In de meeste huizen op De Hullen wordt permanent gewoond, met of zonder gedoogvergunning. Marcel Jurrian de Jong
Het project Vitale Vakantieparken doet een hoop stof opwaaien in Midden-Drenthe. Bewoners van recreatieparken zijn boos en gefrustreerd over hoe de gemeente de afgelopen jaren met ze is omgegaan. Ook de politiek is kritisch op verantwoordelijk wethouder Rico Schans (Gemeentebelangen BBB).
Het gevoel dat de gemeente ze jarenlang aan het lijntje heeft gehouden, overheerst bij de Vereniging Van Eigenaren (VVE) van park De Heerlickheyt (47 huizen) en bij vertegenwoordigers van de bewoners van park De Veldhuizen (44 bungalows) in Hoogersmilde.
Talloze keren spraken ze met ambtenaren van de gemeente Midden-Drenthe sinds de start van het provinciale project Vitale Vakantieparken in 2017. Ze maakten plannen omdat ze graag permanent wilden wonen op hun vakantieparken, wat nu officieel niet mag. Nu, bijna zes jaar later, staan ze nog steeds met lege handen.
Het project Vitale Vakantieparken heeft tot doel parken die op recreatief gebied levensvatbaar zijn een boost te geven. Parken waarvoor dat niet geldt, kunnen worden omgevormd tot gewone woonbuurten, waar mensen dan legaal mogen wonen. De gemeente Midden-Drenthe telt 25 vakantieparken, waarvan 14 niet vitaal zijn. Er zit een recreatiebestemming op, maar een groot deel van de mensen woont er permanent. Al mag dat officieel niet, het wordt wel gedoogd.
‘Niemand wil gedoogbeleid’
Kees Hulsman is als voorzitter van de VVE van De Heerlickheyt sinds 2015 in gesprek met de gemeente om de bestemming van ‘zijn’ park te veranderen. Het overgrote deel van het park, waar geen recreatievoorzieningen zijn, wordt permanent bewoond. „Niemand wil uiteindelijk een gedoogbeleid, mensen willen zekerheid. Zodat je, als er over twintig jaar een andere politieke wind waait, niet op straat kunt worden gezet. En met een woonbestemming kun je als koper ook makkelijker een hypotheek krijgen”, aldus Hulsman.
Volgens hem voldoet het park inmiddels aan alle voorwaarden, maar schiet de gemeente – na jaren van onderzoeken en gesprekken – voor geen meter op. „We hebben nu drie ambtenaren meegemaakt. Steeds wordt alles overgedragen en lijkt het proces opnieuw te moeten beginnen.” Eén van hen liet Hulsman duidelijk merken achter de wens van het park te staan. Hij begrijpt niet dat de gemeente nog altijd niet doorpakt.
Half december kreeg De Heerlickheyt een brief van Midden-Drenthe met de boodschap dat er eerst een gebiedsvisie wordt gemaakt van de omgeving van Hoogersmilde waar meer recreatieparken liggen. Dat heeft ermee te maken dat het park vlakbij beschermde natuur ligt. Hulsman: „Het zoveelste onderzoek. Het lijkt op een vertragingstactiek om maar niet tot een besluit te hoeven komen.”
Ongenoegen
Donderdagavond uit hij zijn ongenoegen tijdens de vergadering van de raadscommissie Ruimte en Groen. De plaatselijke politiek buigt zich dan over de zogenoemde ‘voorgenomen besluiten’ van burgemeester en wethouders over zes parken. De voorlopige conclusie is dat van die zes alleen park Thrianta in Spier geschikt gemaakt kan worden voor permanent wonen en De Heerlickheyt misschien. De Oostermaat en chaletpark Timmerholt in Westerbork, ‘t Vennegien in Spier en De Veldhuizen in Hoogersmilde niet, vinden B en W.
De bewoners van De Veldhuizen voerden de afgelopen vijf jaar talloze gesprekken met ambtenaren en maakten plannen om verder te kunnen als ‘gewone’ woonwijk en om de natuur te kunnen beschermen. Ze zijn verbijsterd dat de gemeente voor hen totaal onverwacht heeft besloten dat het park zijn recreatiebestemming behoudt en aangeeft dat permanente bewoning het groen zou aantasten.
In een brief wijzen ze b en w en de gemeenteraad erop dat ze vele handreikingen hebben gedaan. In 2021 ontdekten ze dat ambtenaren met wie ze vele gesprekken hadden gevoerd niet meer bij de gemeente werken en niks hadden overgedragen. Beloftes van Midden-Drenthe dat er daarna een projectleider zou komen praten om ermee verder te gaan, zijn niet nagekomen. ,,Wij voelen ons slecht behandeld en in de kou gezet’’, stellen vertegenwoordigers van het park. In een brief aan deze krant schrijven ze dat de gemeente ‘schandalig’ met hen is omgegaan.
