Donald Trump vlak na de aanslag op zijn leven. Foto: REBECCA DROKE
We mogen onze handen dichtknijpen dat de moordaanslag op Donald Trump mislukt is. Je kan alleen hopen dat er nu een sfeer ontstaat van ‘het is genoeg geweest’ met het over en weer demoniseren van politici.
Een 20-jarige jongeman had zomaar een burgeroorlog kunnen veroorzaken in Amerika. Maar ook nu zijn de gevolgen nauwelijks te overzien. Elkaar zwartmaken en aanhangers ophitsen in het politieke debat kan er helaas toe leiden dat verwarde types overgaan tot totaal onacceptabele en gevaarlijke daden.
Ook in Nederland kunnen we daar van meepraten. Denk aan de moord op Pim Fortuyn. Voor de afgelopen verkiezingen werd Thierry Baudet nog met een bierfles op zijn hoofd geslagen in een Gronings café.
Geert Wilders wordt al jaren beveiligd en stelde dat veel linkse politici en media rechtse politici neerzetten als racisten en nazi’s, en dat dat spelen met vuur is. Helaas kan dat andersom ook gezegd worden van rechtse aanvallen op linkse of gematigde politici die ‘heks’ of ‘vijand van het volk’ worden genoemd.
D66-politicus Els Borst is vermoord door een verwarde man waarbij politieke motieven een rol speelden, Sigrid Kaag kreeg een man met een brandende fakkel aan de deur, VVD-minister Christianne van der Wal werd thuis geïntimideerd door boeren, net als D66’er Rob Jetten. En Sylvana Simons was haar leven niet zeker toen er zwarte pieten aan haar deur kwamen.
Er was een tijd, ergens in de jaren negentig van de vorige eeuw, dat politiek saai en technocratisch was en er op verjaardagsfeestjes nauwelijks over gepraat werd. Er leken niet zo veel wezenlijke verschillen van mening te zijn. Het ging vooral om goed bestuur.
De polarisatie die daarna volgde heeft als positief punt dat de betrokkenheid bij de politiek in ieder geval toenam. Maar er zijn wel verschillende kampen ontstaan die in totaal verschillende waarheden leven. In de coronatijd is dat nog een stapje erger geworden. Hele families en vriendengroepen zijn uit elkaar gedreven.
Na de aanslag in Amerika zijn hier en daar ook verzoenende geluiden te horen. Het besef lijkt door te dringen dat het nu wel genoeg is geweest met die verharding van standpunten en het verketteren van de ander. Hopelijk zijn meer politieke kopstukken zo verstandig om nu een meer verbindende toon aan te slaan.
