Ouders krijgen extreme boetes van gemeente Groningen na kopen van woning voor eigen kind. 'Dat doe je toch niet?'

Sinds dit jaar pakt de gemeente Groningen illegale verhuur strenger aan. Daarmee wil ze vooral pandjesbazen, die woonruimte aan de schaarse huizenmarkt onttrekken, de voet dwars zetten. Een woning voor je kinderen, de zogenaamde eerstelijn, aanschaffen mag.

Maar daar is wel een verhuurdersvergunning voor nodig. De Jonge schrok toen de ‘bestuurlijke boete’ bij hem in de bus plofte. ,,Ik dacht wat krijgen we nu?’’ De Harenaar wreef nog eens in zijn ogen. Dat bedrag met drie nullen stond er echt.

,,Ik was me van geen kwaad bewust. De woning hadden we gekocht voor mijn dochter met een verstandelijke beperking. Ze woonde in Winschoten en werd begeleid door zorgorganisatie Cosis. Ze moest verhuizen. In Haren had Cosis geen woonruimte voor haar. Toen heb ik aan de Torenlaan een appartement voor haar gekocht.’’ Zijn dochter kreeg een ambtenaar op bezoek die tekst en uitleg wilde. ,,Het bleek dat we geen verhuurdersvergunning hadden aangevraagd.’’

In november vorig jaar maakte de gemeente Groningen bekend dat woningeigenaren die de regels overtreden een bestuurlijke boete kunnen krijgen die varieert van 5000 tot 22.000 euro. ,,Dat is veel geld. De bestuurlijke boete is een mogelijkheid om illegale verhuur beter te bestrijden. Dat is hard nodig. De nood is hoog. Er zijn heel veel mensen die geen woning kunnen krijgen’’, zegt wethouder Rik van Niejenhuis (PvdA, Wonen).

De Jonge vindt de gang van zaken bizar. ,,Je koopt iets voor je kind en dan krijg je dit. De verhuurdersvergunning heb ik inmiddels aangevraagd en gekregen.’’ Tegen de boete heeft hij bij de gemeente bezwaar gemaakt. ,,Die vind ik absurd hoog. Tijdens een hoorzitting van een bezwaarcommissie werd gezegd dat we eventueel korting kunnen krijgen. De zaak loopt nog. De commissie brengt een advies uit aan het gemeentebestuur.’’

Stomverbaasd is ook Johannes Bos uit Wijster. De Drent kocht in 2022 een woning in Groningen voor zijn studerende dochter. ,,In coronatijd zat ze noodgedwongen bij ons thuis. Ze wilde dolgraag zelfstandig wonen. Toen ze in haar woning aan de Helperbrink in Groningen zat kreeg ze bezoek. Wij ontvingen een briefje van de gemeente.’’

Ook Bos had een verhuurdersvergunning moeten aanvragen. Hij kreeg een boete van 3750 euro. Zijn vrouw moet ook 3750 euro betalen. ,,Omdat we in gemeenschap van goederen getrouwd zijn.’’ Bos tekent protest aan. ,,Waar zijn ze mee bezig? Waarom heeft de gemeente ons niet even gebeld en gewezen op deze vergunning?’’

Zijn advocaat adviseert hem de boete niet te betalen omdat deze ‘buitenproportioneel’ is. ,,Dit slaat nergens op. Zo pak je iedereen die voor zijn kinderen een woning koopt.’’ Bos kreeg van zijn jurist eveneens het advies om de makelaar en de notaris aan te spreken. ,,Dat gaat me te ver. Ik ga er vanuit dat zij te goeder trouw zijn.’’

Makelaar Albrechtus Tebbens Torringa uit Groningen heeft geen goed woord over voor de torenhoge boetes. ,,Door onwetendheid hebben ze die vergunning niet aangevraagd. Waar ben je als gemeente mee bezig als je vervolgens een overtreding zo afstraft?’’ Zijn collega Hans-Peter Palland zegt dat bij de aan- en verkoop van woningen mogelijke verhuur aan kinderen lang niet altijd ter sprake komt. ,,Je vraagt je af of mensen precies weten wat bij verhuur de regels zijn.’’

Tebbens Torringa vindt de boetes voor de ouders onacceptabel hoog. ,,De ‘pandjesbrigade’ is een groep soldaten in Leopardtanks die met scherp schiet. Het is bij de beesten af. Wie zo te werk gaat is niet voor zijn bevolking bezig.’’ De makelaar gaat een stapje verder. ,,De gemeente voert een schrikbewind uit. Dit gaat niet over pandjesbazen maar over normale personen die hun kinderen willen helpen.’’

Van Niejenhuis benadrukt dat het college het besluit van de gemeenteraad uitvoert. ,,Afgesproken is dat we iedereen die illegaal verhuurt een boete opleggen. Na verloop van tijd kijken we hoe de regeling uitpakt. In de gevallen die hier worden geschetst is nog geen boete geïnd.’’

VVD-raadslid Rik Heiner vroeg het college van burgemeester en wethouders om opheldering. In schriftelijke vragen confronteerde hij het gemeentebestuur met ouders die werden aangepakt. Hij kreeg de regeling nog eens uitgelegd. In een brief aan de raad schrijft het college ‘de zaak te herkennen’. Heiner kreeg te horen dat de boete past in het beleid.

Het college is niet bereid ouders eerst een waarschuwing te geven, voordat de boete wordt opgelegd. Wel zet het college de deur nog op een kiertje. ‘Bij het opleggen van een bestuurlijke boete zijn we altijd bereid tot een gesprek wat in een enkel geval tot maatwerk kan leiden’. Heiner blijft de zaak op de voet volgen. ,,Als het nodig is, trek ik opnieuw aan de bel.’’