Staatssecretaris Vijlbrief tijdens persconferentie na het rapport van de parlementaire enquêtecommissie. Foto: Jan Willem van Vliet
Met de verkiezingen in aantocht maakt zich een vreemd soort opwinding meester van de Tweede Kamer. Het is dringen om aandacht. Kamerleden azen op een verkiesbaar plekje op de lijst. Lobbyisten proberen hun punten in de verkiezingsprogramma’s te krijgen. En journalisten hengelen naar afspraken voor interviews.
Als regionale krant doen we natuurlijk vrolijk mee, maar we kennen onze plek. Het is altijd eventjes wachten op onze beurt als ministers of prominente Kamerleden met de pers praten. Eerst komen de NOS en RTL, dan SBS, de radiozenders, dan de landelijke kranten en dan mogen wij. Als er nog tijd is.
Het zou flauw zijn daarover te zeuren, want wij kunnen ook rekenen. Daarnaast: informatie verzamelen en de juiste bronnen vinden is ons werk. Dan moeten we maar wat meer ons best doen. Er zijn altijd Kamerleden genoeg die de regio belangrijk vinden en ook buiten verkiezingstijd wel eens een boekje open doen.
Al die landelijke media doen ook wel erg aan kluitjesvoetbal. Met zijn allen duiken ze telkens op dezelfde onderwerpen, om allemaal ongeveer eenzelfde nieuwsbericht te maken. Over affaire zus of ophef zo. In het vergaderzaaltje ernaast zit vaak bijna niemand terwijl daar misschien wel veel gewichtiger zaken voor onze regio aan de orde zijn.
Kopstukken als Dilan Yesilgöz, Frans Timmermans en Geert Wilders kiezen zorgvuldig hun momenten in die landelijke media, om maximale publiciteit te halen. Nieuwelingen aan de top als Caroline van der Plas en Pieter Omtzigt hebben ook over belangstelling niet te klagen. Tegelijkertijd maken zij hun belofte van aandacht voor de regio tot nu toe best waar. De vraag is daarbij natuurlijk: al die partijen roepen nu in koor dat ze de regio zo belangrijk vinden, maar wat blijft er over van de mooie woorden als er pijnlijke keuzes gemaakt moeten worden?
Hans Vijlbrief van D66 deed het de laatste tijd ook heel aardig. De staatssecretaris van Mijnbouw was vroeger een grote jongen op financiële zaken en in Europa en moest eerst toch even slikken toen hij naar Groningen werd gestuurd. Maar hij doet zijn best. Is wekelijks in het aardbevingsgebied te vinden, praat regelmatig met bewoners en zei eerlijk dat hij daaraan moest wennen.
Het beleid voor Groningen is onder hem ook echt verbeterd, vinden aardbevingsgedupeerden en de gasbeweging. Groningse bestuurders zijn over hem te spreken. En, leuk voor ons, Vijlbrief neemt doorgaans ook de tijd voor de regionale media.
Dus ach, zo werkt het dan: voor wat hoort wat. Wij zijn ook de beroerdste niet en D66 scoort slecht in de peilingen. Dus toen Vijlbrief zich aanbood voor een interview waren we daar best toe bereid. Vijlbrief gaat op de lijst van D66 en hoopt met de leuze ‘vertrouwen herwinnen’ op extra stemmen uit Groningen. Dat is ook gewoon nieuws, dus collega Bas van Sluis trok naar de Randstad voor het gesprek.
Hij was daar al aangekomen toen hij een appje kreeg van Vijlbriefs assistent. De Telegraaf kreeg eenzelfde interview, maar eiste exclusiviteit. Dagblad van het Noorden mocht ook nog wel een interview, maar dan een dag later.
Dat weigerde collega Van Sluis, waarop Vijlbrief de knoop doorhakte. Dan maar alleen De Telegraaf want een landelijke krant is belangrijker voor D66. Daar ga je dan met je vertrouwen, mopperde Van Sluis.
Ach, we kennen onze plek.
Arend van Wijngaarden is parlementair verslaggever van Dagblad van het Noorden