De Hullen
Op park De Hullen (ruim 90 huizen) is eenzelfde geluid te horen. Bewoners spanden zich jarenlang in voor permanente bewoning in combinatie met recreatief wonen en het leidde tot niks. „De twee ambtenaren die er de eerste twee jaar verantwoordelijk voor waren, zijn vertrokken en bleken feitelijk niks te hebben gedaan”, zegt bewoonster Ellen Looyenstijn.
In 2021 nam de gemeenteraad een amendement aan dat inhoudt dat er voor de niet-vitale parken twee opties zijn: recreatief blijven of transformeren naar permanent wonen. „Dat doorkruiste ons plan. Het klinkt als een makkelijke oplossing, maar dat is het niet”, zegt Looyenstijn.
Zij zat tot het najaar van 2021 in het VVE-bestuur van De Hullen, maar stapte op toen er onderlinge onenigheid ontstond op het park. Inmiddels zit er een nieuw bestuur dat hetzelfde wil. Het opmerkelijk is dat De Hullen jaren terug is aangewezen als proefproject in Midden-Drenthe voor transformatie, maar dat b en w over zes andere parken nu eerder een besluit hebben genomen.
Verkeerde datum
Sterker nog: de brief die de zes parken en de gemeenteraad daarover hebben gekregen, is gedateerd op 18 oktober, terwijl hij pas half december naar de gemeenteraad en de parken is gegaan. Ondertussen heeft verantwoordelijk wethouder Rico Schans er tijdens commissievergadering over Vitale Vakantieparken in november met geen woord over gerept.
Reden om kritische vragen te stellen voor D66-fractievoorzitter Arnoud Knoeff, die Vitale Vakantieparken inmiddels heeft betiteld als het ‘hoofdpijndossier’ van de gemeente. „Die datum was een foutje”, zegt Schans desgevraagd. ,,De ambtenaar heeft het template van een oudere brief gebruikt en de datum vergeten aan te passen. De brief is van december”
B en W willen nog steeds dat De Hullen wordt getransformeerd tot woonbuurt, zegt Schans. „Dat is ons uitgangspunt. Maar omdat het een pilot is, kan de uitkomst ook anders worden. Ik ga 21 januari met de bewoners in gesprek en dan kijken we hoe verder. Als daar een ander voorstel uitrolt voor de toekomst, ga ik dat voorleggen aan de gemeenteraad.”
Wethouder Rico Schans. Foto: DvhN
Wat de situatie op De Hullen er niet makkelijker op maakt, is dat de voorzitter van de huidige VVE Jannes Kerssies is. Hij is fractievoorzitter van dezelfde partij als Schans, Gemeentebelangen BBB. „Maar als ik praat met het bestuur, praat hij niet mee”, zegt Schans. „Ik weet dat het raar is voor buitenstaanders, maar we houden het gescheiden. We willen geen belangenverstrengeling.”
‘Niemand uit huis gezet’
Tijdens de commissievergadering in november kreeg Schans van alle politieke partijen, op het CDA na, kritiek dat hij het amendement uit 2021 niet uitvoert. Dat bestrijdt hij. Over De Veldhuizen: „In de brief lees ik dat bewoners permanente bewoning willen en recreatie, zoals het nu is. Maar dat is met dit amendement niet mogelijk.”
Op parken die recreatief blijven, mag officieel straks niet meer permanent gewoond worden. Toch bezweert Schans dat de gemeente zeker het komende jaar geen mensen uit huizen zet, simpelweg omdat er woningnood is en de gemeente een zorgplicht heeft.
Van slechte communicatie met de parken in het verleden zegt de wethouder, die een half jaar op zijn post zit, niks te weten. Wel erkent hij dat er veel verloop is geweest onder ambtenaren en projectleiders en begrijpt hij de teleurstelling van parkbewoners. Schans zegt bereid te zijn met ze in gesprek te gaan. De gebiedsvisie waar park De Heerlickheyt op moet wachten, is volgens hem naar verwachting dit kwartaal klaar, zodat ook daar duidelijkheid kan komen.
Volgens Arnoud Knoeff, de initiator van het veelbesproken amendement, kan permanente bewoning en recreëren op één park volgens het huidige beleid nog wel degelijk. „Een park dat overgaat op permanente bewoning hoeft niet direct volledig om. Bewoners die er recreëren, kunnen dat blijven doen. Pas als hun woning verkocht wordt, verandert de bestemming naar permanent wonen. Voor de huidige bewoners verandert er bij transformatie dus feitelijk niet veel.”
De periode dat alle huizen van bestemming veranderen zou dus wel vijftig jaar kunnen duren, schetst Knoeff, „maar de eindbestemming ligt wel vast. Dat is de gedachte achter het amendement.”