Kunstenaar Anna Dittmann maakt een muurschildering in Leith van Bisan Owda. Foto: Jane Barlow/PA Images
‘It’s Bisan from Gaza and I’m still alive’. Het zijn de bevestigende woorden waar haar video’s mee beginnen. Waar miljoenen mensen dagelijks op wachten en naar zoeken. Die mij een golf van opluchting bezorgen: ze is er nog, de 28-jarige Palestijnse journalist Bisan Owda.
Sinds oktober 2023 legt Bisan vast met welke gruwelijkheden de Palestijnen in Gaza te maken hebben. Via Instagram, TikTok en Al Jazeera neemt ze de wereld mee in haar dagelijkse realiteit. Dat doet ze niet zonder risico: journalisten worden je doelwit als de waarheid je vijand is. Sinds het begin van de oorlog zijn 180 Palestijnse journalisten gedood door Israëlisch geweld, meldt het Comité ter Bescherming van Journalisten (CPJ).
Waar hebben we het nú weer over? Journalist Senna Brammer (27) is chronisch online en houdt je bij in de eindeloze stroom trends.
Al bijna twintig maanden kijken we toe hoe Bisan leeft zonder uitzicht op duurzame vrede. Hoe ze begon met een ’dit is mijn avondroutine’-video: geen skincare taferelen, maar het inpakken van een vluchtkoffer voor het geval er die nacht een bom op haar huis wordt gedropt.
Het meest smerige oorlogswapen
Hoe ze talloze keren vluchtte naar verschillende ’veilige zones’. Ooggetuige was van Israëlische bombardementen, luchtaanvallen en grondoperaties. Ziek werd, maar geen hulp kon krijgen omdat haar situatie geen noodgeval was. Van het noorden naar een tentenkamp in het zuiden liep en langs de weg verdwaalde ledematen, lijken en verwoeste landschappen tegenkwam. Hoe ze lijdt onder ’het meest smerige oorlogswapen’: uithongering. De enige twee blouses die ze heeft ’moe’ en versleten zijn. Dierbare na dierbare verliest.
Schildpadje dat lijkt op haar eigen huisdier
Wat we óók al bijna twintig maanden zien: de eindeloze veerkracht en levenslust van de Palestijnen. Hoe de ontheemde Bisan in een tentenkamp een schildpadje verzorgt dat lijkt op haar eigen huisdier. Boeken koopt op een markt en blij is om eindelijk even in fictie te verdwalen. Terugloopt naar het noorden, waar ze haar slaapkamer door de verwoesting nauwelijks herkent, maar de wereld plechtig belooft dat ze Gaza gaat herbouwen.
Bisan wordt online ’de Anne Frank van deze tijd’ genoemd. Terwijl alles om haar heen wordt uitgewist en haar volk een etnische zuivering ondergaat, houdt Bisan met gevaar voor haar leven een virtueel dagboek bij. Ze schrijft haar eigen geschiedenis, verdient haar eigen naam. Bisan Owda, heet ze.
