Henk Nijboer neemt afscheid met zuivere motivatie en mooie staat van dienst | DVHN commentaar

Hij voorziet dat de gezamenlijke verkiezingslijst van zijn partij met GroenLinks leidt tot een nog grotere afstand tot de middengroepen, waarmee de sociaaldemocraten de afgelopen decennia de aansluiting al steeds meer verloren. Omdat hij het initiatief voor Verenigd Links niet ‘volmondig’ steunt, vindt hij zich niet de juiste persoon om de alliantie in het parlement te vertegenwoordigen.

De twijfel van Nijboer is begrijpelijk. Het is goed mogelijk dat het wispelturige Nederlandse electoraat de linkse samenwerking beloont met goede peilingen en een dito verkiezingsuitslag op 22 november. De hooggestemde idealen van GroenLinks op het gebied van verduurzaming en een ruimhartig immigratiebeleid, hoeven ook niet strijdig te zijn met de aandacht voor de noden, belangen en wensen van de middengroepen waarmee de PvdA zich traditioneel verbonden voelt.

De vraag is echter of Verenigd Links met die inhoudelijke verschillen in accent daadwerkelijk duurzaam één coherente groep kiezers aan zich weet te binden. En of de sociaaldemocratie binnen zo’n verbond voldoende herkenbaar blijft.

Het siert Nijboer dat hij zijn conclusie trekt met respect voor het besluit van de PvdA-leden, zich loyaal verklaart aan Verenigd Links maar ook zijn consequentie trekt uit zijn twijfels over het groen-rode verbond. Dat betekent een verlies voor de Haagse politiek, de PvdA en het Noorden.

Als woordvoerder op het gebied van onder meer financiën en volkshuisvesting was hij een herkenbare sociaaldemocraat met veel gezag, dat hij ook liet gelden als pleitbezorger voor het Noorden en de aardbevingsslachtoffers. Met de zuivere motivatie om zich niet voor Verenigd Links te kandideren en zijn mooie staat van dienst, kan Henk Nijboer straks met opgeheven hoofd afscheid nemen van de Tweede Kamer.