Geboren en getogen Stadjer Jorg Schreuders (19) maakte als aanjager van FC Groningen indruk tegen FC Dordrecht. 'We hadden hier moeten winnen'

Zijn broer Ties baalde. Die moest een hockeywedstrijd spelen en kon daarom niet bij het veredelde basisdebuut van broer Jorg zijn. Het basisdebuut waar zijn ouders en een andere broer wel waren.

Basisdebuut? Ja, zo voelde het eigenlijk wel, vertelde Schreuders na afloop voor de camera’s, microfoons en kladblokjes. ,,Tegen Go Ahead Eagles, in Deventer, stond ik vorig jaar echt voor het eerst in de basis, maar toen als rechtsback. Tegen Ajax, even daarna, had ik ook een basisplek. Maar die wedstrijd werd natuurlijk na bijna tien minuten gestaakt en daarna zonder publiek uitgespeeld. Dit was echt de eerste keer dat ik een volledige wedstrijd speelde voor een volle Euroborg.’’

De jonge aanvallende middenvelder, opgegroeid in Helpman, die samen met Luciano Valente voor de aanvallende impulsen vanaf de flanken moest zorgen, had genoten. ,,Het was geweldig. Het ging, zeker in de tweede helft, wel aardig vond ik. Natuurlijk baal ik ervan dat we niet wonnen. We kregen genoeg kansen, maar die bal moet er wel in. Maar ik heb enorm genoten. Het publiek was echt geweldig.’’

FC Groningen speelt momenteel een 4-4-2 systeem waarbij juist die posities aan de zijkanten als een soort spelverdelersplekken gelden, waardoor er in het centrum meer ruimte is. Johan Hove en Joey Pelupessy waren ook tegen FC Dordrecht een soort van ‘6’, Valente en Schreuders speelden beide als een ‘10’, maar dan veel meer vanaf de zijkant dan in de as.

Een heel andere plek dan die van rechtsback dus. Schreuders, die tot zijn twaalfde voetbalde bij Be Quick 1887, weet het. ,,Ik was best zenuwachtig voor de wedstrijd. Het waren ook grote schoenen die ik moest vullen, omdat ik voor Leandro Bacuna in de plaats speelde. Maar ik vond dat het zelf in de eerste helft redelijk ging, en in de tweede eigenlijk wel goed. Voor rust was ik aan de bal minder, na rust ging dat beter en kregen we ook veel meer kansen.’’

,,In de rust zei Dick dat ik verdedigend goed werk deed, dat de communicatie met Marco Rente goed was, maar dat ik aanvallend beter aan de bal moest zijn. Volgens mij is dat na rust wel gelukt. Zij kwamen er op een gegeven moment helemaal niet meer uit. Ik dacht: ze hebben hier niks te zoeken. Ik zou deze wedstrijd daarom een voldoende willen geven. Maar wel met een negatief randje. Want het is ontzettend zuur dat we niet wonnen.’’

Dat vond trainer Dick Lukkien ook, maar bij hem was er ook een dikke tevredenheid over het vertoonde spel. ,,Ik heb vooral een team gezien dat tot de laatste snik heeft gevochten’’, zei de oefenmeester, die weer hersteld was van een ontsteking aan zijn gebit. ,,Ik merkte het aan de sfeer, aan het publiek dat zich herkende in onze manier van voetballen. Er was strijd, er werd gevochten. Als je ziet hoeveel intercepties we hebben gehad in de tweede helft, hoe vaak we de bal hebben afgepakt, dat ben ik daar heel tevreden over.’’

Lukkien vond de wedstrijd een van de betere van dit magere seizoen. En toch. ,,Het gevoel waarmee ik naar huis ga is toch een teleurgesteld gevoel. Want je mag nooit tevreden zijn met een punt thuis tegen Dordrecht. Al hebben zij wel een goed team, dat nog maar eenmaal heeft verloren in deze competitie. Wij hadden ze de tweede nederlaag moeten toebrengen. Ontzettend jammer dat we ze die 2-2 laten maken. Dat was gewoon slecht verdedigd. Dat soort fouten moeten er echt uit bij ons.’’