Sneeuw zou mooi zijn, maar zonder lukt ook. Mijn vrouw en ik graven ons rond de kerstdagen in op de bank. Kussen in de rug, deken over en overal in en om het huis de lichtjes aan. Wat zij omschrijft als: „Lekker nusselen.”
Ze zegt dat al zolang ik haar ken. Zij vroeg het ook aan zoons toen die nog klein waren: „Zal ik jullie een lekker nusseltje maken?”
Dat stond voor: een ligplekje creëren op bed, bank of de vloer, met veel dekens en kussens en Donald Ducks, de man een glas cola of sinas en een ‘verrassingsbordje’, met gezonde en minder gezonde lekkernijen. Dus ‘nusseltje is een verbastering van nestje.
Tuurlijk, er komt familie en dat is gezellig, want iedereen is min of meer ontspannen en we kunnen onbeperkt eten en drinken en dat doen we en met food dat we anders nooit kopen, maar wij zijn ook enorme liefhebbers van op de bank liggen en tv kijken.
Als het aan mij ligt zien we ieder jaar hetzelfde: Back to the Future, Scent of a woman, Trading Places, Into the wild, Pippi en Scrooge. Uiteraard Sissi en zoveel mogelijk darts en Premier League-voetbal.
Maar ook een woonprogramma of ‘gezellige’ series als Hjem til jul en Gooische Vrouwen kijk ik zonder problemen.
Het zalig nietsdoen begint in principe vandaag. Want Kerst is nog leuker met ‘aanloop’ en ‘uitloop’, dus is het ruim twee weken in pyjama lopen, zonder agenda, zonder deadline, zonder kokeleko, met een glaasje wijn hier en een stukje zalm daar.
Het is hoe Willem Wilmink het schetst in zijn Kerstliedje, vooral in het middelste couplet.
