Ruud Mast woont in het Zuiderpark en zit in de klankbordgroep van het azc aan de Schepersmaat. 'We zijn te laat en te weinig geïnformeerd.' Foto: Rens Hooyenga
Over het azc in Assen hoorde je zelden een negatief geluid. Maar nu gemeente en COA aansturen op verlenging, is er verzet. Hoe kan dat? „Met onbetrouwbaar bestuur lok je dit zelf uit.”
Fokke Huizinga is trots op zijn buurt. Tien jaar lang heeft het Zuiderpark in Assen niet moeilijk gedaan over het grote asielzoekerscentrum aan de Schepersmaat. Ook al werd hun rustige groene omgeving opeens de doorgaande route voor 1000 vreemdelingen, ze klaagden niet.
„We moeten allemaal ons deel doen”, zegt Huizinga (70). „Als ik ooit moet vluchten, hoop ik ook dat ik word opgevangen.”
Ze hebben heus wel eens ergens last van. Van lawaai vooral. Geschreeuw en muziek van jonge jongens die langsrijden op fietsen en fatbikes. „Dat gaat soms de hele nacht door.”
Maximaal tien jaar, had de burgemeester beloofd
Het is vervelend, maar ze accepteerden het. Nooit was er protest, nooit hing er een spandoek. „Dat hebben we met elkaar mooi gedaan hier.” Ze wisten dat het nodig was, en ze wisten dat het tijdelijk was. Maximaal tien jaar, had de burgemeester beloofd.
Die belofte stond in de brief uit 2016, die ze hebben bewaard. Hier, wijst Huizinga op een onderstreepte zin: ‘minimaal vijf en maximaal tien jaar’. „En hij heeft het me ook nog in een persoonlijk gesprek verzekerd.”
Huizinga voelt zich bot gezegd ‘verneukt’ door de gemeente die het azc met 15 jaar wil verlengen. Hij begrijpt best dat Assen een bijdrage wil blijven leveren, en dat er tekorten zijn in de asielopvang. „Prima, maar doe het nu ergens anders. Zit ons niet te klieren. Geef ons een pluimpje, en ga verder met je werk.”
Rachid weet wat er op de spandoeken staat
De doorgaande route van het azc aan de Schepersmaat naar het centrum van Assen loopt vanaf het fietstunneltje bij het NAM-pad, door de Cederlaan en de Sparrenlaan in het Zuiderpark. Het zijn groene straten met voornamelijk vrijstaande huizen. Regelmatig passeren hier azc-bewoners, op weg van of naar het centrum van Assen.
Rachid (15) uit Syrië rijdt op een fatbike. Hij draagt sloffen, heeft oortjes in, aan zijn stuur hangt een lege boodschappentas. Hij spreekt vloeiend Nederlands, hij woont al vier jaar woont hij azc Assen. „Het is niet leuk daar”, zegt hij. „De bedden zijn slecht.”
Hij heeft gehoord dat er spandoeken zijn opgehangen in de stad. Hij weet ook wat erop staat: ‘Assen moet veilig, geen azc in Assen’. Wat hij daarvan vindt? „Dat is niet leuk mevrouw. Ik zie dat soms ook in de blikken van mensen.”
De wijk Zuiderpark in Assen is de doorgaande route voor bewoners van het azc naar het centrum van de stad. Foto: Rens Hooyenga
‘We zijn te laat en te weinig geïnformeerd’
De spandoeken hingen niet in het Zuiderpark. Ze hingen aan de Europaweg bij Kloosterveen, en aan het viaduct in Peelo. Die laatste is vanwege verkeersveiligheid weggehaald door de gemeente. Wie ze heeft opgehangen, is niet bekend. Het lijkt erop dat actievoerders aan de haal gaan met beargumenteerde kritiek van omwonenden.
„Het zullen wel PVV-ers zijn”, denkt buurtbewoner Ruud Mast (77). „Die willen hier graag in de gemeenteraad komen.”
Mast zit sinds de opening van het azc in een werkgroep van buurtbewoners die overlegt met het COA. Gewoon om een vinger aan de pols te houden. Dat was een kalm overleg, tot de hectiek rondom verlenging ontstond. „Wij wilden wel kijken naar nog eens 5 jaar, maar nu is het opeens 15 jaar en zijn we te laat en te weinig geïnformeerd. Dat maakt ons achterdochtig.”
Duizend bewoners is te veel
Zorgen over het azc gaan bij omwonenden over meer dan alleen overlast. Persoonlijk vindt Mast 1000 bewoners in het azc te veel. „Je wordt er niet vrolijk van als je daar binnen komt. Het is niet humaan. Mensen worden er ongelukkig van, en ze zijn hier ook al ongelukkig gekomen.”
Die grote hoeveelheid belast ook de buurt extra. Er is te veel verkeer, en asielzoekers houden zich slecht aan de regels. „Ik vind het gevaarlijk.”
Het Zuiderpark was vroeger juist altijd heel rustig en stil. „Heerlijk vond ik dat.” Met een lach vertelt ze hoe sommige buren houten hekken om hun huis plaatsten toen het azc er in 2016 kwam. „Als iets onbekends komt worden mensen angstig. Dat was niet nodig geweest hoor.”
‘Dit druist zo tegen mijn gevoel in’
Die spandoeken in de stad waren ook niet nodig geweest, denkt Fokke Huizinga. „Ik hou niet van dit soort actievoerderij. De PVV liep een tijd geleden ook al met flyers door de straat. Jongens die ik hier nog nooit had gezien.”
Dat er na tien jaar kalmte rond het azc nu toch spandoeken in Assen hangen, wijt hij aan de gemeente die zich niet aan afspraken houdt. „Met onbetrouwbaar bestuur lok je dit zelf uit.”
Op tafel ligt de tekst die hij heeft geschreven voor zijn inbreng in de raadscommissie van donderdagavond. Hij voelt zich belazerd en spreekt zich daar publiekelijk over uit. Daar staat zijn vrouw Conny Huizinga achter, al worstelt ze er enorm mee.
„Dit druist zo tegen mijn gevoel in”, verzucht ze. „Ik ben heel erg voor hulp aan mensen in nood. Ik wil niet op een tribune zitten tussen mensen die ‘weg met het azc!’ roepen. Maar ik wil wel laten weten dat wij genoeg hebben gedaan.”
