Danielle (29) moet uit chalet in Erm en gaat weer thuis wonen, in een caravan. Voormalig dierentuindirecteur veegt de vloer aan met aanpak Coevorden

De laatste spullen zijn gepakt, alleen de wasdroger moet nog de auto in. Met lede ogen ziet Danielle Aronowitz aan dat haar eigen plekje op vakantiepark Primo bij Erm nu helemaal is ontmanteld. „Het is zo jammer dat ik hier weg moet. Dit chalet paste zo goed bij me. Ik ben net klaar met mijn opleiding tot hondentrimmer in Erica. Ondertussen werkte ik bij Landal in Aalden. Erm ligt mooi tussen beide plaatsen in. Bovendien wilde ik nu graag eens op benen staan. Met 29 jaar mag dat ook wel.”

Het chalet bij het Ermerstrand is van haar moeder Liesbeth Zwaneveld, die het in 2017 kocht. Zij groeide op in Assen en wilde na een jarenlang verblijf in het buitenland vanuit Lelystad terug naar het Noorden. „Maar dan moet je natuurlijk wel eerst een vaste baan hebben. Om me te oriënteren op de mogelijkheden heb ik dit chalet aangeschaft”, zegt Zwaneveld.

Ze ging als verpleegkundige aan de slag en liep oud-directeur Henk Hiddingh van Dierenpark Emmen tegen het lijf, met wie ze een huis kocht in Klijndijk. Danielle staat er sinds vorig jaar ingeschreven, maar vaak verbleef ze in Erm. „Ik heb nooit de intentie gehad jarenlang in dit chalet te blijven wonen. Het was voor nu een mooie oplossing, maar wel tijdelijk. Maar ik moet weg, anders krijg ik een dwangsom van 15.000 euro aan de broek. Mijn moeder dreigen ze ook nog eens met een boete van 15.000 euro.”

Anderen op het park zitten in soortgelijke situaties. Velen van hen moeten in november hun boeltje hebben gepakt. De gemeente zwaait met zoveel boetes dat er rekening wordt gehouden met een half miljoen euro extra aan inkomsten. „In de gemeentelijke stukken staat als mogelijke baten 490.000 euro genoteerd aan dwangsommen. Zo’n berekening is het cynisme ten top. Onbegrijpelijk dat Coevorden zoiets zwart-op-wit durft te stellen’, vindt Hiddingh.

Wat is de aanleiding van deze aanpak? Om vakantieparken vitaler te maken, stopt de gemeente Coevorden met het gedogen van wonen in vakantiehuisjes op bepaalde plekken. Op andere parken mag er straks juist wel gewoond worden. Het beleid veroorzaakt grote onrust op parken bij het Ermerstrand en Wico in Schoonoord, die straks enkel voor recreatie zijn bedoeld. Handhavers houden minutieus bij wie in zijn vakantiechalet is en voor hoe lang. Bewoners voelen zich daardoor opgejaagd en spreken van een heksenjacht. „Straks strepen ze nog af hoe vaak we per maand seks hebben”, klaagden bewoners afgelopen juli.

Danielle voelt zich ook opgejaagd. „Je wordt constant bespied. Ze noteerden dat het licht bij mij brandde, terwijl ik ‘s avonds altijd de gordijnen dicht heb. Dat ik voor het chalet zat met een koptelefoon op. Ze achtervolgden mij met de auto tot Erica en Klijndijk toe. Onlangs zag ik ergens onderweg dat een man aan het fotograferen was. Ik dacht meteen dat het met mij te maken had, omdat er constant naar je wordt geloerd. Bleek dat hij enkel maar paddenstoelen vastlegde, maar zo achternagezeten voel ik me.”

In 2022 schreef ze zich in voor een huurhuis, maar ze staat naar eigen zeggen nog steeds helemaal onderaan de wachtlijst. In datzelfde jaar werd ze bij een grootscheepse controle rond het Ermerstrand uitvoerig aan de tand gevoeld. „Op het park ook wel de razzia genoemd”, zegt Hiddingh. „Als er nu een groots, meeslepend plan aan ten grondslag lag voor het Ermerstrand, dan valt nog wel iets te begrijpen van de strijd om bewoners hun huis uit te jagen. Maar in plaats daarvan is de suggestie gewekt dat op deze parken alleen maar criminelen wonen en dat er daarom ingegrepen moest worden. Er zal best ergens een crimineel tussen zitten, maar om het hele park zo weg te zetten? Krankzinnig.”

Het streven vakantieparken vitaler te maken strookt volgens Hiddingh niet met de praktijk op de parken bij het Ermerstrand. „Er wonen hier nog steeds enkele honderden arbeidsmigranten. Waar moeten die naartoe? Er worden hier alleen maar chalets bijgebouwd om nog meer arbeidsmigranten te huisvesten. Die moeten ook ergens wonen, begrijp me goed. Maar kom dan niet aan met dit verhaal.” De gemeente Coevorden wil voor deze groep een complex voor maximaal driehonderd arbeidsmigranten inrichten. Het kantoorpand van Imtech was daarvoor in beeld, maar dat is afgevallen.

Op uitnodiging van de gemeente Coevorden ging Liesbeth Zwaneveld het gesprek aan met maatschappelijk werk, om samen te kijken naar een persoonlijk oplossing. „De boodschap was enkel om je in te schrijven bij een woningstichting, niets meer dan dat. Wat héb ik aan zo’n advies? Ik ben toch geen klein kind? Ik ben kwaad weggelopen”, zegt Zwaneveld.

Danielle keert nu weer terug naar huis, naar Klijndijk. Hiddingh en Zwaneveld hebben een caravan voor haar op de kop getikt, die in de achtertuin komt te staan. „Ideaal is het niet, maar zo kan ik toch op eigen benen blijven staan. Wel raar hoor, ben je 29 en woon je nog steeds thuis. Dat terwijl mijn vrienden allemaal op zichzelf wonen.”

„Wij hebben wel de middelen en de ruimte om het op deze manier te regelen”, zegt Hiddingh. „Maar heel veel andere bewoners op dit park hebben die uitweg niet. Coevorden jaagt hen met dit beleid en de dwangsommen mensen regelrecht de schuldhulpverlening in. Dat is iets dat ik maar niet kan begrijpen.”

Wat Hiddingh ook steekt is dat hij niet van de gemeente krijgt te horen hoe lang er dan wel voor eigen gebruik mag worden verbleven in het chalet. „Leg dat dan ergens vast, dan weet iedereen waar ie aan toe is. We gaan dit chalet nu verhuren aan iemand die zich enkele maanden wil oriënteren. Functionele recreatie, noem ik dat. We houden maar aan wat de meeste gemeenten hebben vastgelegd voor langere verblijf op een vakantiepark, ergens tussen de vier en vijf maanden.”