Groninger Kees Huizinga in Oekraïne: 'Als je opgeeft, trekt Poetin aan het langste eind'

,,Kom, we gaan een hapje eten in Hotel Zastava.” Kees Huizinga heeft er net een lange dag van besprekingen op zitten. ,,Ik ben nu hier in Oekraïne maar volgende week ga ik weer naar mijn vrouw en kinderen in Emmen. Ik reis eigenlijk een beetje op en neer. En de tijd die ik hier ben, wordt helemaal volgepropt met afspraken.”

Over besneeuwde landweggetjes gaat het van het dorpje Kyshchentski, waar de boerderij staat, via Mankivka naar Uman. Ook Oksana Kryachko gaat mee, een zakenpartner van Huizinga.

Op de vraag aan haar hoe zij de huidige situatie beleeft, volgt een sombere opsomming. De grensblokkade in Polen en Slowakije voor Oekraïense vrachtwagens die al meer dan een maand duurt. De discussies in Amerika en de EU over verdere (militaire) steun aan Oekraïne, het zomeroffensief dat niet de gewenste resultaten oplevert. ,,Ik begrijp dat jonge mannen nu niet meer in het leger willen.” Terwijl Kryacho zachtjes huilt, mengt Huizinga zich vanaf de achterbank in het gesprek. ,,Het is treurig en af en toe wordt het even teveel. Dat duurt dan even. Maar we moeten door. Als je opgeeft, trekt Poetin aan het langste eind.”

,,Die blokkade bij de Poolse grens, dat slaat helemaal nergens op. Ik ben niet van de complotten maar het is toch duidelijk dat de Russen alles benutten om de boel te frustreren? Het zou me niets verbazen als ze de blokkade geïnitieerd hebben. En iedereen trapt erin.”

Hotel Zastava is niet zomaar een hotel, maar een gigantisch complex met paviljoens, meerdere hotelgebouwen, een restaurant en allerhande vermaak. Binnen zitten twee andere compagnons van Huizinga al aan tafel: Allen uit Denemarken en Willem uit Gelderland. ,,Allen heeft een nieuwe stalinrichting gekocht in Nederland, we hebben dubbel zoveel voor het transport moeten betalen om alles hier te krijgen, allemaal door die blokkade.”

Behalve de gespreksonderwerpen en het officiële verbod om alcohol te verkopen na acht uur ’s avonds (maar als je contant betaalt, is dat makkelijk te omzeilen) is er deze avond niets dat erop wijst dat we in een land in oorlog zijn. ,,Hier in Uman gaat het leven voor ons grotendeels gewoon door. We kunnen hier een rib-eye eten of een hamburger. Aan het begin van de invasie heb ik wel de knal gehoord van het munitiemagazijn dat werd opgeblazen, maar verder is het hier rustig.”

Maar de oorlog is wel degelijk aanwezig. Op het terrein van Huizinga wonen vluchtelingen. Veertig medewerkers zitten in het leger, en ook buren vechten mee aan het front, enkele honderden kilometers verderop. Vier medewerkers zijn gesneuveld. En Huizinga en zijn compagnons proberen zoveel mogelijk hulp te bieden. Generatoren, voedselpakketten: via de boerderij van Huizinga vonden ze hun weg in Oekraïne. ,,We helpen ook regelmatig het leger. Met nachtkijkers, auto’s en we hebben vijf vrachtwagens gegeven.” Bijkomend voordeel: ,,Doordat we het leger actief steunen, is de kans dat onze medewerkers worden opgeroepen voor militaire dienst kleiner.”

Als de veelvuldig genoemde ‘oorlogsmoeheid in het westen’ ter sprake komt, windt Huizinga zich op. ,,Ik kan me daar niets bij voorstellen. Oorlogsmoe? De media schreven daar vanaf dag een al over. Wat krijg je dan? Dat je wakker wordt en denkt dat je maar eens oorlogsmoe wordt? Hou op.”

,,Weet je, er zijn heel veel mensen die heel veel vinden van heel veel dingen. En daar worden de media mee vervuild. En dan zie je door de bomen het bos niet meer. Ik kan nu tegen jou ook wel roepen dat het niet goed komt of zo, maar daar schiet toch niemand wat mee op?”

,,Ja, je merkt dat er vermoeidheid is, dat de oorlog zijn tol eist. In heel Oekraïne maar vooral in het zuiden en oosten. De mensen hebben het lastig, alles wat je moet kopen is duurder. En hulp is hard nodig, voor heel veel mensen. Voor heel Oekraïne: het is een kwestie van doodgaan of overleven.”

Drie dagen nadat het gesprek met Kees Huizinga plaatsvond, vlogen er twee avonden achter elkaar Shahed-drones over zijn boerderij. Een drone werd boven zijn land neergeschoten. ,,Dat we er hier weinig van merken, is helaas door de realiteit ingehaald”, meldt Huizinga via de app.