Dit jaar geen lammetjes in de kudde Balloërveld. Schaapsherder Marianne vreest de wolf. 'Ik heb er veel verdriet van'

„Ik heb er veel verdriet van, weet je dat wel?”, zegt herder Marianne Duinkerken. Ze moet erom snikken. ,,De strijd is zo ongelijk. Die wolf is een moordenaar en moordenaars in een beschaafde wereld worden opgesloten. Maar de wolf mag doden, zonder zelf gedood te worden.”

Haar keuze is definitief: dit jaar geen lammetjes. In de bronsttijd is er geen ram bij de ooien gekomen.

Duinkerken krijgt nu voortdurend vragen van voorbijgangers wanneer de eerste lammetjes komen. Dat ze haar beslissing steeds moet uitleggen, doet pijn. „Ik heb er weken over nagedacht en ik lijd er mentaal onder. Het lieflijke van jongvee in de wei in het voorjaar, dát doet mensen goed. Door de wolf toe te laten, ontneem je de mensen die jonge lammetjes waar iedereen zo vrolijk van wordt. Maar wat heb je nou voor liefdevolle gevoelens bij een rondlopende wolf?”

Toch ziet Duinkerken geen andere uitweg. „De schapen lammeren in het veld. Dat ruiken die wolven op kilometers afstand. Ik durf het niet aan. Niet voor de dieren én niet voor de veiligheid van mijzelf.”

Ze weet hoe het is als haar kudde wordt aangevallen. Niet door een wolf maar wel door twee loslopende honden. Dat gebeurde eind 2020. Met name de grote husky richtte veel schade aan. „Eén schaap werd doodgebeten, andere dieren kregen een spontane abortus of raakten onvruchtbaar. De dieren waren in shock. Ik heb schapen gehad die nooit meer terug durfden naar de plek van die aanval. Echt, ik kan niet in woorden uitdrukken wat zoiets met je doet.”

De keuze om dit jaar geen lammeren in de kudde te hebben, heeft invloed op de toekomst van kudde. Volgens haar contract met Staatsbosbeheer moet Duinkerken minimaal 350 dieren in de kudde hebben. „Dat gaat wel lukken, ik verkoop dit keer mijn oudere dieren niet. Maar ik krijg zo geen vernieuwing, geen verjonging.”

Deze beslissing kost de scheper geld. „Maar ik vind de gemoedsrust van de dieren belangrijker dan geld. Om het Balloërveld is geen raster. Als hier een wolf langskomt, is het leed niet te overzien.”

Overigens is er nog een reden waarom de inkomsten van Duinkerken duikelen. Bij de slachterij krijgt ze door wetgeving geen schapenvachten meer terug om te looien voor de verkoop. „Dat is jammer, want wol van deze schapen is een ongelooflijk mooi product. Ik fok mijn schapen op een vacht met mooie kleuren. Daar is veel vraag naar.”

Moet Duinkerken dan binnenkort misschien wel stoppen met haar werk als herder? „Nee, dat is niet het plan. Maar ik moet wel steeds creatiever zijn om het werk in stand te houden.”