Theo Nabuurs alias dj Mental Theo. Foto: Feriet Tunc
Harde beats, ruige nachten, programma’s die nét op het randje waren en geen blad voor de mond. Op het hoogtepunt van zijn carrière - in de jaren 90 - was niets te gek. Mental Theo deed zijn naam eer aan. Inmiddels is dj en producer Theo Nabuurs (60) zijn wilde haren kwijt. „Zelfs van mijn fouten heb ik genoten.” Volgende week op Festival Glemmer Beach in Lemmer.
Het is bloedheet op de dag van het interview, dus zit Theo Nabuurs (60) alias Mental Theo met koptelefoon op in de hoek van de stijlvolle, koele lobby van het Van der Valk-hotel in het Brabantse Nuland.
Het is praktisch zijn tweede thuis: elk weekend vliegt de dj en muziekproducent voor optredens over naar Nederland vanaf Mallorca, waar hij nu fulltime woont.
De agenda van de geboren Bosschenaar is deze zomer goed gevuld. Al doet hij er al veel minder dan vroeger. Eigenlijk is hij met alles in het leven geminderd. Met interviews (’die schijnwerpers hoeven niet meer’), televisie (’ik had een bloedhekel aan die strijd’) en het wilde leven waar hij zo bekend om stond (’ik had schijt aan alles’).
In het kort
Theo Nabuurs (60) is geboren in Den Bosch en woont op Mallorca. Hij werkt als dj en muziekproducer en was eerder presentator en producent voor onder meer TMF en MTV. In 1995 scoorde hij als Mental Theo samen met Charly Lownoise de hit Wonderful Days, het begin van een gouden carrière van het gelijknamige duo, en stond samen met de Zweedse zanger Basshunter vijf weken op nummer 1 in Engeland met Now You’re Gone.
Anno 2025 is hij onder meer eigenaar van meerdere bedrijven in de artiesten- en evenementenbranche. Hij is sinds 2014 getrouwd met Maaike Jansen.
Wat alleen maar meer is geworden de afgelopen jaren is het besef waar het écht om draait in het leven: bewust genieten, vooral van zijn gezin. En zijn oude liefde muziek.
Is optreden nog steeds leuk?
„Ja. Ik heb altijd echt een grote smile als ik van die shows terugkom. Ik zit al 35 jaar in het vak en ben inmiddels 60, maar voel dat eigenlijk niet. Dat heeft puur te maken met geen alcohol drinken en geen suiker eten. Door gezond te leven heb ik energie voor tien. Kleine feesttentjes en barretjes doe ik liever niet meer. Het moet goed georganiseerd zijn, leuke evenementen, gekke bedrijfsfeesten…”
Toch sta je binnenkort ook in café Tante Pietje in Den Burg.
„Oh ja, die! Als ik toch een weekend in Nederland ben, vullen we soms de route op om de tijd te overbruggen. Dat wordt een pittige dag, met vier optredens. Maar ik geniet er wel van, anders zou ik het niet doen. Het is al veel minder: 120 keer optreden in een jaar is voor mij nu al veel. Vroeger waren het er 300.”
Het gaat niet meer om hitjes scoren
„Ik hoop dit nog heel lang te kunnen blijven doen, maar inmiddels wel op een andere manier. Nu gaat het niet om succes hebben met hitjes, maar om creativiteit. Voor een set ben ik dagenlang naar muziek aan het zoeken, om die te remixen om het publiek iets te laten horen dat ze nog niet kennen.”
Festival Glemmer Beach
Mental Theo is volgende week te bewonderen op strandfestival Glemmer Beach (22 en 24 augustus) op het IJsselmeerstrand bij Lemmer. Daar treden onder andere ook op: De Kast, Drukwerk, Miss Montreal, Hannah-Mae, Donnie, Kris Kross Amsterdam en Daredevils. Zie ook: glemmerbeach.nl.
Is het publiek veranderd in de loop der jaren?
„Afgelopen weekend stond ik in Limburg op een evenement waar ook jongeren van 14, 15 jaar helemaal losgingen op hardcoreplaten uit begin jaren 90. Hoe dan?! Heel veel van die muziek kennen ze niet, want het wordt niet op de radio gedraaid, maar ze vinden het online. Zo pak ik hele generaties. Ze snappen de muziek en gaan erop los. Als techno-dj heb ik juist weer een wat ouder publiek voor mijn neus. Een totaal andere sfeer, maar dat maakt het juist zo leuk.”
