Rinaldo Korst van dierenambulance Dier in Nood uit Midlum met de dode zwaardvis. Eigen foto
De zeer zeldzame zwaardvis die gevonden is bij de Eemshaven was „qua intactheid perfect”. Dat zegt Rinaldo Korst van dierenambulance Dier in Nood uit Midlum.
Het kadaver was dinsdagmiddag al opgemerkt door een hobbyfotograaf. Toch duurde het nog even om het aangespoelde dier terug te vinden. „Je moet er snel bij zijn. Roofdieren beginnen bij de ogen.”
Zelf begon Rinaldo Korst, die vaker wordt ingeschakeld bij uitzonderlijke klussen, om half 1 ’s nachts aan een zoektocht langs de Groningse Waddenkust. „Maar op dat moment was het erg donker en rond half 2 begon het hoogwater. Ik ben nog even de kust 3 kilometer afgelopen, je probeert toch wat. Maar op een gegeven moment denk je: ik geef de moed nu maar op.”
Op de dierenbrancard
Om half 4 was hij eindelijk thuis in Midlum, maar de nachtrust zou niet lang duren. Al om half 7 ‘s ochtends kreeg hij een belletje van zeehondenwachter Marja Renken-Ubbens van het Werelderfgoedcentrum Waddenzee (WEC) in Lauwersoog. In alle vroegte had zij het dier, dat met zijn zwaard vastzat in het slik, aan de kant gesleept. De ogen zaten er nog in.
De aangespoelde zwaardvis. Foto: Marja Renken-Ubbens
„Toen zijn we er gelijk naartoe gegaan”, vertelt Korst. Na aankomst laadden ze de tientallen kilo’s zware vis samen via een speciale dierenbrancard zijn dierenambulance in. De lengte van zo’n 1,90 meter was nog wel even een uitdaging. „We moesten de ambulance eerst leeg maken. Die stond nog vol met benches en kooien voor wilde dieren.”
Via Den Oever is de zwaardvis woensdagmiddag aangekomen bij Ecomare op Texel. Daar krijgt de xiphias gladius waarschijnlijk een educatieve functie „via een afgietsel ofzo”. Ook komt er onderzoek naar de mogelijke doodsoorzaak. „Hopelijk kun je daarmee andere dieren weer helpen.”
Perfect intact
Zelf kan Korst moeilijk oordelen of de zwaardvis voor zijn dood in goede gezondheid was. De vis is hier immers zeldzaam: de vorige waarneming in de Waddenzee dateert uit 1986. „Qua eten kan hij hier niet vinden wat-ie zoekt. Maar qua intactheid was hij perfect. Het is niet alsof hij geraakt was door een scheepsschroef van een boot.”
„Je weet dat ze hier niet voorkomen”, zegt Korst tot slot. „Dit maken we met een beetje geluk nooit meer mee.”
