Mario Kart brengt met maffe races al drie decennia gezinnen bij elkaar

Terug naar halverwege de jaren 90. Met de schoonfamilie op wintersport naar Zuid-Duitsland. Mijn eerste kennismaking met skiën, ware het niet dat er geen sneeuw lag. Dus werd het mijn eerste kennismaking met Super Mario Kart. De Super Nintendo draaide overuren.

Waren het destijds ooms, tantes en neven en nichten die me het leven zuur maakten op de kartbaan, tegenwoordig zijn het vooral de kinderen en aanhang. Die zijn opgegroeid met de (3)DS, Wii (U) en Switch. Hele toernooien hebben we tijdens vakanties gespeeld en de laatste jaren diende zich al aan wat er deze week gebeurde.

Mijn extra ervaring op de Gameboy Advance en Gamecube  is niet meer toereikend. Ze rijden me aan alle kanten voorbij. Is dat erg? Ontkennen heeft geen zin, want ik wil altijd alles winnen. Maar het is ook genieten, zeker als een nieuwkomer op de bank er zo veel plezier uithaalt om mij eraf te rijden. Mario Kart brengt gezinnen bij elkaar.

Een feest der herkenning was het. In Mario Kart World zijn verschillende circuits uit voorgaande edities van de game in elkaar verweven. Een grote kartwereld. Je racet van de ene omgeving naar de andere. Over de wegen of water, of zoals sommigen hier in huis over muren. Niets is te gek. Hectiek alom. Precies zoals dat hoort bij Mario Kart.

Er is natuurlijk ook weer van alles te doen. Zo kun je online met 24 spelers tegelijk racen, compleet met chatfunctie en je beeltenis als de camera is aangesloten. In je eentje de wereld verkennen en missies uitvoeren kan ook. Of aan een knock-out-race deelnemen, waarbij de traagste afvalt. Het lijkt me logisch dat ik die races liever nog even laat.

Nee, wij kozen voor met zijn vieren racen. De nieuwste aanwinst van het gezin riep vertwijfeld uit dat ze nog nooit Mario Kart had gespeeld. Wij keken elkaar verbaasd aan. Onder welke steen had zij gelegen?

Het mooie van Mario Kart is echter dat iedereen moeiteloos kan instappen. Hoe verder achteraan, hoe sterker de wapens die weer verstopt zijn in de kisten. In de 50cc-klasse rijdt iedereen in de laatste ronde de computergestuurde tegenstanders toch wel voorbij om uiteindelijk onderling de podiumplekken te verdelen.

En dus had ik er zomaar een geduchte concurrent bij. De jongste en de oudste reden me vanaf het eerste moment al naar huis op de Switch 2. En tot overmaat van ramp eindigde de nieuwkomer tot haar eigen grote geluk ook voor me tijdens een Grand Prix.

Een troost: een dag later waren die drie er niet bij en eindigde ik in een toernooitje met de middelste en mijn echtgenote ouderwets op de eerste plaats. Dat voelde zo lekker dat ik sindsdien op vrije momenten in mijn eentje oefen. Want Mario Kart spelen is geweldig, maar Mario Kart winnen is nog mooier. Dat is in die dertig jaar niet veranderd.