Hoe komt het dat jouw muziekstijl, de hardcore, zo populair blijft?
„Ik denk dat het te maken heeft met de behoefte aan een bepaalde sound waar mensen blij van worden. Het is even uit de realiteit stappen en in een heel fijne wereld met gelijkgestemden. Muziek is ook emotioneel heel belangrijk. Ik heb een remix gemaakt van Dean Lewis’ How do I say goodbye?. Het past eigenlijk helemaal niet in mijn genre, maar het heeft zo’n mooie emotionele lading. Ik heb mensen zien huilen toen ik het draaide.”
Vroeger draaide het om een grote bek hebben, nu om energie en liefde
„Dat is het mooie aan het vak: de wisselwerking tussen de artiest en de mensen. Die verbinding, energie en liefde terugkrijgen. Dat is waarom ik het ook nog steeds doe. Vroeger draaide het om een grote bek hebben, de man zijn, scoren, succes.”
Wat zorgde voor die ommezwaai?
„Er stond 18 jaar geleden opeens een curator op de stoep. Ik had geen idee wat er aan de hand was. Mijn broer ontdekte dat de manager en andere mensen die ik in dienst had zichzelf achter mijn rug om verrijkten met mijn geld. We maakten met Mental Television specials voor onder meer MTV en TMF en ik controleerde de boel niet, het was één groot feest.”
„Het was geen officieel faillissement, maar het heeft me wel wakker geschud. Ik werd gedwongen de stekker eruit te trekken en vanaf nul te beginnen. Ik dacht: als ik nu weer stappen maak, moet ik mijn hoofd erbij houden. Maar vooral mensen om me heen verzamelen die ik kan vertrouwen, want inmiddels wist ik: anders overleef je het niet.”
Hoe ben je opgekrabbeld?
„Door na te gaan waar ik nou écht gelukkig van werd. Dat was toch muziek. Toen covid kwam, kon ik toch niet draaien, dus ging ik oude platen - muziek die ik zelf leuk vind - remixen. Op een dag kreeg ik een bericht via Instagram van ene Reinier Zonneveld. Ik had geen idee wie dat was, maar mijn oudste zoon vertelde dat hij dé technokoning was. We zijn samen de studio ingegaan en ik ben met hem gaan draaien.”
Ik moest vanaf nul beginnen
,,Dat doorzettingsvermogen heeft me ook heel ver en veel gebracht. Maar daardoor heb ik ook fouten gemaakt. Al zie ik het meer als duurbetaalde lessen.'' Foto: Feriet Tunc
„Zo ben ik het technowereldje weer een beetje ingerold. Tussen alle oude bekenden tegen wie ik vroeger zo opkeek: Robin Albers, Remy, Dimitri… Allemaal fijne mensen met dezelfde interesses in muziek. Toen kreeg ik weer dat gevoel terug dat ik kwijt was. Daarvoor, zeker in de televisiewereld, draaide het allemaal om bewijsdrang. Iedereen wilde de beste zijn. Daar had ik eigenlijk een bloedhekel aan.”
Maar je deed er wel aan mee.
„Je zit in een rollercoaster van succes. Je stapt in, je ziet de mogelijkheid, je ziet het geld. En je trekt er mensen in mee. Charly (Lownoise, met wie hij het gouden duo Charly Lownoise en Mental Theo vormde, red.) had daar moeite mee. Ik zag niet dat hij ook andere interesses en behoeftes had. Dat was ook een fout van mij. Ik wilde maar doorgaan.”
„Ik had schijt aan alles en ging als een stormram door. Dat doorzettingsvermogen heeft me ook heel ver en veel gebracht. Maar daardoor heb ik ook fouten gemaakt. Al zie ik het meer als duurbetaalde lessen.”
Heb je spijt van je fouten?
„Ik zou het allemaal weer doen. Ik zie het niet als fouten, omdat ik ervan genoten heb. Maar discotheken beginnen in het buitenland en veel te dure auto’s kopen waar je echt geen reet aan hebt: het was allemaal om te laten zien wat je hebt. Ik gaf te makkelijk geld uit en ging te makkelijk om met emoties van anderen.”
