Beroemde stationskat van Winschoten gevonden. Lola woont nu in een oud herenhuis in Weener. 'Ze bleef het station opzoeken'

Dat huis staat aan de rand van de oude, plechtstatige binnenstad van Weener. Op de bovenste verdieping, in een grote kamer, ligt Lola op een vensterbank nog ietwat onwennig, maar rustig te kijken naar het gedartel van 5 andere poezen.

,,Ze moet inderdaad nog een beetje wennen, maar ze kan het goed met de anderen vinden. Van ruzie is geen sprake’’, vertelt Maximiliane Stankalla. Ze bewoont de bovenste etage van het pand, was al de bazin van die 5 poezen en heeft zich nu ook ontfermd over Lola.

Stankalla werkt voor een organisatie die zich in Weener en omgeving wijdt aan zwerfkatten. ,,We vangen hen op, regelen dat ze worden gacastreerd of gesteriliseerd. Dan laten hen weer los, zeker als ze al erg verwilderd zijn. Voor de jonge dieren proberen we een thuis te vinden. Net als voor de huiskatten die we soms vinden en waarvan we de eigenaar niet meer kunnen achterhalen.’’

Afgelopen zondag werd ze in alle vroegte gebeld door een ondernemer in de buurt van het station van Weener. ,,Er liep een kat bij hem rond. Of ik die kon komen halen. Hij wist niet wat hij met het dier moest. Ik ben erheen gegaan en trof een goed gevoede kat die helemaal niet wild was.’’

Dat laatste weten heel veel Winschoters al jaren. Lola scharrelde immers altijd rond bij het treinstation in Winschoten, nestelde zich op schoot bij ontelbaar veel wachtende reizigers, reisde zelfs wel eens mee - om vervolgens ook weer over de rails teruggereden te worden.

Zondag ging het kennelijk anders en maakte ze een enkele reis Weener. Ze verliet daar de trein om er niet in terug te keren. ,,Ik zag dat ze een chip had en vond daarin telefoonnummers, maar kreeg een voicemail’’, vertelt Stankalla. ,,Ik heb haar eerst meegenomen, we hebben een foto van haar op onze facebookpagina gezet en toen kregen we reacties. Het bleek om de trein- of stationskat van Winschoten te gaan.’’

Ze kreeg uiteindelijk contact met de eigenaar. ,,Voorzover ik begreep, was die verhuisd, maar bleef Lola steeds het station opzoeken. De eigenaar vond het goed dat wij Lola hielden. Daarom is ze nu hier.’’

Terwijl Stankalla haar verhaal doet, toont Lola dat ze ook na haar emigratie naar Duitsland helemaal zichzelf is gebleven. Ze zoekt haar nieuwe bazin op, spint en nestelt zich tegen haar aan.

Zal ze ooit nog eens rondscharrelen bij welk treinstation dan ook, zich neervlijen op de schoot van reizigers? We weten het niet, de toekomst van Lola is nog onzeker. ,,We gaan namelijk proberen een nieuwe baas voor haar te vinden. Maar het is de vraag of dat lukt. De ervaring leert dat volwassen katten niet zo in trek zijn.’’

Als geen nieuwe baas wordt gevonden, zal Maximiliane Stankalla haar bij zich houden. De twee kunnen het nu al erg goed met elkaar vinden. En dan zal dat grote herenhuis Lola’s wereld zijn.