Het opblaasbare zwembad is in huis gehaald, de sproeier via Marktplaats op de kop getikt, de hangmat gewassen en de bovenste lade van de vriezer puilt uit van waterijsjes. Het is de eerste maandag van de zomervakantie en ik was niet eerder zó goed voorbereid op lange zonnige dagen met kirrende kinderen in de tuin.
Een beetje zon maakt alles fijner, vooral omdat er dan volop buiten kan worden geleefd. Buiten, waar de scheten van de hond vervliegen nog voor ze op je tong kunnen landen en waar onze dochter van 6 en zoon van 1,5 hun energie makkelijker kwijtraken. Uitgeputte kinderen slapen vaak beter, soms zelfs iets langer. Daarom alleen al hou ik ongelooflijk veel van de zon.
Deze eerste maandag van de zomervakantie echter, laat juist die zich niet zien. Wat gemiezer houdt ons doorgaans niet tegen maar nu komen de druppels met bakken uit de donkere lucht vallen. Het giet. Het hoost!
Er is een geur erger dan die van een hond die af en toe wat gas laat ontsnappen: de geur van natte hond. En één dag met kinderen binnenshuis is nog altijd minder vervelend dan een paar dagen met snotverkouden kroost tussen vier muren. We blijven vandaag binnen.
Gemotiveerd als ik ben op deze allereerste dag, gaat de televisie na het ontbijt direct uit. Ik pak de potloden en kleurboeken. De hangmat bind ik vast onder de houten eettafel. We spelen boter-kaas-en-eieren. Er mag vandaag gevoetbald worden in de woonkamer en al snel liggen er drie puzzels door elkaar over de vloer.
Ik dep het zweet van mijn voorhoofd en neem even afstand van de atoombom die in ons huis is afgegaan. De weersvoorspelling voor de komende veertien dagen is niet best: nog meer buien, onweer en grijze wolken. Binnen zijn inmiddels al zeker 15 minuten verstreken.
