Een dosis Doughpamine in Leeuwarden | restaurantrecensie

Een beetje extra dopamine kunnen we allemaal wel gebruiken toch? Dit ‘boodschapperstofje’, zoals het Nederlands Herseninstituut het omschrijft, zorgt ervoor dat we ons tevreden en beloond voelen en komt vrij bij bepaalde handelingen of situaties zoals sporten, seks, drugs of... eten. En als je dan ook nog iets met heerlijk deeg eet... Tja, één en één is twee: Doughpamine! Dat moeten de naamgevers van dit restaurant gedacht hebben. En wij zijn natuurlijk heel benieuwd of wij ons na een bezoekje ook zo tevreden en beloond zullen voelen.

 

In het voormalige Aegon gebouw, tegenover het station in Leeuwarden, waar tegenwoordig studentenappartementen en restaurants in gehuisvest zijn. Op weg naar Doughpamine passeren we onder meer een Wok To Go en een Subway. Zou Doughpamine in dat rijtje fastfoodketens passen, of is het toch een opzichzelfstaand restaurant, vragen we ons af. De website suggereert het laatste. 

We zijn met een puber op stap, eentje die gek is op pizza, dus helemaal de doelgroep. Haar antwoord: volmondig ja. Ze neemt meteen plaats op een van de groene, chesterfield-achtige banken. Een beetje laag bij de tafel, maar dat is geen probleem, oordeelt zij. De sfeer is industrieel en urban, logisch in zo’n oud kantoorpand. Er klinkt bluesy muziek, later bayou soul, de vibe is goed.

 

Dat bestaat voornamelijk uit pizza’s, een paar burgers en salades. We zijn nieuwsgierig naar de smoothies en shakes maar vrezen dat die te veel vullen bij een compleet menu. ,,Het zijn inderdaad grote porties’’, beaamt onze vriendelijke serveerster eerlijk als we ernaar vragen. We houden het daarom maar bij een wijntje, een watertje en een icetea green. Vooraf neemt de puber brood met smeersels, ik ga voor carpaccio. Als hoofdgerecht kiezen we beiden een pizza. Die van mij zonder kaas (ja, echt, dat kan) en zonder champignons. Of ik dan misschien vegan kaas wil? En olijven in plaats van champignons? Opnieuw toont de serveerster zich van haar opmerkzame en attente kant. Daar scoort ze punten mee.

 

‘Lovin’ the oven’, lazen we vooraf op de website. De ‘duurzame en snelle S100E Moretti Icon’ moet goed zijn voor ‘iconisch lekkere ovenspecials’, is de belofte. En inderdaad, de deegwaren (zowel het platte brood als de pizzabodems) vinden goed de balans tussen luchtig en stevig, krokant en zacht, en zijn smaakvol. De pesto bij het brood is fris, vers en heel lekker, oordeelt de puber (die het kan weten want ze maakt hem thuis ook vaak vers), net als de tapenade. De carpaccio is mooi dungesneden. Met de rucola en truffelmayonaise is de kok niet zuinig geweest, maar het geheel smaakt prima. De toppings op de pizza zijn ook al rijkelijk aanwezig. Denk ik bij de eerste slice (de pizza’s zijn al handig voorgesneden) nog de ansjovis te missen, die blijkt toch zeker niet ondervertegenwoordigd. De puber, die vaak voor een veilige margharita of pizza salami gaat, durfde hier voor de paesana te gaan, met onder meer pepperoni, gerookt spek, olijven en rode ui. De uitgebreidere keuze bevalt goed. ,,Alles past lekker bij elkaar, van niks zit er te veel op, niks overheerst, je proeft alle afzonderlijke smaken.’’

 

Hoewel we al aardig vol zitten testen we toch ook nog even de cheesecake (licht, redelijk neutraal van smaak, niet te zuur, en dat is fijn na zo’n vullende pizza), de Affogato (waarbij het ijs en de espresso goed in verhouding zijn) en de thee (leuk geserveerd op een plank met zes bussen met bijzondere smaken). 

 

Voor een echt culinair avondje uit is een plek als deze niet de eerste keuze, maar voor een lekkere pizza zit je je hier zeker goed! Ook een aanrader voor als je de trein of bus nog moet halen of voorafgaand aan een avondje theater of bioscoop, want hier krijg je vlot een prima maal voorgeschoteld.