Angst voor de wolf neemt toe in Drenthe. 'Wolven zijn schuwe dieren, wordt altijd gezegd, maar dat zijn ze dus niet'

Hartger Meihuizen uit Wapserveen is naar eigen zeggen niet bang aangelegd. ,,Ik stond nooit zo stil bij de wolf. Ik wist wel dat ze er waren, maar dat was het dan ook wel. Totdat ik laatst ‘s avonds nog even met de honden ging lopen. Het was mistig. Dan zie je weinig, maar hoor je veel. Toen kreeg ik ineens een heel naar gevoel. Ik besefte dat die dieren in mijn achtertuin lopen. En dat er meerdere wolven in dit gebied zijn. Ineens was de wolf heel dichtbij.’’

En hij is niet de enige in Wapserveen. ,,De sfeer in het dorp is best gespannen. Er zijn mensen die niet meer alleen willen wandelen in de natuur. Mijn vrouw loopt vaak in het Holtingerveld. Ze schrikt zich al rot als ze een herdershond ziet.’’

Meihuizen is geen verklaard tegenstander van de wolf. Is ook niet ‘boos’ op het dier, maar de zichtbare en vooral onzichtbare aanwezigheid van de dieren stemmen hem niet vrolijk. ,,De dagen worden korter. De kinderen komen straks in het donker uit school. Moet ik ze ophalen of gewoon laten fietsen. Reeën zijn er niet of nauwelijks meer en het vee gaat in de winter op stal of staat achter hoge rasters met stroom erop. Die wolven moeten wel eten.’’

Lijanne Mestemaker kent dat gevoel maar al te goed. Haar partner Stefan Worst is schapenhouder in Vledder, zelf is ze eigenaresse van kindercentrum In Bloei in Darp. Ze weet als geen ander waartoe wolven in staat zijn. De kudde van haar vriend kreeg al zeven keer ‘s nachts bezoek van wolven. Met veel dode en zwaar verminkte schapen tot gevolg.

,,Bij ons kindercentrum doen we niets liever dan met de kinderen de natuur in gaan. Lekker spelen en ontdekken. Avontuur. We gaan nog steeds op ontdekkingstocht, maar blijven nu veilig in de tuin en gaan bijvoorbeeld met de kinderen eieren kopen bij de boer in de buurt. De wolf is al op het bospad achter de kinderopvang gespot.’’

Volgens de opstellers van het nieuwe interprovinciale wolvenplan is de wolf een zogeheten cultuurvolger. Het dier is heel goed in staat zich aan te passen aan veranderende omstandigheden. En juist die eigenschap baart Mestemaker grote zorgen. ,,Deskundigen, voor zover die er zijn want de wolf is eigenlijk nieuw in Nederland, zeggen altijd dat wolven schuw zijn. Dat ze banger zijn voor ons, dan wij voor de wolven. Dat was misschien 150 jaar geleden zo, maar nu niet meer.’’

Dat maakt de wolf in haar ogen onvoorspelbaar en dus levensgevaarlijk. ,,In tegenstelling tot wat de deskundigen zeggen, vertonen deze wolven nieuw gedrag. Ze zijn niet bang voor mensen. Integendeel, ze zoeken mensen op, want ze weten dat daar voedsel is te halen. Als ik eerder in het donker naar huis reed, moest ik geregeld remmen of zelfs stoppen omdat er reeën overstaken. Dat gebeurt niet meer, want er zijn nagenoeg geen reeën meer in de regio. En dus zoeken wolven steeds meer de mensen op. Daar zijn schapen, kalveren, pony’s en andere dieren te vinden.’’

En zo zorgt de wolf voor zorgen en spanningen. Niet alleen onder schapenhouders, weet Mestemaker. ,,Ook onder burgers en andere ondernemers. Voor iedereen komt de wolf telkens weer een paar stappen dichterbij. En er komen steeds meer wolven. Die moeten allemaal eten. Wat als het vee straks op stal staat? Wat dan? Daar ben ik bang voor.’’

Wat Mestemaker tegenstaat, is dat er volgens haar geen beleid is. ,,Er wordt angstvallig geheim gehouden waar de wolven en hun nesten precies zitten. Waarom? Maak die informatie openbaar, dan weten we in elk geval op dat punt waar we aan toe zijn. Er is geen beleid, geen duidelijkheid en de wolf wordt niet beheerd. Conclusie: de dieren kunnen overal opduiken, doen en laten wat ze willen en niemand die vanwege de beschermde status iets kan doen. Dat maakt de wolf eng.’’

Meriel van Lennep runt Pip’s Hondenuitlaatservice in Hijken. Met de aan haar zorg toevertrouwde honden wandelt ze ook in de loosloopgebieden in het Drents Friese Wold en het Dwingelderveld. In eerste instantie zegt ze: ,,Bang ben ik niet. Ik ga er nog steeds vanuit dat wolven banger zijn voor ons, dan wij voor hen.’’

Gaandeweg het gesprek zegt Van Lennep: ,,Omdat ik met de honden van anderen loop, was ik altijd al heel alert. Maar nu ben ik net een uil. Ik doe niet anders dan de omgeving en het gedrag van de honden in de gaten houden. Ik druk mijn klanten op het hart dat ze hun honden dicht bij zich moeten houden tijdens wandelingen in de natuur. Je moet gewoon ontzettend voorzichtig zijn, want als hond en wolf tegenover elkaar komen te staan, is wel duidelijk wie het overleeft. En dat is niet de hond.’’

Schapenhouders en tegenstanders van de wolf roepen al jaren dat het een keer misgaat. Dat wolven honden en katten te grazen nemen op erven of veel erger, een kind. En even zo vaak stellen wolvenexperts er geruststellende woorden tegenover. Dat het niet zover zal komen, omdat de wolf daar te schuw voor is. Feit is dat de gevoelens van angst er wel degelijk zijn, zeker in Drenthe waar aanvallen op landbouwhuisdieren aan de orde van de dag zijn.

Zo werd in Zwiggelte onlangs nog een hoogdrachtige koe dood in het land aangetroffen. Een dier van ruim 600 kilo, waarvan de linker bil volledig was weggegeten. ,,In vergelijking met zo’n koe zijn mensen maar heel kleine wezens’’, verzucht Mestemaker.

Te midden van die toenemende zorgen en spanningen nam Meihuizen samen met zijn buurman een filmpje op. Beiden op de mountainbike in het bos. Het duo kijkt angstig om zich heen en maakt zich op Benny Hill-achtige wijzen uit de voeten, terwijl het gehuil van de wolven onophoudelijk hoorbaar is. ,,We nemen de wolf héél serieus, maar er moet ook ruimte zijn voor een stukje luchtigheid.’’