Voormalig publiekslieveling van Lycurgus Auke van de Kamp keert naar Groningen terug met een zwarte snor en SVG Lüneburg voor Europees duel. 'Misschien brengt de snor geluk'
Auke van de Kamp toont trots zijn No Shave November-snor. Jan Willem van Vliet
Een weerzien met een oude bekende. Dat wordt het Europese treffen van Samen Lycurgus donderdag in Groningen met Auke van de Kamp van het Duitse SVG Lüneburg. De voormalig publiekslieveling speelde lang bij Lycurgus.
De aanhang van volleybalteam Lycurgus krijgt in de eerste wedstrijd van de achtste finale van de CEV Cup in het Alfa-college Sportcentrum een ietwat andere Auke van de Kamp te zien dan ze gewend waren. De voormalige publiekslieveling, die zo’n vijf seizoenen bij de Groningse eredivisionist speelde, heeft sinds kort een zwarte snor. ,,Ik heb een snorretje in het kader van No Shave November (om het bewustzijn voor kanker bij mannen groter te maken, red.)‘’, zegt de 27-jarige passer-loper, die aan zijn tweede seizoen bij SVG Lüneburg bezig is. ,,Ik heb hem zwart geverfd, want anders zie je het niet, haha. Mijn huisgenootje had nog wat verf liggen. We vonden het fijn om allebei onze snor te verven. Het ziet er niet uit, maar het was wel grappig. Tijdens de wedstrijd hou ik hem nog even op, maar daarna scheer ik hem eraf. Misschien brengt de snor geluk.’’
,,Misschien brengt de snor geluk'', zegt Auke van de Kamp. Foto Jan Willem van Vliet
Nu is het voor het echie
Van de Kamp vindt het vreemd om voor het echie tegen zijn oude club te spelen. ,,Ik vind het vooral leuk. Maar het voelt gek. Ik voel me toch opgelaten, al is dat misschien niet het juiste woord. We hebben met Lüneburg in de voorbereiding meerdere keren tegen Lycurgus gespeeld. Dan is het wat gemoedelijk en staan je tegenover vrienden aan de overkant. Dan is het nooit helemaal serieus, maar nu is het voor het echie. Ik moet er nu anders ingaan en wil gewoon winnen; en het team ook. Deze wedstrijd heeft een dubbele lading voor mij. Arjan Taaij (hoofdcoach Lycurgus, red.) en ik zijn over en weer aan het trashtalken. Ik hoor veel reacties uit Groningen. Het is meer beladen dan normaal. Uiteindelijk als de wedstrijd begint is het zakelijk, maar daarna zijn we weer de beste vriendjes.’’
Auke van de Kamp laat als speler van SVG Lüneburg zijn snor zien aan zijn oud-teamgenoten Niels de Vries en Geoffrey van Gent van Lycurgus. Jan Willem van Vliet
SVG Lüneburg, dat derde staat in de Bundes Liga, won in de voorbereiding drie oefenwedstrijden van Lycurgus en speelde een keer met 3-3 gelijk. Van de Kamp beseft dat de Groningers de afgelopen maanden gegroeid zijn en sterker voor de dag kunnen komen dan toendertijd het geval was. ,,Onderschatting ligt wellicht op de loer. Maar we hebben het er met het team over gehad dat dat niet mag gebeuren. Want dan wordt het een lastige wedstrijd. Lycurgus heeft in de vorige ronde niet voor niets met 3-0 en een gouden set (na 3-0 uitverlies, red.) gewonnen van het Sloveense Celcit Kamnik, echt een goede ploeg. Lycurgus heeft grote stappen gemaakt.’’
De gedreven Auke van der Kamp een aantal jaren geleden in actie voor Lycurgus. Met links de inmiddels gestopte Dennis Borst. Foto Jan Kanning
Op papier moeten we winnen
,,We zijn op papier het team dat moet winnen’’, vervolgt Van de Kamp, die in een topploeg met vier Amerikanen, drie Canadezen en vier Duitsers speelt. ,,We moeten onze focus houden, want Lycurgus bestaat niet uit koekenbakkers en wij zijn niet het Italiaanse Perugia. Het ligt dicht bij elkaar.’’
SVG Lüneburg, dat op zo’n drie uur rijden van Groningen speelt, verloor in de competitie tot nu toe alleen van Berlijn. ,,We zijn als ploeg op alle gebieden heel steady. We hebben het passend goed voor elkaar. Ook hebben we een heel goede spelverdeler en snelle aanvallers. Onze pipe-aanval is echt een wapen. We verdedigen verder spectaculair en halen veel ballen van de vloer om vaak daarna weer te scoren.’’
Ik heb een beetje een vaderrol
Van de Kamp speelt de laatste weken wat minder. ,,Sinds een andere passer-loper terug is van een blessure krijg ik minder minuten. Ik kom er nog wel steeds in, maar het is nu minder dan ik gewend ben. Maar ik heb nog steeds een aandeel. De anderen doen het erg goed. Dus waarom zou je als coach het team veranderen. We winnen veel. Ik ben de oudste speler en heb een beetje een vaderrol. De ploeg is erg jong. Ik kan ook buiten het veld leiding geven. Ik heb het goed naar mijn zin en ben een betere volleyballer geworden. Het is ook een gemoedelijke club.’’
Van de Kamp kampte in zijn Lycurgus-tijd met vervelende blessures, zoals aan zijn knie. Hij overwoog indertijd daarom even om het volleybal-bijltje erbij neer te gooien. ,,Maar het gaat fysiek goed met mij’’, zegt hij. ,,Ik doe krachttraining met één been en heb nergens last meer van gehad. De knie gaat goed. Dat geldt ook voor mijn rug, waarin ik een hernia heb. Die belast ik ook niet met iets zwaars. Ik leg geen gewicht meer op mij knie en rug. Dan gaat het met allebei goed.’’