Het trio trainers van WKE, vanaf links Albert Koops, Harm Hindriks en Harold Wolters. Foto: Boudewijn Benting
De derby tegen plaatsgenoot SVBO heeft het voor WKE ‘16 in zich, maar de club van Sportpark Grote Geert aan de Sluisvierweg in Emmen kan nog even niet om Nico Haak heen. Niet iedereen wil het daar over hebben, maar het Haak-verhaal is toch nog niet totaal verleden tijd. De wedstrijd is mooi, het wordt 2-2 en aanvoerder Henk Bakker zegt: ,,Nico Haak? Nee, daar willen we als spelers niks over kwijt’‘.
Toen Nico Haak zich afgelopen zomer na vijf prima en succesvolle jaren bij Hoogeveen bij WKE’16 meldde, was dat best verrassend. Haak, ook werkzaam bij de jeugd van profclub FC Emmen, wilde een nieuwe uitdaging, ook al omdat de combinatie FC Emmen/Hoogeveen enigszins ging knellen. Bij WKE was de verwachting hoog. Immers, Haak heeft een uitstekende naam in het noordelijke voetbal. Bij de Emmer club van het woonwagenkamp was Albert Koops, die vorig seizoen de titel in de tweede klas won met de oranjehemden, gestopt vanwege familiaire omstandigheden.
Haak kwam, zag, maar overwon niet. Sterker: WKE ‘16 begon het seizoen in de eerste klasse matig en pakte slechts drie punten uit de eerste vier wedstrijden. Het bleek allemaal niet zo goed te klikken. Haak zei daarover zelf: ,,Iedereen weet dat ik een ambitieuze trainer ben. Ik heb verwachtingen van de groep spelers waar ik leiding aan geef. De ambitie die ik verwacht zag ik bij WKE niet bij alle spelers. Daar heb ik met het bestuur over gesproken en ook met de spelersgroep. Uiteindelijk bleek het toch een situatie waar het van beide kanten het beste leek dit avontuur de stoppen. Het ging niet zozeer over het voetbal, meer over de ambitie en houding die ik van spelers verwacht. Daar zaten we niet bij iedereen op dezelfde golflengte.’‘
Teleurstelling
Bij WKE ‘16 wordt de breuk vooral als een teleurstelling ervaren. Bestuurslid technische zaken Koop Hindriks verwoordt het aldus: ,,Natuurlijk was dit een tegenvaller. Maar het was ook een feit dat vanuit de spelersgroep geluiden tot ons kwamen, dat er hier en daar anders gedacht werd over ambitie en manier van beleving. Kijk, Nico is gewend met Hoogeveen bij een club op een hoger niveau te werken, waar ook andere eisen aan spelers gesteld kunnen worden. We hebben dat probleem besproken met Haak en met spelers en daaruit kwam de conclusie dat het beter was de samenwerking te stoppen. We zijn nu blij en tevreden dat Albert Koops toch weer bij ons terug gekomen is en samen met Harm Hindriks en Harold Wolters het elftal gaat trainen en coachen.’‘
Albert Koops dus. De geboren Valthermonder heeft wat met WKE. ,,Mooie club, fijn om hier te werken. Ik stopte vanwege mijn ouders die zorg nodig hadden, maar nu dat goed geregeld is, heb ik ‘ja’ gezegd toen WKE mij vroeg om de plek van Nico Haak in te vullen.’‘
De derby tegen SVBO toonde dat de spelers van WKE er deze eerste wedstrijd zonder Haak op de bank absoluut in wilden gaan met de wil er het beste van te maken. Met name Hindriks en Koops fanatiek coachend op de bank en spelers die er vol voor gingen. Misschien was SVBO de iets gemakkelijker spelende ploeg, maar WKE pakte uiteindelijk een verdiend punt door een dijk van een tweede helft te spelen.
Strijdlust
De thuisploeg was vroeg op voorsprong gekomen door een fraai doelpunt van Djairo Fik, de oudste zoon van de bij WKE befaamde Robert Fik. Daarna nam SVBO het met een sterk middenveld over en pakte voor de rust middels twee keer Dylan Wessels een 2-1 voorsprong. De tweede helft was zoals gezegd voor WKE ‘16, dat een duidelijk tandje bijgezet had. Die strijdlust vertaalde zich vijf minuten voor het eindsignaal in de gelijkmaker van de voet van Florian Zeqiri. waarbij de drie trainers elkaar hartstochtelijk in de armen vielen.
Het laatste woord was van de aanvoerder: ,,Nee, geen commentaar op de zaak rond Nico Haak.’‘ Duidelijk dus, WKE ‘16 wil en moet verder.
