Wadloper René Koller (77) uit de Wijk voltooit zijn 500ste wadlooptocht: ‘Onthaasten en het wad echt ervaren’

Tussen mei en september trekt Koller er geregeld op uit met een kleine of grotere groep wadlopers en een aantal ervaren gidsen. Veel van hen zijn inmiddels vaste gezichten en ware vrienden geworden.

De tochten naar de Waddeneilanden zijn favoriet. Zo liep hij alleen al tweehonderd keer naar Schiermonnikoog. „Dat verveelt nooit”, aldus Koller. Daarnaast bezocht hij meerdere keren: Simonszand, Rottumerplaat, Rottumeroog, Engelsmanplaat en Ameland. Altijd met Dijkstra Wadlooptochten, waarvoor hij zelf ook vijftien jaar als gids actief was.

Zijn vrouw Truus ging één keer met hem mee. „Dat is niet zo aan mij besteed”, vertelt ze lachend. „Soms neem ik de boot naar Schiermonnikoog, ga daar lekker fietsen en treffen we elkaar later weer.”

De vitale zeventigplusser loopt tegenwoordig gemiddeld tien tot twaalf keer per jaar, al kende hij ook seizoenen met wel vijfentwintig tochten. Of het nu weekend is of doordeweeks, het hangt allemaal af van de weersomstandigheden.

Een van de meest bijzondere ervaringen was een tocht met tien blinde kinderen uit Bussum. „Dat zijn dingen die ze normaal nooit zouden meemaken. Toch genoten ze volop: ze gingen af op geluiden en beleefden het wad op hun eigen manier”, vertelt Koller.

Dit jaar biedt een van de laatste kansen om naar Rottumeroog te wadlopen. Vanaf volgend seizoen zullen er naar verwachting geen tochten meer mogelijk zijn, omdat gewijzigde regelgeving ervoor zorgt dat het schip voor de terugvaart niet langer kan worden ingezet.

Rottumeroog, zoals het officieel heet, is het meest oostelijk gelegen Waddeneiland van Nederland en sinds 1965 onbewoond. Het staat bekend om zijn rijke natuurwaarden met veel beschermde vogelsoorten en zeehonden. „Wadlopen naar Rottum is een complete dag beleving: onthaasten en het wad echt ervaren. Juist dat maakt het zo bijzonder”, aldus Koller.

Een goede voorbereiding vindt hij essentieel: uitgerust vertrekken, goede kleding en schoenen meenemen en voldoende drinken voor onderweg. Naar Schiermonnikoog is het bijvoorbeeld bijna 23 kilometer. „Dan ben je zo vierenhalf tot vijf uur onderweg. Dat betekent vroeg vertrekken bij laag water. En naarmate je dichterbij het eiland komt, wordt het steeds mooier. Zolang mijn gezondheid het toelaat, blijf ik dit doen.”

En in de winter? Dan staat Oostenrijk steevast op het programma. Daar gaat Koller langlaufen: zo’n veertig kilometer per dag. „Net als met wadlopen: de rust, geen verkeer, en even helemaal alleen op de wereld.”