Anne Marie (16) uit Vries schittert als alternatieve Sneeuwwitje in sprookjesmusical | recensie ★★★★☆

Het eigengereide meisje Gwendolynn wil graag een prinses zijn, zoals Sneeuwwitje uit het sprookjesboek van de gebroeders Grimm dat haar moeder voorleest. Maar waarom zijn die prinsessen altijd wit en nooit zwart, zoals zij? Waarom altijd een wit paard? Waarom zijn oude vrouwen altijd heksen? ,,Mama, hoe zou het gaan als jij het had geschreven?”

De kern van Sneeuwwitje blijft in deze eigentijdse versie overeind: de beeldschone prinses wordt in een doodse slaap gebracht nadat haar jaloerse stiefmoeder haar een vergiftigde appel geeft. Maar hier is Sneeuwwitje een meisje met een donkere huidskleur en ze heet Tourmalynn. Ze wordt overtuigend gespeeld door Drents talent Anne Marie N’Yudi (16) uit Vries.

De kwaadaardige stiefmoeder Alvena is eigenlijk een heel onzekere vrouw, de dwergen zijn mijnwerkerskinderen en de jager is Tourmalynns jeugdvriendin. En de prins (zonder paard) kan Tourmalynn toch niet wakker kussen. Hij weet helemaal niet of ze dat wel wil. In de bewerking van Elise Berends worden kortom de nodige stereotypen omgedraaid of onderuit gehaald.

We krijgen met de stiefmoeder letterlijk een spiegel voorgehouden over hoe meisjes en vrouwen altijd maar een jong en perfect lijf moeten houden. Tourmalynn weet gelukkig wel beter: ,,Heb je ooit van een hertje gezegd dat het lelijk is?” Alles in de natuur is mooi en goed zoals het is, en mensen zijn ook natuur.

Maar mensen buiten de natuur uit. De aarde beeft door het graven in de mijn – dat krijgt in de provincie Groningen toch een extra lading. ,,Het is genoeg”, zingt Moeder Aarde. ,,Ik kan niet al jullie problemen oplossen.” Een pleidooi voor meer liefde voor wat we hebben gekregen, voor onszelf, voor de ander en de natuur. Zelfs de slechterik krijgt een tweede kans, al mag het wel een onsje minder met de therapietaal. De boodschap is weinig subtiel, maar voor kinderen en jongeren heel waardevol.

Hoewel het deels aan falende techniek lag, mag er nog wat aandacht worden besteed aan de verstaanbaarheid. En de voorstelling had best wat korter gekund en gemogen. Maar de musical is overduidelijk gemaakt met liefde voor het vak en voor mensen in al hun diversiteit.

Het Nationaal Jeugd Musical Theater is een kweekvijver voor zang-, dans- en acteertalent. De lat ligt hoog en dat is te zien. Het decor en de kostuums zijn prachtig en feeëriek. Die dieren, die vleermuizen met hun rood oplichtende ogen, die boom!

De spelers en dansers, jong en oud, doen het ontzettend goed. Anne Marie N’Yudi zet een lieflijke maar krachtige Tourmalynn neer, die de hoge noten met schijnbaar gemak haalt. Knap, het was zaterdag in Delfzijl haar debuut voor een relatief kleine zaal. Ook Meron Girma (9) uit Peize staat haar vrouwtje als mijnwerkerskind. Wie weet wat we nog van hen gaan horen.