Slapen onder het binnenwerk van De Oude Molen in Valkenburg | bijzonder overnachten

Het is even zoeken naar het water, want zo rondom de voorzijde van de oude watermolen en meelfabriek is zo snel het riviertje de Geul niet te vinden. We zijn het stroompje wel zojuist gepasseerd, maar het complex staat niet direct naast de waterweg. Aan de binnenzijde van het molengebouw openbaart zich wel meteen het molenmechaniek van dit monument.

De Oude Molen stamt uit 1860 en vertegenwoordigt een stukje geschiedenis van de industriële revolutie in Limburg. In 2003 werd het verworven door Hendrick de Keyser Monumenten en daarna grondig gerestaureerd. Industrieel voelt het geenszins als je in het gebouw de deur opent naar het verblijf dat Hendrick de Keyser hier heeft gerealiseerd. De omhelzing van de ruimte, die je het best als loft kunt omschrijven, zorgt ervoor dat je je hier meteen thuis voelt.

Er is wel die imposante raampartij met zicht op een van de werkruimtes in dit grote gebouw, maar sluit de gordijnen, kruip lekker knus op de bank en al snel weet je dat je hier niet meer vandaan hoeft. Toch is het wel de moeite waard om de omgeving te verkennen. Zet een voet buiten de deur en je bent in hartje Valkenburg. Het mergelstadje, gelegen aan de voet van de Cauberg, is een toeristische trekpleister en dat verraden ook de vele eetgelegenheden die hier te vinden zijn.

Ook zijn er in de regio ook tal van andere bijzonderheden te vinden. Truffels bijvoorbeeld! Limburg stond al bekend om zijn witte goud (asperges), maar ook het zwarte goud groeit hier nu onder de grond. In Eys om precies te zijn, want daar heeft André Leclerq zijn truffelgaard waar hij het zwarte goud delft.

Die truffelgaard is een voormalige fruitgaard waar je op uitkijkt als je de Eyserhalte bezoekt. Alvast een waarschuwing! Je vertrekt hier niet met lege handen. De Eyserhalte is een delicatessenzaak waar je ook voor een hapje en een drankje terechtkunt in een glazen kas die uitzicht heeft over het prachtige heuvellandschap en dus de truffelgaard. Proeven van de truffels kun je onder meer in de boter die ze bij de Eyserhalte maken.

Ben je er toch, sla hier dan ook wat kant-en-klare gerechten in die chef-kok Maciek Starzak hier in de keuken bereidt en die worden verkocht in glazen weckpotten. Zuurvlees bijvoorbeeld, ofwel zoervleisj op z’n Limburgs, die hij bereidt naar een recept van zijn moeder. Of peertjes met saffraan en vanille of zuurkool met spekjes of... Zoals gezegd: je vertrekt hier niet met lege handen.

Van Eys is het een klein stukje naar Margraten waar de indrukwekkende Amerikaanse Begraafplaats is. Het is de enige Amerikaanse begraafplaats in Nederland en hier liggen ruim 8.000 Amerikaanse soldaten begraven en worden 1722 vermisten op de Muren van de Vermisten herdacht. Het merendeel kwam om het leven tijdens de bevrijding van het zuidoosten van Nederland in de Tweede Wereldoorlog en de opmars door Duitsland.

Bij de begraafplaats is onlangs een nieuw bezoekerscentrum geopend. In het door architectenbureau Kaan ontworpen gebouw, dat mooi verzonken ligt in het landschap, worden de verhalen verteld van de slachtoffers die hier in Margraten een rustplaats hebben gevonden. Een plek om letterlijk en figuurlijk stil van te worden, zeker in combinatie met een wandeling over de begraafplaats waar de duizenden graven zijn voorzien van dezelfde witte kruisen of davidssterren, geplaatst in parallel lopende bogen.

Voor Limburg is 2024 een bijzonder jaar op het gebied van vrijheid: het is 80 jaar geleden dat het zuidelijk deel van provincie werd bevrijd door de geallieerden. Limburg is dan ook de gastprovincie tijdens de Nationale Viering van de Bevrijding, op 5 mei van dit jaar.

Terug naar Valkenburg om ’thuis’ de dag af te sluiten met een bord heerlijk zoervleisj en daarbij zuurdesembrood van bakker Koos die op loopafstand van de molen zijn winkel heeft. Voor een ontbijtje blijf je dichter bij huis, want op de begane grond vind je Gasterij de Koffiemolen waar ze zowel ontbijt als lunch serveren. Je kijkt hier je ogen uit, want het hangt en staat vol met kannen en serviezen uit grootmoeders tijd. Ergens aan de muur hangt ook een foto van weleer waarop de molen, met het waterrad dat het toen had, in werking is te zien. Vandaag de dag heeft de molen ook een molen en kun je er op zaterdag terecht voor onder meer speltmeel.

Terug de trappen op naar de riante loft waar het zo fijn en knus voelt en je leeft in de historie met het comfort van vandaag. Conclusie: hier wil je blijven. Voor altijd.