Een Volkswagen T4 camper. Mijn zus haar droombusje is binnen en foto’s ervan op het boerenerf met uitzicht op de landerijen en de daarvoor rondscharrelende kippen, vullen haar sociale media.
Maar enkel parkeren kan natuurlijk niet: er moet ook écht mee gekampeerd worden.
Ik stel een nachtje Termunterzijl voor met onze kinderen. Omdat vlakbij de camperplaatsen in het jachthaventje ook lieflijk geschilderde dijkhuisjes staan en ik altijd al in eentje wil bivakkeren. Een leuke trip down memory lane, aangezien we als pubers voor het eerst verliefd werden bij de botsauto’s tijdens de Pinksterfeesten in Delfzijl en we vanuit Termunterzijl de aluminiumfabriek ‘van’ onze inmiddels 90-jarige opa aan kunnen wijzen. En we uit ervaring weten dat je bij De Remise de heerlijkste kibbeling kan eten.
Nadat we bij Punt van Reide in de vroege ochtend zeehonden hebben gespot en in Termunten natuurspeeltuin De Strandloper onveilig hebben gemaakt, is het tijd te lunchen en mijn jongste een dutje te laten doen. Mijn huisje wordt echter nog schoongemaakt dus we kunnen daar niet in. Mijn zus daarentegen, klapt met een grote glimlach het dak omhoog en ik zie twee slaapplekken ontstaan. Ze draait enthousiast haar luifeltje open, steekt een stekker in een paal waardoor mijn telefoon kan opladen, er is een chemisch toilet en douchen doen ze thuis wel weer. Mijn zus betaalt 19,50.
Ik betaal voor een nachtje op 200 meter afstand van haar bijna het tienvoudige en begin mij als ware Hollander af te vragen hoe ik dat er ooit uit ga halen. Gelukkig laten mijn kinderen mij niet in de steek. De zesjarige heeft om 2 uur ’s nachts een ongelukje in bed en die van anderhalf huilt om 5 uur vanwege diarree totaan zijn schouderbladen. Onze eigen badkamer hebben we volledig benut. En met zo weinig slaap heb ik extra lang van ons kampeeravontuur mogen genieten.