Ik ging te makkelijk om met emoties van anderen
„Je bent met z’n allen een marathon aan het rennen en niet iedereen kan met dat tempo mee of komt over de eindstreep. Als je dat wel van iedereen verwacht, merk je niet dat er mensen zijn die het daar moeilijk mee hebben. Gelukkig heb ik met veel mensen uit die tijd nog contact, sommigen zijn ook nog echt vrienden. Niks is mooier dan na al die jaren dat respect te krijgen.”
Maar dat respect heb je niet altijd gegeven.
„Nee, ik was toen keihard. Ik denk dat ieder mens een bepaalde periode heeft waarin hij zijn wilde haren verliest. In die tijd had ik nog haar, haha. Ik moest ontdekken. Ik heb geëxperimenteerd met alles in het leven. Ik wilde tv, ik wilde radio. Ik wilde dit bedrijf, dat bedrijf, ik wilde elke stijl muziek. Dan kom je jezelf op een gegeven moment tegen.”
Met de televisie die je maakte en de uitspraken die je deed, zou je anno 2025 keihard gecanceld worden onder het mom van #metoo.
„Ho, maar dat is een term van 15 jaar later, die kun je niet toepassen op iets van vroeger. In de mediawereld is nog altijd een enorme strijd om gelijk te krijgen, gerechtigheid te vinden of te scoren. Daarin heeft iedereen zo zijn eigen mening. We zijn zo verbitterd naar elkaar toe. Dat vind ik jammer. Wie ben ik als individu om een mening te geven over dingen waar ik geen grip op heb?”
„Nu gaan we wel heel diep, maar ik ben niet op deze aarde om politiek iets te gaan sturen. Ik ben hier om creatief te zijn met muziek, mensen gelukkig te maken en te verbinden.”
Wat zen allemaal. Klopt Mental Theo als naam nog wel bij jou als persoon?
„Daar heb je een punt. Dat voelt inmiddels wel een heel eind weg. De naam is ontstaan doordat een vriend me altijd ’gekke vriend’ noemde. Ik was ook helemaal gek. Ik heb de naam eer aan gedaan, maar dat is eigenlijk helemaal voorbij. Als ik in de technoscene draai, heet ik ook gewoon Theodor Nabuurs.”
Het lijkt alsof je een realitycheck hebt gekregen.
„Een van mijn beste maten, Robin Albers, is ernstig ziek geweest. Dan besef je: we gaan met zijn allen die laatste 5 of 10 jaar in. Met die kwetsbaarheid komt ook het respect. Voor alles. Ik heb een fijne vrouw en zoons van 4 en 26 jaar. Bij hen zijn is voor mij het allerbelangrijkste in mijn leven geworden. Dáár tijd voor maken. Ervoor zorgen dat er een papa thuiskomt die blij is, in plaats van afgepeigerd van vier shows. Daar helpt geen alcohol drinken en geen suiker eten voor mij ook bij; ik kom fris en fruitig thuis in mijn huis op Mallorca.”
Je zei eerder dat je alles achter je hebt gelaten toen jullie 5 jaar geleden naar Mallorca verhuisden. Dat kun je ook opvatten als vluchten.
„Toen corona kwam, woonden we gedeeltelijk in Oostenrijk en op Mallorca. We moesten kiezen en gingen voor zon en ruimte. Wat wij hebben gedaan is niet vluchten, maar ons leven verrijken. Voor geluk kiezen. Mallorca is een plek waar mensen wonen met een andere mindset: mensen die het leven, het klimaat en de natuur waarderen.”
Terwijl je wel elk weekend heen en weer vliegt...
„Klopt, dat reizen vind ik het ergste. Voor mijn tijd, maar ook voor de natuur. Ik zou willen dat ik op een knop kon drukken en weer in Nederland of thuis kon zitten. Ik vlieg ook niet voor elke verjaardag terug. Hartstikke leuk dat iemand 50 wordt, maar dat wordt iedereen om je heen en voor je het weet vlieg je alleen maar heen en weer. Thuis bij mijn gezin zijn is het allerbelangrijkste.”
Je ontmoette je vrouw Maaike, zangeres en pianist, 16 jaar geleden.
„Op de Miljonairs Fair of all places, haha. Ik stond daar bij een stand met een of ander zalfje, zij kwam langs en vertelde dat ze ook in de muziekwereld zat. Het duurde een halfjaar voordat we een beetje aan elkaar begonnen te snuffelen. Mijn relatie was net over en ik merkte voor het eerst van mijn leven dat ik mijn hartje niet meer zomaar weg wilde gaan geven. En toen kwam ik haar dus tegen.”
