Anco Jansen aan de bal in het shirt van DZOH. Foto: Jan Anninga
Hij kan wat licht ontvlambaar zijn, dus direct maar even dat van de Febo. Anco Jansen, toen hij zich voorstelde aan de spelersgroep van DZOH en iemand zei: ‘Hee, de Messi van de Meerdijk’: ,,Nou, nu eerder de Messi van de Febo’’. Humor en gezonde zelfspot dus bij de 34-jarige voormalig voetballer van FC Emmen en andere profclubs.
Hij doet het nu wat treden lager, op Sportpark Zwanenveld bij DZOH in de eerste klasse zaterdag. Met vallen en opstaan, dat wel. Want eerst veel afwezig wegens fysiek ongemak. Deze middag tegen koploper KHC uit Kampen is het vooral opstaan. Als een heuse mentor van het elftal stuurt Anco zijn nieuwe ploeg naar een verdienstelijke 0-0 in een best spannende en aardige weds van trijd.
Fraaie staaltjes voetbal
Eigenlijk is het zo dat overal waar Anco Jansen verschijnt hij het middelpunt is. Zo ook deze koude middag. Het gaat over hem, daarna pas over de rest. Bijzonder? Nee, Anco heeft naam gemaakt in het voetbal. Je wordt niet zomaar betitelt als ‘De Messi van de Meerdijk’. In zijn periode bij FC Emmen liet hij fraaie staaltjes voetbal zien.
Van die geniale flitsen, genieten dus. Hij kon in één flits een wedstrijd winnen. Er was wel een andere kant: Anco was en is eigenzinnig, niet altijd makkelijk voor zichzelf en anderen. Hart op de tong. De erger-factor lag ook altijd op de loer, het kon schuren rond hem. Geruisloos was zijn plotse overstap naar NAC in dat degradatiejaar van FC Emmen dan ook niet.
Goed, dat gezegd hebbende nu dus bij DZOH. Daar zegt voorzitter Ginus Gangelhof er dit over: ,,Anco wilde bij ons komen voetballen. Daar hebben we over gepraat met het bestuur, de staf en een paar spelers. Wat ze er van vonden. Want Anco is nogal dominant, dat weet iedereen. Het licht sprong op groen, iedereen was akkoord. Sterker: zag er naar uit. En wij hopen dat Anco Jansen ons gaat helpen in de eerste klasse te blijven.’’
Respectvol
Van Meel onderschrijft: ,,Ik heb een gesprek met Anco gehad, dat verliep prima en beiderzijds respectvol. Hoe zouden de verhoudingen liggen? Anco zei dat hij uiteraard mijn trainerschap accepteerde en respecteerde. Tot nu verloopt die samenwerking prima. Zo vroeg hij me vandaag in de rust of hij wat dingen mocht zeggen tegen de groep. Uiteraard. Hij kwam met twee nuttige details voor spelers. Prima toch?’’
Naar de wedstrijd. Anco Jansen speelt de volle negentig minuten, maar in de beginfase staat dat op springen. Echt wel typisch Anco: na zes minuten in conflict met arbiter Blom. Geel, wegens praten. Maar krijg je Anco dan stil? Tuurlijk niet. ,,Het gaat niet om jou, het gaat om ons voetballers’’, bijt Anco de scheids toe. En nog meer dingen. Randje rood, de scheids twijfelt…. Anco daarover: ,,Ik had gelijk, en dan zeg ik dat. Wat als ik rood had gekregen? Dan moet dat maar’’.
Dé sprint van de wedstrijd
Voetballend gelijkt Anco Jansen deze middag op een diesel: hoe langer de wedstrijd duurt, hoe groter zijn aandeel. Niet veel lopend, dat wel. Maar slim. Passje hier, steekballetje daar. Veel wijzend, veel pratend. ,,Ik ben een soort mentor voor vooral de jonge jongens. Geef ze de kneepjes aan. Waar ze moeten lopen, hoe je slim positioneel moet verdedigen.’’
Over verdedigen gesproken, zeker niet het grote goed bij Anco. Maar die ene keer, toen de speersnelle Boaz Smits van KHC dreigt door te breken. Dat moet Anco voorkomen en hij doet het met dé sprint van de wedstrijd . ,,Ja, dat moest gewoon even.’’ Het blijft bij een terechte 0-0.
Anco Jansen glimlacht. Twee geschaafde knieën, dat wel. ,,Eentje door en tik, de ander door het kunstgras. Heerlijk toch dat voetbal? Het blijft altijd hetzelfde spelletje. Die prikkel is er nog steeds, ook op dit lagere niveau. Eindelijk speel ik nu weer volle wedstrijden na een lastig begin met blessures en ook wat te veel gewicht geef ik eerlijk toe. Maar nu gaat het beter. De groep accepteert mij zoals ik ben en ik accepteer de groep en zeker ook de trainer. Wie bepaalt of ik gewisseld moet worden? Wat denk je, ik zelf natuurlijk, hahaha. Weet je genoeg zo?’’
