Het theekopje is knalroze met meer glitters aan alle kanten dan Gerard Joling in zijn beste dagen. Na de soepele sprong inwaarts van onze peuter volg ik als stieve bukken. De knieën tegen de borstkas geplet.
Signaal voor dochterlief om het stuurwiel een flinke zwieper te geven. De kopjes draaien van plezier in de rondte. Nog meer lampjes ontbranden. Ritmisch knipperend op de herrie van de indoor kermis.
Er zijn mannen die na tien bier een ritje in gevaartes met namen als Breakdancer of Ultimax stappen, maar die hebben nog nooit met restjes Fristi van lunch- en avondeten de theekopjes ondergaan. Mijn maag draait inmiddels sneller dan het reusachtige servies.
De jongen aan de knoppen vecht nauwelijks onzichtbaar tegen de verveling. Hij had vandaag overal kunnen staan, maar heeft kopjescorvee.
Ons schuitje schiet met een gang van 5 kilometer per uur langs zijn blauwe evenknie. Kruisende blikken met een andere vader. Breder en stoerder. Uitstekende volle baard. Indrukwekkende tattoo.
Toch zit ook hij vanmiddag met zijn dochter te tollen. Want als een peuter je hand pakt, dan ga je mee.
De kopjes draaien de wereld stil. Dochter en ik gaan voor een tweede ronde. Op wiens initiatief moge duidelijk zijn.
Vandaag volstaat een vluchtige blik op Teletekst. Pagina 101. Zelfs het beste nieuws is slecht. Schietgragen en stuurlozen. Maatpakken met meer kleur op de kekke lakschoenen, dan op de wangen. Mannen die al te lang geen ritje in een theekopje meer hebben gemaakt.
