Gemeente Westerveld hield The Passion zomer lang geheim. ‘We werkten met codewoorden’

Een flink verlicht kruis staat rond half zeven ’s morgens opgesteld aan het begin van de Kleine Brink midden in het dorp. De nevel trekt op, de siepel op de befaamde kerktoren is net te ontwaren. Rond het kruis staan onder anderen wethouder Jacob Boonstra en gemeentesecretaris Debbie Bruijn met kleine oogjes. „Ik heb amper geslapen”, zegt Bruijn lachend. „Ik ben zo blij dat we het eindelijk mogen vertellen.”

Om haar heen staan medewerkers Marieke Schütten en Malissa Slagter. Beiden waren van begin af aan betrokken bij het proces en wisten de komst van het enorme evenement geheim te houden. „Hoe we dat hebben gedaan? Werken met codewoorden! We noemden het Unesco Wereld Erfgoed of Evenement P of gewoon een evenement. Op het gemeentehuis wisten ze dat er iets aan de hand was, maar ook niet wat. Alleen een select groepje wist ervan af”, vertelt Marieke.

De voorbereidingen begonnen volgens Bruijn na de uitzendingen van de laatste The Passion. „Want Drenthe is nog nooit aan de beurt geweest en we hebben een mooie gemeente met prachtige plekjes. Het is nog nooit in een plattelandsgemeente geweest en dus vonden we dat we deze kans moesten pakken.”

Volgens Boonstra begon het allemaal met een verhaal in Dagblad van het Noorden in april, waarin stond dat Drenthe het evenement nog nooit heeft mogen organiseren. „Zullen we niet eens een gooi doen, dacht ik? We namen contact op met andere gemeenten die het eerder organiseerden en vormden een clubje van vier personen die zo’n project echt naar zich toe kunnen trekken.”

Het viertal zocht contact met KRO-NCRV. De omroep was volgens Bruijn snel overtuigd van het idee om het evenement in een plattelandsgemeente te houden. „Dan komen ze een paar keer terug om alles te bekijken.” Schütten knikt: „En dan krijg je eind juli het telefoontje: jullie zijn geworden. En als uiteindelijk het verlossende woord komt (wijzend naar het witte kruis), dan is de euforie wel groot en kan de champagne open. Dat hebben we ook echt gedaan”, zegt ze lachend.

Dat het een uitdaging is, weet het viertal. „Het is voorheen altijd in een grotere stad geweest. Dit is een kans om te laten zien hoe mooi Drenthe is, want wij zijn gewoon de beste gemeente”, zegt Boonstra. Bruijn beaamt dat. „Als je naar zo’n Brink kijkt, ademt het Drenthe en alles wat dat mooi maakt uit. Mensen die bij elkaar komen en op vakantie gaan.”

Hoeveel bezoekers er precies passen op deze Kleine Brink, is nog niet bekend. „Harlingen had ongeveer 5000 bezoekers, Terneuzen ongeveer 7000. Op de brink past ook flink wat publiek. Het is niet voor het eerst dat deze gemeente hier iets organiseert met veel bezoekers.”

Het is rond 7 uur nog steeds rustig op en langs de Kleine Brink. Toch trekt het kruis veel bekijks. Fietsers, busreizigers, allemaal strekken ze hun nek uit om te kijken wat daar nou voor lichtgevend kruis ligt.

Dan is het tijd voor die prangende vraag: wat kost dit grapje nou? Boonstra wil dat vooralsnog niet kwijt. „Dat weet je pas echt als het evenement geweest is. Het gaat natuurlijk ook veel opleveren. Er komen veel mensen naartoe die hier blijven overnachten en we komen positief in beeld. Uiteindelijk kost het geld, maar de gemeente, provincie, recreatieschap en ondernemers betalen mee en het evenement levert het dubbel en dwars weer op. We gaan er echt een Drents feestje van maken.”

Op de achtergrond wordt het kruis weer ingepakt door de mensen van KRO-NCRV. Het viertal van de gemeente taait af. Op naar Hotel Wesseling voor een ontbijtje. Mét champagne. En tijd om het woord Passion echt uit te mogen spreken. „Ik durf het woord nog bijna niet te zeggen. We hebben er zolang omheen gewerkt om het geheim te houden, het voelt nog steeds als verboden”, zegt Slagter.