Johan Derksen: Passie en emotie zijn weg bij Van Morrison, maar weglopen op je eigen festival is wat lullig

Derksen: ,,Ik ben in Amsterdam wel eens weggelopen bij een optreden van hem, maar dat doe je niet op je eigen festival. Da’s een beetje lullig.’’

Hij noemt het een professioneel optreden. ,,Het is 75 minuten spelen met een hele goede band. Daar valt niets op aan te merken. Van Morrison is een bezienswaardigheid, die zo maar even op een vrijdagavond op een weiland achter de dorpskroeg in Grolloo zijn liedjes staat te spelen. Dat is goed voor de uitstraling van ons festival. Maar zoals vroeger was het niet. Het wil maar niet vlammen, de hartstocht is weg. Het is even snel geld verdienen en dan weer weg. Ik vraag me dan altijd af waarom je nog op het podium staat als je zakken goed zijn gevuld. Hij hóeft het niet doen, hè?’’

Nee, dan voor Derksen tien keer liever iemand als Curtis Salgado die vrijdagmiddag optrad. ,,Die staat daar te zingen alsof zijn leven ervan afhangt.’’

Van Morrison is na het optreden vliegensvlug naar het vliegveld in Eelde gebracht. ,,De chauffeur die hem in Nederland al 31 jaar rondrijdt, had bij de laatste tonen de motor al aanstaan. Hij vliegt altijd meteen terug naar Ierland.’’

Vlak voor het optreden bracht Van the Man nog een bliksembezoek aan het Cuby-museum. In 1967 trok Van Morrison enkele dagen met The Blizzards door Nederland tijdens een chaotisch verlopen tournee. Dat museumbezoek was volgens Derksen ook al niet zo’n succes. ,,Hij werd boos toen hij enkele fotografen zag, die kennelijk hadden gehoord dat hij daar was. Hij zat maar te klagen dat hij nergens als privépersoon kon zijn.’’

Volgend jaar is de vijfde en laatste editie van het festival in Grolloo. Drie dagen maar liefst, in plaats van twee. ,,We organiseren dit festival met z’n drieën, twee financiers en ik. Drie bejaarde jongens, die als het op muziek aankomt ineens weer kwajongens worden. In de euforie van gisteren besloten we spontaan er een derde dag aan vast te knopen. De bands waren goed, de bezoekers vermaakten zich opperbest, dus laten we de donderdag er maar bij pakken.’’

Daar zijn geen ingewikkelde berekeningen aan te pas gekomen. ,,Dit festival heeft ons nog nooit een euro opgeleverd. In de statuten staat dat eventuele winst naar goede doelen gaat, maar die zitten nog steeds te wachten. Sommigen roepen heel snel dat ze het festival na volgend jaar wel even overnemen, maar dat is als privépersoon haast onmogelijk. Om bands naar Grolloo te krijgen, heb je op voorhand als meer dan een miljoen euro nodig om een deel van de gages over te maken. Anders komen ze niet eens.’’

Juist daarom heeft Derksen zo veel respect voor festivals als Hello in Emmen (het vroegere Retropop) en Ribs & Blues in Raalte. ,,Die moeten het doen met kleine sponsors, maar krijgen het toch voor elkaar mooie festivals neer te zetten. Zoiets lukt in Grolloo niet, met enkel een café, een aannemer en een buurtwinkel voor sponsorgeld.’’

Een andere reden om te stoppen zijn de bands. ,,We zijn begonnen om de groten der aarde naar Grolloo te halen, want we wilden niet een bluesfestival met de tweede garnituur. In die grote namen zijn we aardig geslaagd, maar die raken op. We wilden graag Eric Clapton hebben en boden daarom 1,7 miljoen euro. Hij heeft er niet eens op geantwoord. Met Jeff Beck zijn we al jaren bezig, maar die heeft het te druk met het repareren van oude auto’s. Steve Winwood is ook zo’n favoriet, maar die tourt nooit in deze periode. George Thorogood kost zes ton, maar die gaat liever vissen. Op een gegeven moment ben je door de namen heen.’’

Voor volgend jaar wil Derksen een soort van ‘best of’ maken. De bands die het beste hebben gepresteerd de afgelopen jaren mogen dan nog een keer het podium beklimmen.

De drie kwajongens stoppen niet, want ze zijn druk bezig met een bluescafé in Rotterdam en het opzetten van een bluesfestival daar. ,,Na volgend jaar Grolloo, maar heel anders van opzet. Met meerdere podia bijvoorbeeld. Het is zeker geen voortzetting van Grolloo in Rotterdam.’’