arm van Brood glijdt langs het lichaam van Wessel.
Rock-’n-rollcircus
Jaren later, als Wessel in 1985 besluit zijn eindopdracht voor de MTS voor Fotografie in Den Haag te wijden aan een reportage over het werk van Broods roadies, is het echt raak. ,,En als je wordt toegelaten tot de entourage van Herman, behoor je meteen tot het rock-’n-rollcircus ook al kent niemand je. Vanaf het moment dat Herman zei ,,hij is oké”, gingen alle deuren voor me open.”
Waar hij het aan te danken heeft dat Brood hem toelaat in zijn omgeving, hij zal het nooit weten. Misschien is het wel simpelweg de gedeelde passie voor fotografie die hen bindt. ,,Ik was ambitieus en gek op fotograferen, Herman vond het fantastisch gefotografeerd te worden. Zijn charisma raakte me vanaf de eerste keer dat ik hem portretteerde. Hij was bereidwillig, kon goed poseren en was ontzettend fotogeniek.”
Fotograaf en auteur Gerard Wessel. Foto: Paul Levitton
Voor Wessel is de kennismaking met Brood ,,een geschenk uit de hemel” waarmee hij als jonge fotograaf met wat ervaring met modefotografie met zijn neus in de boter valt. ,,Ik hoefde er niets voor te doen, alleen maar te zorgen dat ik in de buurt was zonder in de weg te lopen. Ik liet hem met rust, maar was wel overal bij. En er gebeurde altijd wel wat, Herman hield er een 24-uursritme op na. Zijn tempo kon ik niet bijhouden, niemand kon dat. Het was de kunst mijn plaats te weten, de kunst aan de kunstenaar te laten, maar als fotograaf zonder te vragen toe te slaan als het nodig was.”
Van roadie Rob Kranburg tot huisvriend Aegid Tonnaer
Boeken over Brood waren er al wel. Van zijn echtgenote Xandra (Rock-’n-roll Widow), zijn manager Koos van Dijk (Coach Koos), zijn vriend Bart Chabot (De Biografie) en gitarist Dany Lademacher (Ik Hou Van Herman). Veel is er al wel bekend, maar dit vlot lezende boek van Wessel voegt wel degelijk – nog los van de vele foto’s – wat toe. De in Scheveningen neergestreken auteur benaderde hiervoor alleen mensen die Brood hebben gekend en die hij zelf ook kent.
Maart 1992. Na een breuk van bijna veertien maanden met manager Koos van Dijk volgt dan toch de onvermijdelijke hereniging. 'Als Koos ooit iets van me gejat heeft, zal het nooit meer dan een kwartje zijn geweest!', luidt de conclusie van Herman. Gerard Wessel
Van de roadie Rob Kranenburg die ooit kordaat ingreep nadat Brood een overdosis op een toilet had genomen tot huisvriend Aegid Tonnaer die tijdens Broods laatste maanden tevergeefs hielp bij het afkicken op een camping in Biddinghuizen. Die Tonnaer laat onder meer optekenen dat hij vermoedt dat Brood aan existentialistische eenzaamheid heeft geleden ondanks dat hij altijd hunkerde naar aandacht. Voer voor psychologen.
De ontluisterende aftakeling van Brood die Tonnaer van dichtbij meemaakt en waarover hij in het afsluitende hoofdstuk vertelt, maakt een trieste indruk. Dertig jaar lang twee gram speed en twee flessen likeur per dag breekt je een keer op. Als Broods dochter Lola op bezoek komt, vraagt ze: ,,Papa, waarom vind jij het belangrijker je dood te zuipen dan je kinderen te zien opgroeien?” Haar vader antwoordt: ,,Het is een ziekte, lieverdje. Papa moet dat doen.”
Groningen basis voor Broods carrière
Wessel beaamt dat Brood in de jaren zeventig in Groningen de basis voor de rest van zijn carrière heeft gelegd. Niet alleen muzikaal, maar ook als beeldend kunstenaar. Wessel haalt met Jos Paanakker, die op Ibiza woont, herinneringen op.
27 januari 1990. Gitarist Erwin Java en Herman doen een soundcheck in het Utrechtse
muziekcentrum Vredenburg voor het concert later die dag tijdens het 25-jarig muziekjubileum van blueslegende Harry Muskee (rechts). Foto: Gerard Wessel
Paanakker leert Brood kennen als die nog in Cuby + Blizzards speelt en hij werkt in Jan Hekerts café De Kroeg. Later runt hij een tijdje de roemruchte cafés Josje en Speak Easy. En hij verkoopt als eerste Broods tekeningen die onder meer worden geplaatst in Nieuwsblad van het Noorden, ,,vaste prik”, aldus Brood. De tekeningen zijn de aanloop naar Broods lucratieve en gerespecteerde werk als schilder dat de overhand krijgt als het muzikaal bergafwaarts gaat.
,,Ik heb Herman nooit iets kwalijk genomen”, vertelt Tekie Buissink, ex-Miss Groningen. Ze raakt in 1968 als tiener zwanger en is opvallend vergevingsgezind. Net als de zoon van haar en Brood Marcel, tegenwoordig tourmanager van Wild Romance, en zoveel andere mensen die ook de schaduwkant van Brood leerden kennen. Wessel: ,,Het is inderdaad merkwaardig dat hem zijn slechte eigenschappen en onhebbelijkheden worden vergeven. Ja, dat was Herman.”
#
Het boek Brood & Gerard Wessel (uitgeverij Just Publishers) wordt vrijdag gepresenteerd in Herman Brood Museum & Experience in Zwolle. Zaterdag 6 november treedt Wild Romance op in EM2, Groningen.
