Nikki Hill op het Holland International Blues Festival in Grolloo. Foto: Rens Hooyenga
Het was puffen geblazen in Grolloo op het Holland International Blues Festival. Gelukkig hield iedereen het hoofd koel en ontstond een sfeertje alsof je in bluesstaat Mississippi zelf rondliep.
Het snikhete zuiden van de Verenigde Staten is de bakermat van de blues. Wat dat betreft past de muziek in Grolloo uitstekend bij de tropische omstandigheden. Relaxen, goed eten en vooral drinken, een beetje rondhangen en op je gemak luisteren naar artiesten met klinkende namen als The Teskey Brothers, Christone ‘Kingfish’ Ingram en John Fogerty. Er zijn vervelender manieren om je weekend door te brengen.
Cuby-burger
Dat vinden de duizenden bezoekers ook. Hoewel de muziek soms iets te hard staat (,,Bij de Blood Brothers was het niet te doen”), gaat iedereen goed om met de warme omstandigheden. Er is gratis drinkwater beschikbaar en voldoende schaduw.
Cor (70) en Dennis (53) uit het Poortugaal zijn al voor de vierde keer op het Blues Festival. „Ik ben bluesliefhebber en een echte Drentofiel”, zegt Cor, die met zijn maat Dennis ook geregeld in cultureel café De Amer te vinden is. „We slapen ieder jaar in bed and breakfast Kalverhemsheugt en toen we gisteren hoorden dat dit festival volgend jaar terugkeert, hebben we gelijk opnieuw gereserveerd. De sfeer is hier altijd heel relaxed, heerlijk.”
Cor en Dennis uit Poortugaal. Foto: Rens Hooyenga
In tegenstelling tot het Hello Festival in Emmen werkt het Blues Festival nog ouderwets met muntjes. De rijen staan vrijdagmiddag dubbeldik bij de verkooppunten en ook op zaterdag is het na een optreden even dringen, maar misschien past dat ook wel bij de ouderwetse festivalsfeer. De gemiddelde leeftijd ligt in Grolloo een tikkeltje hoger dan in Emmen en misschien dat juist de meer ervaren festivalganger de muntjes een vertrouwd systeem vindt. Een man van middelbare leeftijd, die net uit de rij stapt, in ieder geval wel: ,,Nu weet ik tenminste precies hoeveel ik uitgeef.”
De sfeer was goed in Grolloo. Foto: Rens Hooyenga
Blues is ook voor jonge mannen met baarden
Kom bij Vincent, Thomas, Vincent en Roderik uit Groningen niet aanzetten met de vraag of ze niet wat jong zijn voor bluesmuziek. „Als wij een avond doorzakken, komt aan het eind van de avond gewoon CCR op, hoor! En als John Fogerty naar Grolloo komt, wil je die toch eens live aanschouwen.” Ook van Joanne Taylor hebben de bebaarde dertigers genoten. „Steengoed”, is het gezamenlijke oordeel. „Nu Beth Hart nog. Hopelijk stapt ze dit jaar wél het podium op.”
De vrienden Vincent, Thomas, Vincent en Roderik uit Groningen. Foto: Rens Hooyenga
Het leuke in Grolloo is dat het festivalterrein pal naast het Harry Muskeepad ligt. Dat je naast een pizzapunt of broodje gyros ook een bluesbal en Cuby-burger op de kop kunt tikken, past daarbij. Moet je wel diep in de buidel tasten: voor zo’n niet heel bijzondere Cuby-burger (het broodje is ronduit droog) betaal je ruim 8 euro. Voor dat geld koop je op Marktplaats ook een Cuby-verzamel-lp. Gelukkig zijn er ook andere smaken te vinden en de porties zijn over het algemeen groot.
Moeder Annet en dochter Lisette uit Dordrecht zitten even heerlijk uit te rusten, voordat Christone ‘Kingfish’ Ingram gaat beginnen. „Gisteren waren we nog op een festival in Den Haag, met Danny Vera en Anouk. We gaan graag naar festivals, maar hebben dus al een paar pittige dagen achter de rug. Of we Beth Hart gaan halen vanavond, weten we nog niet. We zitten in een heel fijn hotel in de buurt, en dat grote bed is ook heel aanlokkelijk.”
Moeder en dochter rusten even lekker uit. Foto: Rens Hooyenga
‘I fucked up’
Als zaterdagavond na twee volle festivaldagen de weergaloze Christone „Kingfish” Ingram (ja, uit Mississippi) begint te spelen, raakt het publiek in extase. Kom daar maar eens overheen als afsluiter, Beth Hart. Nou, daar gaat ze vol voor. Na haar eerste nummer maakt ze eerst excuses. Vorig jaar moest ze na een iets te gezellig karaoke-avondje in Groningen vlak voor haar optreden afzeggen.
„Sorry daarvoor, I fucked up.” Hier en daar klinkt een voorzichtig fluitconcertje, maar dat verstomt snel. Beth Hart gaat in de herkansing en weet dat ze wat goed te maken heeft. Grolloo voor een tweede keer laten zitten gaat echt niet gebeuren.
