Opeens is daar een boodschap van de kinderen uit de schuilboerderij in Ruinerwold. Hij komt via Jessica Villerius, een documentairemaker die het verhaal van het gezin gaat vertellen. Wie is deze filmmaker?
"Als mij iets duidelijk is geworden tijdens onze ontmoetingen, dan is het wel dat niets is wat het lijkt", zegt filmmaker Jessica Villerius over haar gesprekken met de kinderen uit Ruinerwold. "Dit is een verhaal dat natuurlijk ieders voorstelling te boven gaat."
De 38-jarige documentairemaker volgt waarschijnlijk zowel de kinderen die in oktober opdoken in Ruinerwold, als de drie kinderen die het gezin al eerder verlieten. De jongste kinderen denken nog over de film na.
Een documentaire is een goede vorm, zegt ze. "Uitleg over hun ervaringen laat zich niet vangen in een snelle reactie, een quote in het nieuws en zelfs niet in een uitgebreid verhaal in een krant."
Ze gaat het rustig aan doen, vertelt ze. "Ik denk dat het goed is dat de kinderen er in deze kwetsbare situatie, waarin er veel druk op hen wordt gelegd, voor hebben gekozen om hun verhaal eenmalig, gedetailleerd en vooral op hun tempo te doen."
Het is wel 'n logische keus, dat juist Villerius de kinderen uit de schuilboerderij in Ruinerwold volgt.
"Mensen gunnen me dat ik mooie dingen mag maken", zegt ze in 2012 in een interview in HP/De Tijd. Dat maakt haar leven soms tot een eenzaam bestaan, vertelt ze in Kunststof. "Omdat je, in mijn geval dan, onder de radar werk, onder geheimhouding of in vertrouwen. Je kunt het ook niet met veel mensen delen."
"It always seems impossible until it's done." Dat is haar devies. Zo vertelt ze in het interview met HP/De Tijd. Het is tekenend voor de filmmaker. Al haar hele carrière levert ze documentaires af waarvan je het maken tot onmogelijk zou kunnen bestempelen.
Het lukt haar toch.
Dankzij haar documentaire besloot de Tweede Kamer anorexia als officiële aandoening te erkennen. Sindsdien is er meer aandacht en meer geld voor deze dodelijke ziekte, waar Villerius ook zelf aan leed.
gaat over de honderden Nederlandse meisjes die door hun eigen familie met de dood worden bedreigd. Villerius volgde Saba, Dunya, Zara en Nadia op hun onderduikadres. De subsidie voor de opvang van deze meisjes, die stop dreigde te worden gezet, bleef dankzij deze documentaire bestaan.
Haar serie liet zien dat mensen die zichzelf expres hadden verwond op de Eerste Hulp vaak niet de juiste hulp krijgen. gaat over pesten en de vooroordelen van jongeren.
Jessica Villerius werd geboren op 18 februari 1981 in Spijkenisse. Ze studeerde communicatie en werkte voor SBS en Veronica mee aan Shownieuws, Gevangen in het Buitenland en De Nieuwe Uri Geller.
In 2007 richte ze Posh Productions op en ging ze als onafhankelijk filmmaker aan de slag. Haar documentaires gaan meestal over maatschappelijke thema's. Misdaad en psychologie vormen belangrijke onderwerpen in haar werk.
En ze werkt hard, vertelt ze bij Kunststof. Zeven dagen per week, nagenoeg altijd. Documentaires maken is niet iets dat je half kunt doen, zegt ze.
Ze probeerde een keer vakantie te nemen. Dat was geen succes.
"Afgelopen zomer besloot ik rust te nemen en toen heb ik een reis naar de Malediven geboekt. Zat ik daar in mijn eentje op een tropisch eiland tussen de pasgetrouwde stelletjes. Ik kon geen kant op. Twee dagen later ben ik teruggevlogen."
