FC Groningen sluit rampjaar af met een glimlach, maar voor Dick Lukkien blijft er wel wat te wensen in de winter

Het was op 21 augustus van dit jaar dat bleek dat de wond van de degradatie nog lang niet was genezen. FC Groningen verloor die maandagavond het tweede competitieduel van het seizoen in de Galgenwaard met 1-0 van Jong FC Utrecht, de hekkensluiter van de Keuken Kampioendivisie van een jaar eerder. Na die gênante vertoning rolde er een veroordelend ‘schaam je kapot’ van de tribune van het goedgevulde bezoekersvak.

De wond bleef na-etteren na die nederlaag in Utrecht. Er volgde een reeks teleurstellende resultaten en het chagrijn rondom de club nam toe. Het leidde ertoe dat twee commissarissen vertrokken en algemeen directeur Wouter Gudde tot het besluit kwam na dit seizoen er de brui aan te geven. Daarna – en niet per se daardoor – kreeg FC Groningen langzaam kleur op de wangen.

Trainer Dick Lukkien voerde na de reeks belabberde resultaten enkele wijzigingen door in zijn basiself. Hidde Jurjus verving de schutterende Michael Verrips onder de lat en Kevin van Veen, de man van de beloofde dertig goals, verloor zijn plekje als aanvalsleider. Het spel verbeterde geleidelijk en langzaam klom FC Groningen op de ranglijst.

Vooral de inbreng van jonge talenten uit de eigen jeugdopleiding gaf FC Groningen meer energie. Toch is er ook nog voldoende aan te merken op het spel van FC Groningen. Het afmaken van kansen blijft zorgelijk. Met Romano Postema en Thom van Bergen staan er dan misschien wel twee spelers in de voorhoede die meer energie brengen en het plan van Lukkien beter begrijpen dan Van Veen, het duo loopt niet over van kwaliteit en pure afmakers zijn het dit seizoen ook nog niet gebleken.

Dat probleem liet zich vrijdagvond tegen Jong FC Utrecht andermaal gelden. Groningen stapelde voor rust kansje op kansje, maar afstandsschoten van Laros Duarte en talloze inzetten van Postema, maar met name Van Bergen verdwenen vaker naast of over het doel dan tussen de palen. Lukte het wel om tot een poging op doel te komen, hoefde Jong FC Utrecht-doelman Calvin Raatsie zich niet bovenmatig in te spannen om redding te brengen.

Jong FC Utrecht kwam er aan de andere kant nauwelijks aan te pas, maar toonde zich voor rust wel effectief. Zeven minuten voor de thee greep FC Groningen-verdediger Marvin Peersman slap in bij een matige terugspeelbal van Laros Duarte. Utrecht-aanvaller Mees Akkerman snelde ervandoor, behield het overzicht en stelde Jesse van de Haar in staat te scoren.

Na rust behield FC Groningen het overwicht, maar tot grote kansen kwam de ploeg aanvankelijk niet. Na een uur spelen schoot Duarte zijn falende spitsen te hulp door uit een waanzinnig lastige hoek een vrije trap op weergaloze wijze via de binnenkant van de verre kruising te krullen. Een treffer die deed denken aan die van Lasse Schöne in Bernabeu, al was die van Duarte van nog grotere schoonheid.

Het schilderijtje van Duarte gaf FC Groningen en de fans op de tribune nieuwe energie en tien minuten na de gelijkmaker resulteerde dat in de 2-1 van Postema. De spits schoof de bal keurig in de verre hoek. De voorsprong was zonder meer verdiend, maar door de vele missers bleef het spannend. Mees Rijks, de matchwinner op 21 augustus, was dichtbij de gelijkmaker, maar zijn inzet ging voorlangs. Jorg Schreuders kreeg door doelman Raatsie nog een enorme kans in de schoot geworpen, maar de sluitpost herstelde zijn blunder.

Door de zege gaat FC Groningen met een glimlach de winterstop in. Leek de vurig gewenste en broodnodige promotie al vroeg in dit seizoen uit zicht, inmiddels schittert de tweede plek aan de horizon. Om daadwerkelijk aan die droom te kunnen voldoen, zal de ploeg zorgvuldiger met de kansen om moeten springen. Lukkien gaf al aan dat hij deze winter pas iets te wensen heeft als er spelers vertrekken - pas dan is er geld - maar een spits die hem begrijpt én doelpunten kan maken, staat ongetwijfeld bovenaan zijn verlanglijstje.