Winnaar Harold (45) laat alarm van verlote Ferrari uit Borger afgaan: ‘Ik heb mijn keuze nog niet gemaakt’

De voetbalclub organiseerde de loterij omdat zij een deel van het nieuwe sportcomplex moesten betalen. Voor tien euro konden mensen een lot kopen en daarmee kans maken op een tweedehands Ferrari en andere prijzen.

Op het dorpsplein in Borger, recht voor de kerk, verzamelen zich tientallen mensen in een boog. Buurtbewoners speculeren met elkaar: ,,Wat gebeurt hier? Staat daar de Ferrari in?’’ De zon hangt laag, de trailer met het snelheidsmonster krijgt een laatste poetsbeurt en de clubvlaggen van sv Borger staan in de grond. Het geluid wordt getest en de cheques voor de winnaars liggen klaar.

Het winnende lot komt uit IJmuiden. Harold Poelarends (45) reist met zijn gezin naar Borger en kijkt vol spanning naar de klok. ,,Het begint nu pas een beetje te landen. Ik geloof het eigenlijk nog steeds niet’’, zegt hij. Vlak voor de uitreiking stijgt zijn hartslag. ,,Ik vind het spannend. Ik weet nog niet of ik voor de Ferrari ga of voor het geld, want ik kan ook voor 75.000 euro kiezen. Ik wil eerst de auto zien, misschien zelfs even starten, voordat ik pas een keuze maak.’’

Omdat Harold geen grote garage heeft en de Ferrari niet voor de deur kan staan, neigt hij naar het geld. ,,Ik betaal dan eerst de rest van ons huis af. Mijn vrouw wil graag naar Bali, dus misschien gaan we met het geld daar wel een maand heen. De rest zetten we verstandig op de spaarrekening.’’

Dan slaat de kerkklok vijf uur. Initiatiefnemer Arne Joling roept Harold naar voren. Terwijl het applaus klinkt, gromt de Ferrari in de trailer. Met een gouden strik komt de knalrode bolide het plein opgereden. “Ik lag in de Spaanse zon toen ik het mailtje kreeg. Eerst dacht ik dat het spam was. Pas toen Arne belde, wist ik dat ik echt had gewonnen”, vertelt Harold.

De cheque wordt aan hem overhandigd. Harold loopt naar de splinternieuwe auto, maar heeft moeite met de auto. Hij krijgt hem niet open. Het alarm van het Italiaanse racemonster gaat zelfs af. Sterker nog, alle toeters en bellen. Het is een komisch gezicht.

Met een brede glimlach rijdt hij met iemand van de organisatie weg. Er wordt flink op het gaspedaal getrapt. Een paar minuten later keert het duo terug op de klinkers van het dorpsplein. “Gelukkiger kan je mij niet maken. Dit was heel gaaf”, roept hij.

Eenmaal uit de auto gestapt, vertelt hij de menigte: ,,Ik ga toch voor het geld. Ik kan deze bolide geen onderdak bieden en het onderhoud kost mij te veel geld.”