Alle ogen zijn vrijdag gericht op twee mannen in Alaska. Maar wat Donald Trump en Vladimir Poetin ook afspreken, tot een begin van een oplossing voor de oorlog in Oekraïne zal het niet leiden.
Stel je voor dat de buurman een stuk van je tuin heeft ingenomen door er tegels neer te leggen en daarop zijn auto parkeert. Dat geeft problemen. Om die op te lossen gaat de buurman praten met een belangrijk iemand van ver weg die zo snel mogelijk van het gezeur af wil zijn. Jij, het slachtoffer, wordt nergens in gekend maar ziet de bui al hangen wat hun oplossing is: laten we de huidige situatie als status quo beschouwen en ophouden met ruziemaken.
Onbestaanbaar dat je akkoord gaat met die oplossing. Het is jouw tuin.
Na ruim 200 dagen nog niets van terechtgekomen
Zo is het hoe Oekraïne en Europa kijken naar de twomenshow die vrijdag in Alaska wordt opgevoerd. De bullebak en de minzaam glimlachende maar o zo gevaarlijk oorlogszuchtige die er samen wel uit kunnen komen. Poetin eist de Oekraïense provincies Donbas en Loehansk op in ruil voor het stoppen met oorlog voeren. Voorlopig in elk geval. Het enige wat Trump wil is vrede, onder welke voorwaarden maakt hem niet zoveel uit. Hij had beloofd dit immers op de eerste dag van zijn presidentschap al te regelen maar na ruim 200 dagen is er nog steeds niets van terechtgekomen.
Terecht dat Oekraïne en Europa aan de bel hebben getrokken met de boodschap dat zonder hen ‘het pad naar vrede niet kan worden bereikt’.
Spel met andere regels
Los daarvan genieten de Russen van de zetel waarin Trump zijn Russische ambtsgenoot heeft gehesen. En dan nota bene een afspraak in Alaska, het landsdeel dat de Amerikanen anderhalve eeuw geleden kochten van de Russen. De Poetin-getrouwen halen uit de locatiekeuze de boodschap dat territoriale kwesties onderling kunnen worden opgelost.
In een verklaring die de belangrijkste Europese leiders afgelopen weekend gaven, stond: ‘Wij blijven vasthouden aan het principe dat internationale grenzen niet met geweld mogen worden gewijzigd’.
Zo is het. Maar Trump en Poetin, wereldleiders onder elkaar op een plek die ook qua afstand het verst van Europa ligt, spelen het spel met andere regels. En die bepalen ze het liefst helemaal zelf.
