Velocitas 1897 na bloedstollende penaltyserie naar de bekerfinale. ‘Ik had wel vertrouwen dit keer’

Hij heeft een paar slechte ervaringen met strafschoppen, en daarom nam Velocitas-aanvoerder Jens Zijlstra pas eentje in de om-en-om-serie. Het was de beslissende, omdat zijn doelman Feike Spoor net fraai de inzet van Thom Hulshof had gekeerd.

Waar zijn teamgenoot Cass Pinas even daarvoor óók al een mogelijk beslissende pingel keihard tegen de paal kegelde, schoof Zijlstra zijn strafschop rustig en beheerst in de hoek. En toen barstte het feest los. De ‘Velo Ultra’s’, jeugdleden van de club, gingen uit hun dak, spelers op de schouders.  

,,Heerlijk dit’’, glunderde Zijlstra, ,,ik had er nu wel vertrouwen in. Normaal heb ik er wat meer moeite mee, maar Feike had net die bal gestopt.'’

Spoor, die twee strafschoppen stopte en zelf nota bene de allereerste raak had geschoten, stond naast Zijlstra ook al breeduit te lachen. ,,Ik neem in wedstrijden nooit een strafschop’’, lachte de lange goalie. ,,Maar ik kan het wel. Daarom.’’

In de eerste serie hadden beide uitblinkende doelmannen, Spoor en zijn DZOH-collega Stefan van der Lei, die in de wedstrijd al veel Velo-inzetten onschadelijk had gemaakt, weinig kans: alle pingels vlogen er hard en zuiver in. Maar na die eerste serie ging het mis. Eerst miste DZOH-linksback Max Alders, die te zacht in schoot, waarna Pinas op de paal knalde. Hulshofs inzet werd dus gekeerd en Zijlstra schoof rustig raak.

Die penaltyserie was het hoogtepunt van de wedstrijd, die vooraf zoveel beloofde. De ambiance was prachtig, zeker 600 man stonden langs de kant, de Velo Ultra’s schreeuwden met hoge stemmen hun helden naar succes. Kortom: een heerlijk bekertsfeertje.

Maar de halve finale zelf kwam moeilijk op gang. Na een paar aardige eerste minuten, waarin Thomas Bats al na een paar minuten op aangeven van Joris Mulder had moeten scoren voor de thuisploeg, zakte het in. Het werd aftasten, maar die fase duurde lang.

Er waren kansen voor Kay Bootsma, die met links net voorlangs schoot, en Sam Wormmeester, wiens acties op links al snel werden herkend en onschadelijk gemaakt. Frank Boer zakte telkens uit, waardoor de snelle flankflitser te weinig voor gevaar kon zorgen.

DZOH nam gaandeweg het initiatief en kreeg kort voor rust de beste kans. Bjørn Jansen zette goed voor, maar Ronald Gerdes en Joël Zweerink liepen elkaar in de weg. ,,Daar baalde ik enorm van’’, zei Gerdes na afloop. ,,Die had erin gemoeten. Maar we gingen allebei naar de tweede paal.’’

Velocitas-trainer Robbie Wentink bracht in de rust Dion Zimmerman op rechts voor Jesse Bosgraaf, en daarmee werd het wel wat dreigender aan Groningse zijde. Tom Klooster schoot net over en Mohamed Ammar schoot bijna een omhaal raak. Ook daar was Stefan van der Lei attent. Ook op een ziedend schot van Klooster, een kwartier voor tijd, had Van der Lei het antwoord.

Toen volgde dus de knallende strafschoppenserie, met Emmer verdriet aan het eind. ,,Balen dit’’, zei trainer Karlo Meppelink. ,,We waren denk ik iets beter, maar wisten het verschil niet te maken.’’ ,,K.u.t.’’, zei Gerdes. ,,Ik kan er niks anders van maken. Dit is zo zuur.’’

Velocitas gaat het nu op 28 of 29 mei opnemen tegen HZVV, op het terrein van de Hoogeveense zaterdagclub. Het wordt voor Velo dus sowieso een uitwedstrijd, omdat de KNVB de HZVV-locatie al eerder aanwees als plaats van handeling? ,,Ach ja, het is nu eenmaal zo’’, zei doelman Spoor nuchter. ,,Zo’n finale is toch een andere wedstrijd die je zeker wilt winnen. En onze Ultra’s gaan mee, haha. Nee hoor, gewoon top dat we die finale gaan spelen.’’