Tangarine trapte zijn nieuwe theatertour 'Running in the Family' af in Meppel. Foto: DvhN
Wat kleuren de stemmen van Arnout en Sander Brinks toch ongelofelijk mooi bij elkaar! En wat is dat symbiotische samenspel van de nu 40-jarige tweeling elke keer weer betoverend! Maar er knaagde ook wat, vrijdagavond in Meppel.
Running in the Family heet de nieuwe tour van Tangarine, die in Schouwburg Ogterop officieel van start ging. De tweeling uit Zwolle, die groot werd in Assen, speelt tot het eind van het jaar in ruim 40 theaters in Nederland een theaterconcert met songs van bands, waarin familieleden samenspelen.
De helft van de songs is van eigen makelij, waarbij rijkelijk geput wordt uit het laatste album, Blank Cassette, dat afgelopen zomer uitkwam. Geweldige muziek, misschien wel Tangarines beste album tot nu toe. Prachtige harmonische samenzang en ijzersterke liedjes van grote melodische schoonheid.
Songs als The World we Live in, Still Kids, Big Star, City to the Country en Blank Cassette roepen een wereld op die voorbij is, maar tegelijkertijd een belofte in zich herbergt. Razend knap. Eigenlijk wil je alle songs van dat album horen in deze intieme setting zonder band.
Doordat de gebroeders Brinks met zijn tweeën op het podium staan, met twee gitaren (en soms de piano of een mondharmonica erbij) komen hun ragfijne samenspel en -zang optimaal tot hun recht. Alle nuances zijn hoorbaar, in al hun kracht en breekbaarheid.
Gestolde weemoed
Noem het softpop, folkpop, gestolde weemoed, tijdloos (of gedateerd). Welk label je er ook op wilt plakken, wat Arnout en Sander Brinks maken is ongelofelijk muzikaal. En dat geldt ook voor de covers die ze in deze theatershow spelen.
In Meppel begonnen ze met Wonderwall van Oasis (de gebroeders Gallagher), dat net als alle andere broederbandsongs nadrukkelijk in een Tangarine-mal werd gegoten. Dat biedt een nieuw perspectief op deze muziek, al was dat niet altijd even boeiend.
Wonderwall klonk in deze versie wel heel erg braaf en statisch, net als Running with the Devil van Van Halen. Andere covers, Too much Heaven van de Bee Gees en I’ll be there van de The Jackson 5 bijvoorbeeld, voegden juist iets toe aan het origineel.
Akoestische toegift
The Everly Brothers, Creedence, The Allman Brothers Band, The Kinks, The Carpenters, The Beach Boys – er kwamen veel muziek makende familieleden voorbij in Meppel, en ook nog een andere tweeling: The Proclaimers. ,,Alleen de tweelingen zijn nog bij elkaar”, constateerde Arnout Brinks, die de boel aan elkaar praatte.
Helaas kregen we verder niet veel te horen over de songs of de zingende families. Het waren vooral verhaaltjes over hun eigen familie, met een overdaad aan flauwe grappen. Want waarom juist deze songs en deze bands? Behalve het overkoepelende thema ontbrak een duidelijke lijn in het programma.
Ondanks de prachtige belichting, het sfeervolle podium en de muzikale pracht wilde het dan ook niet echt een theatershow worden. Al maakt zo’n akoestische toegift, tussen het publiek in de matig gevulde zaal, staand op de stoelen, veel goed.
Concert: theaterconcert ‘Running in the Family’ van Tangarine
Gezien: 22/9 Meppel, Ogterop
Publiek: 160
Nog te zien: 24/9 Noordlaren, Bartholomeüskerk; 8/10 Zwolle, Odeon; 13/10 Roden, De Winsinghhof; 19/10 Drachten, De Lawei; 22/10 Coevorden, Theater Hofpoort; 25/10 Leeuwarden, De Harmonie; 26/10 Winsum, Op Maarhuizen; 13/12 Assen, DNK; 16/12 Steenwijk, De Meenthe; 29/12 Groningen, De Oosterpoort
