De 'pannenkoeken' zijn lekker bij Oost-Afrikaans restaurant Moseb in Leeuwarden, maar wat is er authentiek aan de salade?

We zijn dit keer bij restaurant Moseb in Leeuwarden, waar de Eritrese en Ethiopische keuken centraal staat. De naam verwijst naar de grote platte schalen waarop het eten wordt gepresenteerd. Vaak wordt zo’n schaal versierd met kleurrijke omhulsels, die ook in het pand worden tentoongesteld.

We stappen een ruim en goed bezocht restaurant binnen. Aan de muur grote doeken en een aantal huiden. Het is geen ongezellig restaurant, maar tafelgenoot merkt wel op dat het voelt ‘alsof het budget een beetje op was’. Her en der hangen draden langs de muur, op het plafond zitten de lijmrestanten van een verdwenen versiering. Het valt bij binnenkomst op, maar stoort gelukkig niet. Eenmaal neergestreken voelt het als een prima restaurant.

Er is veel keuze, ook voor de niet-vleeseters. Verschillende soepen vooraf, als hoofdgerecht stoofvlees, linzen en spinazie. Centraal bij de meeste gerechten staat injera, een soort luchtige pannenkoek met een iets zurige smaak. Daarmee kun je met de andere ingrediënten uit de hand eten (al kan mes en vork natuurlijk ook).

Voor wie niet bekend is met injera is dit overigens een verrassing: op de menukaart wordt niets uitgelegd over de pannenkoek. Op de website van het restaurant vinden we meer informatie, maar we hadden graag ter plekke ook wat meer over de gerechten geleerd.

Voor kinderen is er een menuutje met de gebruikelijke klassiekers. Frietjes, burgers, kipnuggets. Een groepsmenu is ook een optie, mocht je van alles wat willen.

Als voorgerecht gaan we voor de pompoensoep en de moseb salade, vooral omdat de linzensambussa (gefrituurde deegschelpjes gevuld met linzen en groente) die dag op is. Als hoofdgerecht gaan de voor de ‘heerlijke vega’ en de ‘Shiro gezana’, beide injera’s met daarop verschillende sausen en stoofpotjes.

Als afsluiter nemen we ijs, mango en aardbeien (de baklava was helaas ook al op).

De pompoensoep is een geslaagde starter. Mooi dik, lekker gekruid. De salade valt tegen. Deze blijkt erg standaard, meer een gedachteloos bijgerecht dan een apart menu-item. De ingrediënten komen niet overeen met die op de menukaart (geen groene paprika en ui, wel onaangekondigde aardappel) en aan de ‘authentieke huisdressing’ kunnen we niets bijzonders ontdekken.

Het hoofdgerecht is wel twee keer raak. Op de injera vinden we een flinke laag heerlijke sauzen, geurig, kruidig en diep van smaak. Daaromheen verschillende stoofpotjes met heerlijk gekruide ingrediënten als spinazie, rode biet en pompoen. En salade, die hier terecht als bijgerechtje wordt ingezet.

De injera is prettig licht-zuur en neutraal genoeg om alle gepresenteerde smaken te ondersteunen in plaats van ertegen te vechten. Het maakt van het hoofdgerecht een leuke, lekkere en bijzondere ervaring.

Het toetje na is simpel maar doeltreffend. Drie bolletjes ijs, geen poespas. Zoet, fruitig, koud.

De bediening is prima, maar to the point. Geen inleidend praatje, gewoon ‘weten jullie ‘t al?’. Als we cola bestellen, krijgen we enkel het flesje, geen glas. Tafelgenoot zou zeggen: ‘er zit toch glas omheen?’. Hier kom je vooral om te genieten van een keuken die je niet te vaak tegenkomt, minder voor een ‘complete gastronomische ervaring’.

Wel jammer is dat uitleg bij ons eten ontbreekt. We hadden er graag wat meer over geleerd, los van de informatie op de website.

Als we in de buurt zijn en lekker willen eten, komen we graag terug. De sambussa en baklava moeten we zeker nog eens proeven. Maar voor de volledige diner-ervaring kiezen we waarschijnlijk wel een ander plekje.