Hylke (33) uit Groningen doet aan bergbeklimmen. ‘Je leert jezelf echt kennen’

Tussen rotsen en wolken is er vrijheid. Niets dan stilte en ongerepte natuur. Staand op een bergtop, dáár gebeurt het. Tenminste, als je het aan fanatiek klimmer Hylke Knot vraagt. ,,Als je je op een berg bevindt van 8000 meter, dan besef je hoe klein en nietig je eigenlijk bent als mens. Echt, je stelt niks voor. Hoogte geeft je perspectief, een realistischere kijk op het leven. Dingen waar je je in het dagelijks leven druk om maakt, die hebben dan geen enkele betekenis meer. Ik ben blij dat ik dat inzicht nu al heb gekregen, sommige mensen krijgen dat pas aan het einde van hun leven.’’

In zijn vrije tijd zoekt Hylke het graag hogerop. Boulderen bijvoorbeeld. ,,Een technisch spel, het vraagt om veel zelfkennis, je lichaam staat maximaal op spanning, je moet goed kijken naar de hoeken, je beweging. En een heel sociaal gebeuren. Soms sta ik meer te praten dan dat ik aan het klimmen ben haha.’’ Of op visite bij een vriend in Italië ‘even’ de berg in diens achtertuin beklimmen – de Monte Emilius (3559 meter) bij Aosta. Of weekendjes rotsklimmen met vrienden in Frankrijk, Duitsland. Grappig detail: ,,De liefde voor klimmen is beroepsmatig begonnen.’’

Als fotograaf en filmmaker heeft hij namelijk zes van de ‘seven summits’ – de hoogste bergtoppen van elk continent – beklommen. ,,Na mijn afstuderen kwam ik via via in contact met bergbeklimmer Jur Rademakers. Die vroeg of ik een promotievideo wilde maken voor zijn project ‘7 summits in one year’ – dat uiteindelijk leidde tot de documentaire The Next Step. We hadden meteen een klik. Het viel allemaal mooi samen ook. Ik heb van alles gedaan: van bruiloften tot aan videoclips voor Armin van Buuren en Lost Frequencies schieten. Geweldig hoor, maar ik ben echt een sportliefhebber, doe al sinds mijn elfde aan windsurfen en ik miste de buitensport. Dit was de perfecte combinatie.’’

,,De Elbrus, in Rusland, was de berg waar ik verliefd werd op alpinisme. Op elke hoek had je weer een compleet ander vergezicht, de natuur is daar heel ruw, echt waanzinnig. Mount Everest – fysiek en mentaal het zwaarst –, Khan Tengri, de Denali, ik ben op zulke unieke plekken geweest, heb de mooiste uitzichten gezien, de mooiste zonsopkomsten en zonsondergangen. Enorm uitdagend ook, je leert jezelf echt kennen. De reis naar de top is een leerproces, de top is bonus. Zo zie ik het leven zelf ook: leren en genieten.’’

Momenteel doet Hylke het – beroepsmatig – iets rustiger aan. ,,Ik was een beetje overwerkt dus ik heb een soort vakantiejaar. Ik ben net terug van een week windsurfen in Denemarken, samen met mijn broer. Ik geniet van elke dag!’’