Wat maakte haar anders dan al die andere vrouwen, want dat waren er nogal wat?
„Als je voor het eerst langer met iemand omgaat, emoties deelt en praat over het leven, ontstaat er iets. Ze was veel jonger (het leeftijdsverschil is 25 jaar, red.) en ik dacht: daar moet ik echt niet aan beginnen. Maar ze was zo volwassen in haar doen en laten. Ze gaf me zoveel rust, energie en hulp. Iemand waar ik wat aan had. Dat klinkt lullig voor die anderen, maar zo was het wel.”
Je was toen nog ’de oude Theo’.
„Dat zei ze ook: ’Ik wil alles van jou weten, dus wees gewoon eerlijk’. Dat ben ik vanaf dag één geweest. Dat is best een ding, want eerlijkheid stuit soms op weerstand en is niet altijd de makkelijkste weg. Maar het lost wel dingen op. Het is uniek om op deze aarde waar miljarden mensen wonen juist die diegene tegen te komen die op jouw golflengte zit en tegen wie je ook eerlijk durft te zijn.”
Weet je vierjarige zoon ook alles over zijn vader?
„Ja, hij is op de hoogte van alles en vindt het allemaal prima. Hij is zelf ook artiest, vindt-ie: dan doet hij in zijn supermanpak net als zanger Benson Boone een salto op de bank en gaat hij zingen, maar dan vals. We voeden hem op zoals ik nu in het leven sta: normen, waarden, respect en rust.”
Mijn gezin is nu het allerbelangrijkste
„Rust is zo belangrijk, ook voor mij. Ik had laatst mijn eerste limoenen in de fruitbomen thuis, ik was hartstikke blij. Ik kan ook een limoen in de winkel kopen, maar daar voel ik geen emotie bij. Dat zijn stomme dingen waar ik rust van krijg.”
Je oudste zoon Nick van 26 heeft ook even in de dj-scene gezeten. Hoe vond je het dat hij in de wereld kwam die jij zo goed kent?
„Hij was pas 17 toen hij een hit maakte met een grote producer, waardoor hij over de wereld ging touren, vooral in China en Amerika. Hij heeft alles gezien, alles meegemaakt. Alles wat ik toen ook deed. Maar ook hij voelde die strijd. Toen corona kwam, zei hij: ’Papa, ik heb eens goed naar die wereld gekeken en het is niet de wereld waar ik van hou. Ik stop hiermee en ga dingen doen waar ik blij van word’.”
Ik word nu blij van de eerste limoen in mijn eigen fruitboom
„Nu heeft hij een eigen bedrijf, een leuke vriendin en een schitterend huis. Daar ben ik supertrots op. Ik vond het eng, want in dat wereldje is de verleiding enorm groot. Maar hij leerde die les veel eerder dan ik.”
,,Ik heb de losers achter me gelaten en me omringd met fijne mensen.'' Foto: Feriet Tunc
De lessen zijn geleerd, Mental Theo is zijn wilde haren kwijt. En nu?
„Mijn droom is om alleen in het zomerseizoen te werken en dan op zaterdagavond naar Nederland en op zondagochtend snel weer terug naar mijn gezin.”
Maar je hebt toch inmiddels wel de positie dat je die keuze kunt maken?
„Ja, maar ik hou zo van de muziek en dat optreden. Ik ben ook dankbaar dat ik die kans gekregen heb. Ik heb de losers achter me gelaten en me omringd met fijne mensen. Het is heel mooi dat ik op mijn levenspad met hier en daar wat botsingen en fouten weer geluk heb mogen vinden, op alle vlakken.”
Wat is geluk voor jou?
„Geluk zit niet in materiële dingen. Het is eerlijk durven zijn, energie en liefde. Het is voor mij nu ook ontspannen op de boot, ankertje uit, niets doen, beetje duiken. Het leven is als een heel mooie trein met een heel mooie route. Mensen stappen in, mensen stappen uit. Soms moet je mensen de trein intrekken. Soms moet je ook mensen eruit schoppen. Wie niet in staat is fouten te maken is tot niets in staat. Nee, dat klinkt allemaal niet echt mental meer, haha!”
